emoties, gedachten en gevoelens

Hoe zit het met de emoties en met de gevoelens: komen deze op dezelfde manier bij de zender terug als gedachten? Is er daarbij een verschil tussen gevoelens en emoties?

De voelende mens
Voelen is een activiteit van de ziel. Het is de weg van de mens om diep met zichzelf in contact te zijn. De voelende mens communiceert met zichzelf. Hij leert daardoor de lessen van het leven. Voelen gebeurt vanuit het midden, vanuit het stiltepunt, vanuit de rust. Voelen gebeurt vanuit de aanvaarding van wat is. Men neemt basaal verantwoordelijkheid voor wat men voelt.
De mens die voelt, is bereid om zichzelf te voelen. Hij aanvaardt de pijn van het leven. Hij verzet zich daar niet tegen. Dit is wezenlijk. Door de angst voor de pijn schieten we vaak in een andere laag: het emotionele. Wanneer wein staat zijn om door de pijn heen te voelen wie we werkelijk zijn, weten we wat lotsbestemming is. We weten dan dat we bestemd zijn om liefde te ervaren. Dit is misschien wel het moeilijkste op aarde. In ieder mens brandt het vuur van de eeuwige liefde. Iedere mens kent haar, diep van binnen. Iedere mens is bang voor deze vlam. Dat komt omdat in het menselijk leven de liefde zo vaak wordt ontkend, dat men bijna niet meer kan geloven dat zij overal en altijd voor iedereen beschikbaar is. Toch is dit de kern van de zaak. Als de mens bereid is om te voelen, kan hij de grootste bron van liefde in zichzelf vinden.

De emotionele mens
Emoties raken de mens op een heel ander niveau. Ze hebben ook een andere oorsprong. Emoties stammen uit de organen en uit het emotionele lichaam. Ze zijn de boodschappers van het lichaam. Oorspronkelijk stamt de emotie uit het dierlijke. De emotie helpt het dier te overleven. In de mens heeft de emotie een andere betekenis gekregen. Dat komt omdat de mens over emoties kan denken, terwijl een dier slechts zijn emotie kan zijn.
De emotionele mens heeft voortdurend gedachten die te maken hebben met zijn emoties. Er is een wisselwerking tussen de emotie en de gedachte. Vaak versterken ze elkaar. Iemand die boos is, denkt bijvoorbeeld aan van alles wat hem boos maakt. Zo wordt hij nog bozer.

Het verschil tussen de beleving van de emotie door een dier, bijvoorbeeld een hond, en door de mens is dus gelegen in het bewustzijn. De mens kan zich bewust zijn van zijn emotie op een manier waarop een hond dat niet kan. Zodra de mens zich bewust wordt dat hij emotioneel is, kunnen er gedachten over die emotie ontstaan. Op dat moment ontstijgt de mens het dierlijke niveau. Gedachten en emoties zijn dan gekoppeld op een manier waarop dat alleen bij de mens mogelijk is.
Wij noemen die het mentaal-emotionele niveau. Op dit niveau zijn gedachten en emoties moeilijk te scheiden. Is de zin 'ik ben boos' een gedachte of een emotie? Het is evident beide.

Emoties komen niet uit het midden van de mens. Integendeel, ze halen hem uit zijn midden weg. De emotionele mens is ook minder bereid om zichzelf echt aan te kijken. Hij is eerder oordelend en veroordelend. De oorzaak van de emotie wordt dan buiten zichzelf gezocht.
Het uiten van emoties is voor sommige mensen een manier om niet diep te hoeven voelen. Het diepe voelen is namelijk veel confronterender dan het naar buiten brengen van emoties. De mens die voelt, is in diep contact met zichzelf, de mens die emotioneel reageert, durft die communicatie met zichzelf niet aan of kent dit contact niet. Voelen doet men in zijn kern. Het is een kwaliteit van de ziel.

Voelen gebeurt in de kern van je wezen. Het is een communicatie met jezelf. Het laat jezelf ervaren wie je bent en hoe je je verhoudt tot de wereld en wat er om je heen gebeurt. Voelen leidt tot wijsheid en inzicht. De kern van voelen is, dat het altijd vanuit het midden gebeurt. Het is een gecentreerde beleving. Wanneer men voelt, zal men eerder verantwoordelijkheid nemen voor een situatie. Wanneer men emotioneel is, zal men eerder met de vinger wijzen. Voelen is gerelateerd aan innerlijke stilte en zuiverheid, terwijl emoties de mens uit zijn midden brengen, waardoor er per definitie geen sprake kan zijn van stilte of zuiverheid.

Emoties, gevoelens en gedachte-energie
Pure emoties, los van gedachten, zijn energieën die gegenereerd worden in organen. De energie om boos te zijn, bijvoorbeeld, komt uit het lever-gal-systeem. Wanneer er sprake is van stuwende energie in de lever zal men sneller boos en geïrriteerd reageren. Wanneer de lever ontspannen en in balans is, is men eerder in vrede en harmonie met zijn omgeving. Angstenergie wordt geleverd door de nieren. Iemand die vaak angstig is, overbelast daardoor zijn nieren. Deze kunnen daardoor in een staat van uitputting raken. De nier in balans genereert energie van rust en openheid. Emotie is energie van een orgaan. Bij dieren is dit net zo.

Op het moment dat wij ons bewust worden van een emotie, denken wij over die emotie. Onze gedachten hebben dan een emotioneel gehalte. Deze gedachten noemen wij emotie-gedachten, om duidelijk te maken dat het gaat om een verwevenheid van emoties en gedachten. Emotie-gedachten zijn een bijzondere cocktail. De 'machine' emotie-gedachten is een machine met een groot bereik, met een breed spectrum. In het ene uiterste van deze machine worden emotie-gedachten geproduceerd die leiden tot gruwelijk gedrag. In het andere uiterste van deze machine worden emotie-gedachten geproduceerd die leiden to bijvoorbeeld vriendelijkheid en kameraadschappelijkheid.

Emotie-gedachten volgen de zeven wetten van gedachte-energie, zoals in me vorige blog zijn beschreven. 1 van deze wetten is dat wat men uitstuurt resoneert op gelijksoortige energie. Wat stuurt men uit? De emotionele mens stuurt op de eerste plaats uit dat hij niet in zijn midden is: hij is uit balans. Men zou kunnen zeggen: er is chaos. De emotionele mens resoneert daardoor op andere mensen die uit hun midden zijn. Het tweede kenmerk is dat er minder sprake is van verantwoordelijkheid nemen en meer van oordelen en veroordelen. De emotionele mens resoneert daardoor op het geheel aan energie in de kosmos van minder verantwoordelijkheid nemen en meer oordelen en veroordelen. Een andere belangrijke wet is, dat wat men uitstuurt, versterkt terugkomt. De emotionele mens, die zelf al uit zijn midden is , trekt daardoor nog meer chaos naar zich toe. Hij kan zichzelf 'opdraaien' in de wisselwerking tussen zijn eigen onbalans en de energie die van daaruit naar hem toekomt.

Hoe is dit bij de voelende mens? De belangrijkste kenmerken van de voelende mens zijn dat hij waarneemt vanuit zijn centrum en dat hij vanuit deze rust verantwoordelijkheid neemt voor wie hij is. De diep voelende mens zal daardoor vooral dit soort energie naar zich toe trekken. Zij is van een totaal ander gehalte dan mentaal-emotionele energie. De kern is gelegen in de rust en in de aanvaarding. De mens die diep pijn voelt, is weliswaar verbonden met de pijn van anderen, maar krijgt deze pijn niet naar zich toe, omdat alle zender zich bewust zijn van hun eigen taak en verantwoordelijkheid. Ze hebben zelf te leren van die pijn-niet de ander. Ze hebben haar zelf gecreëerd - niet de ander. De oplossing ligt bij hen zelf- niet bij de ander. Er is aanvaarding.

Gedachten zonder gevoel of emoties
"De heer Sanders is manager op een middelgroot bedrijf. Bij het personeel is hij bekend als 'de koude'. Men vindt hem meedogenloos, hard. In de top van het bedrijf is men dankbaar voor wat Sanders doet. Sanders werkt vanuit een scherpe , analytische 'mind'. Daarbij is hij voortdurend op de winst van het bedrijf gericht. Dat is ook het enige dat hem interesseert. De gevolgen van zijn maatregelen op het persoonlijke vlak raken hem niet."
Sanders neemt maatregelen zonder emoties. Maar is er sprake van gevoel? Dan zou de diepgang van Sanders in de maatregelen herkenbaar moeten zijn. Is dat bij Sanders zo?
Diepgang wordt gekenmerkt door wijsheid. Wijsheid ontstaat als verstand en gevoel vervloeien in een hogere eenheid. Wijsheid is gericht op het hogere belang. Dit is het belang waarin allen zijn vertegenwoordigd. Sanders is daar niet op gericht, Sanders is gedissocieerd. Dat wil zeggen dat hij losstaat van zijn gevoel en van zijn emoties. Sanders is daardoor een koude man. Hij is ook eenzaam, omdat hij afgesplitst is van dat deel waarmee hij een wezenlijke verbinding kan maken met zijn grotere geheel: zijn gevoel.
Wat betekent dit alles voor Sanders? Op de eerste plaats is hij eenzaam. Hij zal daardoor veel ervaringen van eenzaamheid naar zich toe trekken. Op de tweede plaats is hij gedissocieerd. Hij is daardoor niet wezenlijk in contact met zichzelf. Dit is een grote pijn, die Sanders door zijn dissociatie niet gewaarwordt. Zij is wel opgeslagen in zijn ziel en kan nog vele levens daarna naar buiten komen als razernij of als een diep verdriet, zonder aanwijsbare oorzaak.

Gevoel en emotie
De voelende mens is diep bij zichzelf. Is hij dat altijd? Nee! Soms wil de voelende mens niet voelen. Hij schiet dan in de emotie. Hij verliest zichzelf dan voor een deel. Soms raakt deze mens dan helemaal het contac met zijn gevoel kwijt. Hij wordt dan zijn emotie. Er is geen afstand meer tussen hem en zijn emotie. Soms houdt deze mens nog contact met zijn gevoel, maar wordt deze verbinding ijler. Hij is boos, bijvoorbeeld, maar weet dat het daar niet om gaat. Hij weet dat er een andere laag is waar hij op dat moment even niet bij kan. Evenzo kan de emotionele mens van het ene op het andere moment contact maken met zijn gevoelslaag. Er is dus zeker geen heldere splitsing tussen voelende mensen en emotionele mensen. Er zijn uitersten, in wie de ene pool duidelijk herkenbaar is en er zijn veel mensen die heen en weer gaan tussen beide polen. Wanneer men zich bewust wordt van wanneer men voelt en wanneer er emoties bijkomen, kan men ervoor kiezen hoe men wil zijn: meer voelend, of meer emotioneel. Voelen brengt de mens meer in contact met zichzelf , emoties leiden hem daar juist vanaf. Wanneer de mens open is, ontstaat er gevoel. Wanneer de mens gesloten is, zijn er emoties.

Gevoel en spiritualiteit
Gevoel benadert de spiritualiteit. De spirituele mens voelt. Hij ademt in een groter geheel. Dat geheel kunnen we kosmisch bewustzijn noemen, of weten dat we allen samen verbonden zijn. De voelende mens heeft in zijn essentie contact met dit bewustzijn. Het draagt hem. Het is ook zijn kracht. Juist door dit vanbinnen te ervaren voelt de spirituele mens zich niet alleen, maar verbonden en gedragen. Juist daarom kent de spirituele mens die diepe existentiële eenzaamheid niet die door afscheiden mensen als zo schrijnend wordt ervaren.

De mens die voelt, kan twee kanten opgaan. Hij kan zich ofwel dieper verbinden met het geheel, ofwel in de emotie schieten. In het eerste geval verdiept hij zijn spiritualiteit, in het tweede geval verliest hij voor een deel het contact met zichzelf

De voelende mens is open naar zichzelf. Daardoor kan hij God in zichzelf ervaren. Dit is uiteindelijk spiritualiteit in haar kern.

Bron : Fons Delnooz/Patricia Martinot - op weg naar zuiverheid