De 'Guru' en de volgeling(e)

Een gedicht, ooit eens geschreven. De eerste titel was 'Slavin'. De 2e 'Opstand'.
Ik weet nog steeds de titel niet, iemand een suggestie?

Subtiel

is Uw spel, Meester
Uw wens, mijn lot?
Wellicht alleen tot Uwer genot

U wilt mij vormen
tot dat wat Uw wil is:
een slavin, volledig naar Uw hand gezet
zonder waarden en normen?
U lijkt waarlijk God, als in Genesis
Doch echter stuit U op verzet

Uw slavin in spe
Een instantieel vormeloos wezen
gedraagt zich niet zo gedwee
En is geheel niet zonder vorm in dezen

Uw oog wil niet aanschouwen
Wat zich voor U bevindt
U speelt met water en vuur, genadige Meester
met de aarde en de wind
Als een trots, klein Kind

Absoluut vertrouwen
is niet meer wat U in mij zult vinden
Totale overgave
is niet meer waarop ik U laat bouwen

Uw spel is niet van gelijke waarden
Heel even
heeft het mijn wezen doen ontaarden
heeft U mij diep geraakt
heeft mijn ziel zich in Uw handen bevonden
doch echter wordt deze levenslang bewaakt
en laat het zich maar even verwonden

Uw spel is manipulatief;
eerlijkheid kent zijn tijd
'even' is maar relatief
GelijkWaardigheid voor mij een wapenfeit

Uw woorden
eerder subtiel uitgesproken
zijn nog altijd niet daar
hebben mij tijdelijk gebroken
maar mij doen inzien als zijnde onwaar

U heeft mij
niet te veroveren door sluiers en mystiek
verborgen doelen en cryptiek
Wees Uzelve
Als U dat ook van mij verlangt

Mocht ik U alweer niet doen bereiken
dan wens ik U al het goede, beste Meester
wat deze dimensie brengen kan
opdat Uw ziel zich mag verrijken
Mochten onze paden zich ooit weer op dit niveau kruisen
zal ik U niet ontlopen en weersta ik Uw ban.


"Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij"