Sinds mijn 13 schrijf ik gedichten. Om de "werkelijkheid" te begrijpen en vorm te geven. Hierbij een voorbeeld, bij meer interesse stuur ik met liefde en plezier andere gedichten op.
Het meandert door het uur,
het zeker weten veel te laat
voor dag en dauw
verlaat
de gevallen troubadour
zijn onthoofde zekerheden.
In zang stroomt de rivier
als waterdruppels aaneen geregen
het enige vermaak,
de waterkou
in gracht en onderkoeld publiek.
Het woord galmt, gilt en zwijgt
de gebaren overschreeuwend,
pennen streken geven weer,
de angst, verwond,
het laatste uur,
van troubadour en grof geslepen woorden.
Dichten om zijn te (om)vatten
Delen:
Alkamari
nov 6 '10
Verse como uno , betekent jezelf zien zoals je daadwerkelijk bent!
Nog een gedicht voor de liefhebbers, geschreven in Guatemala tijdens een lokaal dansfeest:
Het folkloren van
zacht geweven doeken
in zon en vocht
op dondere huid
Het gerinkel van
hun benen die
zuchtend over asfalt glijden
vol leven van
voorouders en vergeten geest
De spiegels draaien
verfraaien
de grijze achtergrond
van geweld, wrok en
familie vetes
Geel, rood in
houten masters
een hert graast voorbij
naast hurkende aap
De marimba draagt
de dansende paren
in gebaren
van eeuwige hereniging
met zij die waren
en zij die zullen zijn
Nog een gedicht voor de liefhebbers, geschreven in Guatemala tijdens een lokaal dansfeest:
Het folkloren van
zacht geweven doeken
in zon en vocht
op dondere huid
Het gerinkel van
hun benen die
zuchtend over asfalt glijden
vol leven van
voorouders en vergeten geest
De spiegels draaien
verfraaien
de grijze achtergrond
van geweld, wrok en
familie vetes
Geel, rood in
houten masters
een hert graast voorbij
naast hurkende aap
De marimba draagt
de dansende paren
in gebaren
van eeuwige hereniging
met zij die waren
en zij die zullen zijn
Cialara
nov 6 '10
wauw mooi zeg! Ik proef de sfeer en zie de mensen dansen tijdens het lezen van jouw gedicht...
Cialara
nov 6 '10
Ik heb ook een klein gedichtje, gekregen van mijn gids...
Goddess of fire with wings of pure gold
fly to Atlantis just like you were told
Lady of love please don't be shy
just follow the true yellow butterfly
remember the ancient beings of light
they are all standing here by your side
supporting you on the task to be done
to open the gate in pyramid one
Goddess of fire with wings of pure gold
fly to Atlantis just like you were told
Lady of love please don't be shy
just follow the true yellow butterfly
remember the ancient beings of light
they are all standing here by your side
supporting you on the task to be done
to open the gate in pyramid one
Alkamari
nov 6 '10
Mooi. Geeft zin om te "stromen" met alles, verleden, hedn en toekomst!
Grappig dat je het in het Engels schrijft. Ik schrijf ook vaak in het spaans, maar het ligt (in mijn geval) aan de energie waar ik me mee verbind.
Grappig dat je het in het Engels schrijft. Ik schrijf ook vaak in het spaans, maar het ligt (in mijn geval) aan de energie waar ik me mee verbind.
Cialara
nov 6 '10
Mijn gids spreekt engels tegen me 
zo weet ik als ik opeens een gedachte krijg in het engels, dat ie van hem is 
zo weet ik als ik opeens een gedachte krijg in het engels, dat ie van hem is
Alkamari
nov 7 '10
Bijzonder.
Waarom zou engels zijn "moedertaal" zijn? Brengt weer nieuwe interessante vragen met zich mee.
Hier nog een gedichtje voor de liefhebbers geschreven vlak na de burgeroorlog in Guatemala in een dorp slechts bestaand uit vluchtelingen in het noorden van Guate:
Playa Grande
Duimen draaiend
langs het water
in hun ogen waterlanders
Drijvend over donker licht
zwevend tussen angst en wonden
zonder wonder, zonder vuur
in het koude –tussen- leven
Kraters in hun klamme huid
zwarte gaten, constant zuigend
de kracht en de stilte
tot het niets
Er is niets
geen wolk, geen zonde,
geen dag, slechts roerloos
windstil
stuiptrekken
in de naweeën van het conflict
Waarom zou engels zijn "moedertaal" zijn? Brengt weer nieuwe interessante vragen met zich mee.
Hier nog een gedichtje voor de liefhebbers geschreven vlak na de burgeroorlog in Guatemala in een dorp slechts bestaand uit vluchtelingen in het noorden van Guate:
Playa Grande
Duimen draaiend
langs het water
in hun ogen waterlanders
Drijvend over donker licht
zwevend tussen angst en wonden
zonder wonder, zonder vuur
in het koude –tussen- leven
Kraters in hun klamme huid
zwarte gaten, constant zuigend
de kracht en de stilte
tot het niets
Er is niets
geen wolk, geen zonde,
geen dag, slechts roerloos
windstil
stuiptrekken
in de naweeën van het conflict
Alkamari
nov 8 '10
We creeeren zelf onze realiteit. Ons geluk.
De zee wordt wakker
en klaagt zacht, een zomerdag in mei
Zand draagt de wind en wind het zand
de zon vertaald in het schuren van haar stralen
Voeten graven zich onopzettelijk in
een burcht van schuim en duizeling.
Schelpen, scherp
schipbreuk op het droge
Verzonken in de monotone strijd
tussen overwinnen en overwonnen worden,
laat zij zich langzaam verzwelgen in het rustig monster
en glijdt naar het licht
De zee wordt wakker
en klaagt zacht, een zomerdag in mei
Zand draagt de wind en wind het zand
de zon vertaald in het schuren van haar stralen
Voeten graven zich onopzettelijk in
een burcht van schuim en duizeling.
Schelpen, scherp
schipbreuk op het droge
Verzonken in de monotone strijd
tussen overwinnen en overwonnen worden,
laat zij zich langzaam verzwelgen in het rustig monster
en glijdt naar het licht
Alkamari
nov 10 '10
Zwelgend zwelgen
Van wervel en wrevel
Het loodrecht denken
Verwrokt tot kruim
Geen ruimte voor ruimtelijkheid
Regel gericht op geven
Het nemen verstoken van zuiverheid
Het zuigt de kracht
Van ons zonderlingen
Naar een zonderling niveau van zien
Van wervel en wrevel
Het loodrecht denken
Verwrokt tot kruim
Geen ruimte voor ruimtelijkheid
Regel gericht op geven
Het nemen verstoken van zuiverheid
Het zuigt de kracht
Van ons zonderlingen
Naar een zonderling niveau van zien
Alkamari
nov 10 '10
Wel bijzonder, was net wat oude gedichten aan het lezen en veel (zeg een 60%) gaat over anders zijn en anders zien.
Die gedichten krijgen steeds meer "zin", en haar betekenis wordt steeds duidelijker. Mooi om te zien. Zal er nog wat opzoeken, veel van jullie zullen zich er in kunnen vinden denk ik!
Die gedichten krijgen steeds meer "zin", en haar betekenis wordt steeds duidelijker. Mooi om te zien. Zal er nog wat opzoeken, veel van jullie zullen zich er in kunnen vinden denk ik!
Alkamari
nov 10 '10
Een vis in mijn hoofd
Golven beuken en dreunen
de stroom vangt mijn denken
en vormt een stil net.
Voorin een holte,
een schuilplaats,
een last
daar denkt, mijn denken,
verlost van de pijn.
Pijlen,
een bijl,
glijden langzaam naar voren
en volgen de vormen van mijn zijn.
Langzaam verwordt mijn denken tot schijven,
tot zinloze delen,
vervlogen weten.
en ik kijk stil.
Een vis in mijn hoofd,
is het leven in leven,
haar goudegele kleur
de redding in mij.
Golven beuken en dreunen
de stroom vangt mijn denken
en vormt een stil net.
Voorin een holte,
een schuilplaats,
een last
daar denkt, mijn denken,
verlost van de pijn.
Pijlen,
een bijl,
glijden langzaam naar voren
en volgen de vormen van mijn zijn.
Langzaam verwordt mijn denken tot schijven,
tot zinloze delen,
vervlogen weten.
en ik kijk stil.
Een vis in mijn hoofd,
is het leven in leven,
haar goudegele kleur
de redding in mij.
Alkamari
nov 10 '10
Ouder
Het verhaal
schrijft door zijn ogen
in zijn hoofd een bibliotheek.
Langs zijn reeds vergeelde netvlies
schuift de wereld
in het nu
Langzaam draait zijn warmte
groeit zijn denken
en begrijpt hij
aarderziel.
In zijn woorden
liggen wegen,
hele steden,
stromen
goud.
En zijn vingers
schrijven cirkels
dragen sterkte
zin
en bovenal
eenvoud.
Het verhaal
schrijft door zijn ogen
in zijn hoofd een bibliotheek.
Langs zijn reeds vergeelde netvlies
schuift de wereld
in het nu
Langzaam draait zijn warmte
groeit zijn denken
en begrijpt hij
aarderziel.
In zijn woorden
liggen wegen,
hele steden,
stromen
goud.
En zijn vingers
schrijven cirkels
dragen sterkte
zin
en bovenal
eenvoud.
Lena
nov 11 '10
reizen in vertrouwen
Wachtend op het station van het leven,
Duurt een eeuwigheid maar even.
De treinen razen voort,
Geen enkel waar jij in hoort.
Je ziet achter elk raam,
Een kindje of een volwassenen staan.
Allen kijken zoekend in het rond,
Hun blik grotendeels gericht naar de grond.
Het zijn de treinen van het leven,
De hoop, het verdriet, het beleven.
Het zoeken naar een doel,
Zakken de meeste doelloos in hun stoel.
Geen eigen verlangen geen eigen hoop,
Geen eigen dromen, geen gunstig verloop.
Ze reizen mee met ieder die zoekt,
Vormen samen een troosteloze troep.
Jij daar zittend op het station,
Niet wetend waarom.
Zoekt naar iets waarbij je kunt aansluiten,
In de hoop dat niemand je uit kan buiten.
Vinden zal je het er niet,
Er ligt voor jou iets anders in het verschiet.
Niet te vinden in de grote groep,
Of het verzamelpunt op de hoek.
Je vindt het in individualiteit,
Stappen zetten zonder spijt.
Je hoort niet in deze trein,
Gevuld met macho en schijn.
Je hoort te rijden op je eigen spoor,
In je eigen trein, simpelweg rechtdoor.
Naar al je doelen, al je wensen,
Niet beperkt door onzichtbare grenzen.
Je neus hoort in de wind,
Het leven is je goed gezind.
Zolang je een eigen weg durft te kiezen,
Kan je nooit je levenslust verliezen.
J.H.
http://www.spirits.nl/index.html
admin
nov 11 '10
Weinig woorden
in liefde geschreven,
veel mysteries verweven in mijn leven.
Ik ben dankbaar in stilte,
en in de stilte van mijn hart,
huist mijn ware gezicht,
en vind ik opnieuw mijn eigen kracht
D.M.
in liefde geschreven,
veel mysteries verweven in mijn leven.
Ik ben dankbaar in stilte,
en in de stilte van mijn hart,
huist mijn ware gezicht,
en vind ik opnieuw mijn eigen kracht
D.M.
Alkamari
nov 12 '10
Hier nog een gedicht over mijn herinnering aan Nederland.
December
De verdovende kou verstilt het wachten,
zwart wit staat de wereld stil,
als ik op mijn fiets de verdronken lucht doorsnijd.
Mijn handen vergoten met het staal,
zonder denken draagt mijn adem vocht
het ronken van een auto wordt gevangen door haar eigen geluid
Een zucht van warmte
vergrendeld het gevoel van eeuwig door draven zonder stoppen
als de kou mijn tandvlees bereikt
en mijn oren zonder gevoel de woorden van de stilte vertalen naar poëzie
staat mijn fiets stil in de rijp van een wereld zonder tijd
December
De verdovende kou verstilt het wachten,
zwart wit staat de wereld stil,
als ik op mijn fiets de verdronken lucht doorsnijd.
Mijn handen vergoten met het staal,
zonder denken draagt mijn adem vocht
het ronken van een auto wordt gevangen door haar eigen geluid
Een zucht van warmte
vergrendeld het gevoel van eeuwig door draven zonder stoppen
als de kou mijn tandvlees bereikt
en mijn oren zonder gevoel de woorden van de stilte vertalen naar poëzie
staat mijn fiets stil in de rijp van een wereld zonder tijd
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
