(com)passie

Naar aanleiding van iets wat aangehaald werd in een andere topic wil ik deze uiteenzetting delen met jullie. Het komt van deze site http://www.animalfreedom.org/passie/kanttekeningen.html en ik kwam het op het spoor toen ik googlede naar compassie. Vind dit wel een mooi onderwerp voor een gesprek hier op het forum.

Kanttekeningen bij (com)passie

Het boeddhisme heeft het vaak over compassie, over mededogen, over de ontwikkeling daarvan in de menselijke ziel. Dit dus in tegenstelling tot passie.
Bij passie kun je snel fanatiek worden, geëmotioneerd, verblind waardoor je niet meer helder ziet en hoort.
De passie van Calvijn was er mede de oorzaak van dat andersdenkenden dan hij, op de brandstapel eindigden.
De fundamentalisten zijn erg gepassioneerd gelovig net als de Ku Klux Klan.
Kortom gepassioneerdheid leidt nogal eens naar onverdraagzaamheid. Ook Hitler was een gepassioneerde man.......
Een belangrijk aspect van {Zen}meditatie is juist de onthechting van de hartstochten.
Daarvoor in de plaats ontstaat dan een kalme geest die tot inzicht leidt en last but not least tot mededogen.
Het moge duidelijk zijn dat mededogen c.q. compassie van een heel andere orde is dan passie.
In dit laatste geval is de uitspraak dat de weg naar de hel vaak geplaveid is met goede voornemens misschien ook wel van toepassing.

Vergelijk een stil meer maar met een door de wind woest opgestuwd meer.
Het woeste meer wordt geheel en al door zichzelf in beslaggenomen terwijl als je een klein kiezeltje in het stille meer gooit het meer dat duidelijk zal laten merken.

Vergelijk in dit geval ook emotie en gevoel.
Het woeste meer is a.h.w. geheel al door zichzelf in beslag genomen, gepassioneerd, terwijl het stille meer ontvankelijker, gevoeliger is. Genoemde twee begrippen worden binnen onze cultuur vaak op een hoop gegooid. Net zoals liefde en sex bijvoorbeeld.
Onze cultuur lijkt nog niet ontwikkeld genoeg om zich van dit onderscheid tussen gevoel en emotie bewust te zijn.
Jezus lijkt me ook meer de figuur van het mededogen dan van de passie, hoewel ik me kan voorstellen dat theologen hierover een gepassioneerd debat zouden kunnen voeren.
Kortom enige kritiek op het begrip passie lijkt me niet overbodig.

Over de personen die genoemd worden wil ik er graag even Maria Magdalena uitlichten.
In een onlangs verschenen boekje van de hoogleraar in de theologie Auke Jelsma wordt zij ook genoemd. Het boekje heet: Doorgevingen van Jezus.
Jezus, die in een soort visioen aan Auke Jelsma verschijnt, praat daarin ook over wie Maria Magdalena eigenlijk was. Daar blijkt Maria Magdalena een paranormaal hoog ontwikkelde vrouw te zijn. En hoewel ze erg veel van elkaar hielden hadden ze nooit een erotiese relatie want daar had Jezus, volgens eigen zeggen in dat boekje, geen tijd voor. Het ontbreken van elke vorm van pathetiek, volgens mij familie van de passie, droeg voor mij bij aan het waarheidsgehalte van dit geschrift.

Tot zover Ruud Steenbergen.