Mijn gedichtjes

Wat een diepe strijd moet jij geleverd hebben, om even zo op deze manier in het duister getast te hebben. Mooi geschreven Tamara, dank voor het delen !!

Dankjewel Bart.

Ik heb niet veel gedichten geschreven, maar heb er hier nog 1 gevonden van 2007

ik ben er klaar mee,ik weet niet meer waar ik voor leef
ik voel me niet op de wereld, het lijkt of ik constant zweef
leef in een fantasiewereld en vlucht voor het echte leven
ik voel me waardeloos alsof ik niks meer heb om te geven
zit in een zwart gat waar geen lichtje in komt
heb geen zin om te praten want er komt toch niets uit mn mond
kan geen mensen onder ogen komen en zeggen wat ik echt vind
daarom worden mn irritaties steeds groter en ga ik steeds vaker door het lint
aan bijna iedereen irriteer ik me wel behalve aan de mensen die net zo zijn als mij
juist bij de negatievere mensen voel ik me blij,
voel ik me thuis en kan ik mee praten
de mensen net als ik, met zoveel gaten

geen dromen, verlangens, en hoop meer op wat gaat komen
ik voel me net als een rivier waar geen water meer door wilt stromen
ik wil geen eens meer vrolijk zijn, het interesseert me allemaal niks meer
er zijn ook zoveel mensen waar tegen ik mn rug keer..
ben er helemaal klaar mee, ze snappen me niet en zullen ze ook nooit doen
maar dat geeft niet, zolang ik het maar snap
ik zit er middenin alleen de vraag is, wat ga ik doen?

het enige waar ik goed in ben in slapen en drinken
soms wil ik echt gewoon mezelf verminken
waarom zou ik opstaan is de vraag die ik mezelf stel als ik me ogen open doe
ik doe niks op een dag alleen maar tegenstrijdig denken, het maakt me moe
heb soms van die acties dat ik niet meer weet wat ik doe, sla tegen muren uit het niets en maak ruzie met de mensen waar ik mee ben
het lijkt dan alsof ik mezelf echt niet ken

als ik vrolijk ben snap ik niet hoe ik soms zo negatief kan zijn
maar als ik boos ben snap ik niet hoe ik soms zo vrolijk kan zijn
en als ik normaal ben snap ik beide niet.. damn.. is het soms allemaal schijn?
ik weet niet meer wat ik moet denken ik word echt helemaal gek
gek van de negatieve gedachten, in mn hoofd is er echt een lek
de dingen die ik denk zijn alles behalve gezond en goed
en dan mn dromen nog, zijn ook niet veel beter, daardoor krijg ik ook niet bepaald veel moed




Niet echt een positief gedicht, maar zo voelde ik me toen ook niet.
Het was voor mij een uitlaapklep om enigzins mijn emoties te kunnen uiten voor even.

Hier nog 1 gevonden uit 2008.


ik weet niet waar ik moet beginnen
als mensen vragen hoe het gaat
in mijn hoofd hoor ik zoveel zinnen
dat het m´n hersenen schaad

ik wil zo vaak vertellen wat ik denk en wat ik voel
maar het komt er maar niet uit, snap je wat ik bedoel?

ik probeer altijd positief te denken
maar eindig op het negatieve pad
dat ik weer denk 'f#ck the world' ik ben het leven zat

wat moet ik doen om m'n trap goed te beklimmen
en niet te falen en telkens weer onderaan te moeten beginnen?

het leven maakt me moe,
energie word uit me getrokken
wil stevig in me schoenen staan
maar waarom loop ik nog op me sokken?

ik voel en weet zoveel dingen alleen ik kan het niet uitleggen,
alles zit in mn hoofd maar ik kan het niet met woorden zeggen

mezelf snappen is een lange rit..
het lijkt of ik constant in een vizieuze cirkel zit
dan sta ik voor een kruispunt , dan weer op de rotonde
zoveel tijdverspilling, het is zonde

maar áls ik er eenmaal ben kan ik trots zijn
en ben ik een keer het zonnetje dat schijnt
ik weet dat ik eerst door het donker heen moet gaan
voordat ik in het licht mag staan.

soms lijkt het alsof ik een dubbel leven lijd
de ene dag ben ik positief en spiritueel wijs
en soms heb ik ineens weer een innerlijke strijd
en heb ik schijt aan het leven en drink ik mezelf klem
de andere dag ben ik weer bezig met het luisteren naar me innerlijke stem

het is moeilijk om te weten wat je precies met je leven wil
soms wil je graag vooruit maar je staat gewoon stil
er zijn genoeg kansen in de wereld om iets te maken van je leven
maar je moet het zelf ook willen, en jezelf die kans geven

ik weet zelf hoe het is om niet verder te willen gaan
te blijven liggen in je bed en nooit meer op willen staan
ik weet dat ik niet moet luisteren naar de negatieve stemmen in m'n hoofd

maar ik ben aan het vechten voor het positieve, en het gaat me lukken..ik heb het mezelf beloofd!

Ik ben trots,

Trost dat ik eindelijk kan zeggen dat ik van mezelf hou

Trots dat ik mezelf vertrouw, en mezelf heb vergeven

Trots dat ik heb gevochten voor mezelf en mijn leven

Eindelijk zie ik in hoe sterk ik ben,

Ik heb niemand nodig zolang ik mijzelf ken.

Mijn strijd is niet voor niets geweest,

Want van mezelf houd ik nu het meest.

Ik ben mijn eigen beste vriend,

en dat heb ik verdient.

Alles wat ik zoek zit binnenin mij,

En geloof me, m´n zoektocht is nog lang niet voorbij,

Maar door contact te hebben met mijn eigen Ik sta ik in mijn kracht

Het enige wat mijn Ik wilt is mijn liefdevolle aandacht,

dat krijgt tie, en nu ben ik een keer degene die lacht!!

Lieve Tamara, ik weet wat een grote strijd je geleverd hebt en ik ben heel trots op je dat je al weer zo ver gekomen bent dat je weer van je zelf bent gaan houden en dat je weer de mooie dingen van het leven aan het ontdekken bent.
ik hou van je, liefs je mama

Thanks mam!

Hou ook van jou XXX

Mooi hoor Tamara!

dankjewel beschermengel!!

liefs

Hele mooie gedichten Tamara!

dankjewel mimosa!!