Sorry

Hoi, een paar jaar geleden, was ik hier op het forum en er waren stevige discussies. Op het forum en daarbuiten.
Er was een lid van het forum, wat iedereen in het harnas jaagde en soms had hij gelijk. Dat heb ik ook altijd laten blijken.
Ondertussen gingen er ook over allerlei onderwerpen en oorzaken discussies en heeft het bij ieder wel wat los gemaakt. Ook bij mij. Andere hadden problemen en maar ik zelf ook. En waar ik andere beweerde zelf blind voor te zijn, deed ik net zo. Allemaal maken we dingen mee in ons leven en zeggen we dingen tegen andere, terwijl we het heel vaak op ons zelf eerst toe moeten passen. In die tijd dat ik hier op het forum was, was ik me er niet van bewust.

Ik die tijd was ik net als andere opzoek naar mezelf en naar mijn eigen weg. Wat we vaak ons hele leven lang doen. We zijn nooit uitgeleerd. Ik was zoekend omdat het spirituele niet mij bracht was ik zocht of nodig had. Ik ben verder gegaan op mijn zoek tocht.
Na een studie psychologie, kreeg ik meer duidelijkheid over de wereld en over mij zelf. Niet dat alles nu verklaarbaar is. Ik blijf nog steeds met een stukje over, wat niet te verklaren is, voor mezelf, dat ik toch toe schrijf aan iets tussen hemel en aarde.

Ik heb in die tijd mensen best wel hard benaderd of toe gesproken, daarvoor bied ik ook mijn excusses aan. Maar ik wil wel zeggen, dat ik toen ook veel heb geleerd van de mensen hier op het forum. Zelfs van degene, die beweerde een god te zijn. Ik heb met hem later nog prive gesproken en toen ben ik er achter gekomen, dat God, zoals hij zei te zijn, eigenlijk iemand was, die een bepaald denkbeeld in zijn hoofd had, wie hij dacht te zijn.
Maar dat God een psychiater nodig had, vond ik wel een beetje vergezocht, vandaar dat vanaf moment het contact verbroken werd. Waarschijnlijk omdat ik hem niet meer op dat voetstuk plaatse, waar hij dacht op te staan.

Ik ben nu een stuk verder en heb geleerd, om beter te luisteren naar andere en verder te kijken dan mijn neus lang is. We gaan vaak in de tegenaanval als we geraakt worden en dan zijn emoties en gevoelens, die het voor ons bepalen. Door trainen en ervaringen, heb ik geleert eerst te luisten, na te denken en dan pas, mijn mening, gedachten te delen.

Ik heb mijn weg nu gevonden, ik ben nu een coach en help andere met problemen. Ik maak de combinatie van psychologie en toch het stukje spirituele,het aanvoelen en het opstaan voor meer, dan alleen de hokjesgeest. Dat er soms wel eens iets is, wat niet verklaarbaar is en dat iedereen daar zijn eigen gedachten over heeft. Dat het aan ons allemaal ligt, om de ander vrij te laten, in wie of wat hij gelooft. Zolang je niemand benadeeld, pijn of verdriet doet, is jou geloof,jou beleving, jou prive. Delen is oke, opdringen niet.

Heel veel succes allemaal en vind je weg, in jou leven, met jou beleving.

Groetjes
Mee