Hallo iedereen,
Na (onnodig) veel te veel hooi op mijn vork te hebben genomen, zit ik nu ziek thuis, en het is erg slecht weer buiten.
Ik voel me weer als vanouds maar dit is negatief: ik voel me depressief en het lijkt alsof ik alles wat ik geleerd heb vergeten ben, alsof ik zo erg geaard ben dat ik tot de kern heb gegraven, en dit is een vraagstuk wat ik volgens mij niet alleen kan oplossen.
Ik ben erachter gekomen dat mijn allergrootste angst is afhankelijk te zijn van iemand.
Na een gesprek gister, met mijn moeder, vertelde ze me dat ik vroeger als baby nooit aan haar vast klampte, en later als peuter nooit op schoot wilde.
Ik kan me - zeker als peuter - gevoelens herinneren dat mensen boos zouden worden als ik me verdriet zou laten zien, of teleurgesteld. Dit leidde ertoe dat ik mijn verdriet en dingen vertelde aan dieren en knuffels en de natuur, eigenlijk doe ik dit nog steeds. (soms echter vertel ik het aan mensen, maar dit is dan pas als de emoties te erg zijn opgelopen dat deze er geen touw meer aan vast kunnen knopen)
Vroeger werd ik ook overstuur als ik complimentjes kreeg, ik weigerde zelfs meerdere keer piano te spelen, simpel weg omdat andere mensen het mooi vonden, dat maakte me erg boos.
Dit heeft zich in de pubertijd doorgewerkt in relaties waarin ik het meest gelukkig was met een relatie die slecht voor me was, en die relatie dan het liefst op lange afstand om nog meer afstand van mijn hart te creëren. Dat vond ik spannend, leuk en extra speciaal, maar tegelijkertijd maakte het me kapot. Daarna heb ik een paar keer relaties gehad met lieve personen, maar die heb ik beeindigd omdat ik erg overstuur (net als vroeger) werd van de hoeveelheid liefde die ik kreeg.
Ik vlucht weg als mensen tot de kern komen, dan zeg ik toedeloe, word ik boos, en maak ik het zelfs uit.
Hetzelfde geldt voor vrienden: als ik me instabiel voel of ik heb zelfs maar een simpel probleem, trek ik me terug, terwijl ik eigenlijk weet dat vrienden er ook zijn om me te helpen en te steunen: hier kan ik echter helemaal niet mee omgaan, met "dat gevoel". Ik heb wel oefeningen gehad een keer zoals: vraag 6 keer op een dag hulp. Dit is me goed bevallen maar heeft de kern niet aangepakt van de angst. En deze angst zit niet tussen mijn oren, hij zit hier met een reden.
Wat mijn intuitie zegt: het lijkt wel alsof ik dit leven heb uitgekozen omdat ik hier zo onafhankelijk ben, ik trek onafhankelijkheid maar ook nare situaties aan en maak het mezelf extra moeilijk door geen hulp te vragen. Zeker op reis kwam ik hier achter, het was de truc om zo ver mogelijk te komen zonder hulp van anderen. Dit ten koste van mijn gezondheid. Heb 1 keer hulp gehad en diegene heeft me ook keihard laten stikken. "Zie je wel" dacht ik.
Ik denk ook veel te vaak: "ik doe/kan het wel alleen" Dit is bijna mijn levensmotto geworden en hierdoor heeft zelfs mijn gids het laten afweten. Ik heb hem al terug gefloten, maar dit kan ik niet met heel mijn hart want stiekem wil ik het alleen doen, en dan laten lichtwezens het dus afweten bij mij. (of om een andere reden die ik over het hoofd heb gezien)
Mijn zoektocht ben ik al gestart, niet zeker wist ik waarnaar ik zocht. Ik ben zoals sommige van jullie weten veel tips en dingen tegengekomen met het thema liefde en verbintenis. Afrodithe, Eros (Agathon), Lady Nada en Jesus zijn enkele namen. Ik kan er nu echter geen touw meer aan vastknopen en mijn zoektocht stagneert. Hoe ga ik verder met mijn zoektocht?
Ik zou graag jullie hulp willen. Ik heb namelijk het gevoel dat er in mijn vorige leven iets ergs is gebeurd waarom ik nu weiger afhankelijk te zijn van iemand, of hulp te vragen. Hoe ga ik terug naar de oorsprong naar mijn bindingsangst? Zijn er lichtwezens die me hierbij kunnen helpen en hoe spreek ik die aan? Ik kan op deze manier niet verder met mijn werk hier op aarde. Hebben jullie een gevoel wat ik moet doen? Een idee wat er gebeurd is? Andere tips?
Ik heb gehoord van mijn tweelingziel wat zijn grootste angst is: "helemaal alleen zijn", zei hij.
Mijn grootste angst is om "helemaal met iemand te zijn".
Liefs the moon
Mijn grootste angst: "help me"
Delen:
admin
aug 26 '10
Moon,ik help je graag! stapje per stapje,
ik zie dat je eerste vraag is
- hoe ga ik verder met mijn zoektocht?
en ik denk dat je daar al mee bezig bent nl door hulp te vragen.
Je grootste angst is om "helemaal met iemand te zijn",
mag ik je wat vragen stellen, om je beter te begrijpen?
Geloof je in het feitt dat het voor jou wel " mogelijk "is om helemaal bij iemand te zijn? Of is het buiten die angst ook onmogelijk voor je?
wat versta je onder "helemaal"..?
Even dit, ik voelde tijdens het lezen, inderdaad wel een ander leven..
Ik wacht nog even op je antwoorden, voordat ik er iets van laat weten. Is dat goed?
ik zie dat je eerste vraag is
- hoe ga ik verder met mijn zoektocht?
en ik denk dat je daar al mee bezig bent nl door hulp te vragen.
Je grootste angst is om "helemaal met iemand te zijn",
mag ik je wat vragen stellen, om je beter te begrijpen?
Geloof je in het feitt dat het voor jou wel " mogelijk "is om helemaal bij iemand te zijn? Of is het buiten die angst ook onmogelijk voor je?
wat versta je onder "helemaal"..?
Even dit, ik voelde tijdens het lezen, inderdaad wel een ander leven..
Ik wacht nog even op je antwoorden, voordat ik er iets van laat weten. Is dat goed?
bloempje
aug 26 '10
bij mij werdt het helemaal zwart voor mijn ogen toen ik las over je vorige leven, wat het betekent weet ik alleen niet, misschien kom ik dat nog te weten voor je.doe mijn best:)
en hulp vragen is alleen maar goed.
Liefs Bloempje
en hulp vragen is alleen maar goed.
Liefs Bloempje
1stMoonofMars
aug 26 '10
Helemaal zwart..... is ook 'blackout' ... en dus overweldigend.....
helemaal niets/helemaal alles...
Grtsz
helemaal niets/helemaal alles...
Grtsz
L'arbre de vie
aug 26 '10
Hoi Moon,
Er vielen mij een aantal patronen bij jou op in jouw verhaal, die in jou leven spelen of hebben gespeeld die je nog niet hebt afgewerkt, wat wel goed voor jou zou zijn naar mijn mening.
Allereerst, het thema dat ik even samenvat met ‘zelfwaarde’,
Je schrijft dat je vroeger je het niet toeliet om emoties te tonen, dat je complimenten niet wilde horen en dat je zelfs overstuur raakte als dat wel gebeurde. Waarom ontzegde jij jezelf dit? Wat is de diepere laag daarvan? IK denk dat dat met Zelfwaarde te maken heeft, dat je dus niet genoeg van jezelf houdt, om complimenten te ontvangen of liefde te ontvangen als je je klote voelt.
Dit gevoel van geen zelfwaarde zie ik ook terug in jouw
relaties. Je schrijft dat je in een aantal slechte relaties bent gerold..waarom?..omdat je op dat moment je het niet waard vond kennelijk om iemand te zoeken die echt goed voor jou is. En toen dat wel gebeurde, vond je je niet genoeg waard om die liefde te ontvangen.
Begin jij nu ook een patroon te zien?
Verder lees ik door je verhaal heen ook iets anders: moeite hebben met je eigen identiteit:Waarom zeg ik dat? Ik lees dat je moeite hebt om tot jouw kern te komen, de kern van wie jij bent. En als je daar wel komt, vlucht je heel hard weg. Ook dit is iets waar je aan zou kunnen werken.
Het stukje over afhankelijkheid: ik denk dat je zowieso nooit afhankelijk moet zijn als mens van een ander, persoonlijke mening hoor.
Je hebt het over een vorig leven: als jouw gevoel dat heel sterk zegt, zou het me niet verbazen als dat ook zo is. Een goede
regressietherapeut zou je daarmee kunnen helpen. Ik zeg dat wel vaker hier op het forum, maar ik heb die therapie als heel waardevol ervaren en raadt het je zeker aan!
Liefs!
Er vielen mij een aantal patronen bij jou op in jouw verhaal, die in jou leven spelen of hebben gespeeld die je nog niet hebt afgewerkt, wat wel goed voor jou zou zijn naar mijn mening.
Allereerst, het thema dat ik even samenvat met ‘zelfwaarde’,
Je schrijft dat je vroeger je het niet toeliet om emoties te tonen, dat je complimenten niet wilde horen en dat je zelfs overstuur raakte als dat wel gebeurde. Waarom ontzegde jij jezelf dit? Wat is de diepere laag daarvan? IK denk dat dat met Zelfwaarde te maken heeft, dat je dus niet genoeg van jezelf houdt, om complimenten te ontvangen of liefde te ontvangen als je je klote voelt.
Dit gevoel van geen zelfwaarde zie ik ook terug in jouw
relaties. Je schrijft dat je in een aantal slechte relaties bent gerold..waarom?..omdat je op dat moment je het niet waard vond kennelijk om iemand te zoeken die echt goed voor jou is. En toen dat wel gebeurde, vond je je niet genoeg waard om die liefde te ontvangen.
Begin jij nu ook een patroon te zien?
Verder lees ik door je verhaal heen ook iets anders: moeite hebben met je eigen identiteit:Waarom zeg ik dat? Ik lees dat je moeite hebt om tot jouw kern te komen, de kern van wie jij bent. En als je daar wel komt, vlucht je heel hard weg. Ook dit is iets waar je aan zou kunnen werken.
Het stukje over afhankelijkheid: ik denk dat je zowieso nooit afhankelijk moet zijn als mens van een ander, persoonlijke mening hoor.
Je hebt het over een vorig leven: als jouw gevoel dat heel sterk zegt, zou het me niet verbazen als dat ook zo is. Een goede
regressietherapeut zou je daarmee kunnen helpen. Ik zeg dat wel vaker hier op het forum, maar ik heb die therapie als heel waardevol ervaren en raadt het je zeker aan!Liefs!
1stMoonofMars
aug 26 '10
Hey, mooie post L'arbe de vie ,
Met deze toevoeging; 'regressietherapeut' is niet lang niet altijd iemand die daar een diploma'tje voor heeft/een papiertje daarvan laat zien o.i.d. regresietherapeuten zijn de mensen en de ervaringen om je heen en jijzelf... ..
en afhankelijk is soms juist ok..... zolang je jezelf daarbij ook kunt zijn/uiten/voelen.
Grtsz en liefs
Met deze toevoeging; 'regressietherapeut' is niet lang niet altijd iemand die daar een diploma'tje voor heeft/een papiertje daarvan laat zien o.i.d. regresietherapeuten zijn de mensen en de ervaringen om je heen en jijzelf... ..
en afhankelijk is soms juist ok..... zolang je jezelf daarbij ook kunt zijn/uiten/voelen.
Grtsz en liefs
New Moon
aug 26 '10
Bedankt allemaal voor de snelle reacties.
Dat doet me veel goed.
@ Tinne:
Ja, het is volgens mij voor mij mogelijk om helemaal met iemand te zijn, maar meer in de zin van versmelten met iemand. Mijn hart blijft in die situatie heel (in de zin van ik geef hem niet weg...) Zelfs denk ik en heb ik het gevoel dat ik ook kan "zijn" met meerdere mensen. Hiervoor moet ik volgens mij zelf "heel" zijn, anders ga ik wegrennen en dergelijke. Daarvoor moet ik mezelf erkennen, maar ik mis iets heel belangrijks, namelijk de reden waarvoor ik wegren voor die liefde van alle mensen. Soms laat ik het toe, maar dat doe ik bij "veilige" mensen die simpelweg weten wie ik ben op meerdere niveaus, voor mij een simpelere manier van communicatie. Echter, op dit moment ben ik het even kwijt hoe dat moet (en daarom moet ik dus terug naar de kern...)
Als ik mijn tweelingziel vraag wat ik moet toen, zegt hij dat ik moet opgroeien en stoppen met wegrennen/omswitchen/schoppen als mensen dicht bij komen, maar dit is lastig voor me omdat ik niet weet waarvoor ik wegren (zoals eerder gezegd heb ik het gevoel dat ik niet wegren voor de angst zelf...)
*grappig tinne, nu ik je tekst nog een keer lees zeg ik tegen mezelf dat het voor mij helemaal niet mogelijk is te zijn met iemand, dat bedoel ik dus met wegrennen...*
@ Bloempje
Die ervaring heb ik ook gehad, dat het zwart voor mijn ogen was. 1 keer heb ik namelijk het gevoel gehad - het is inmiddels maanden geleden - dat ik in mijn vorige leven was. Het enige wat ik "zag" was zwart, en daarna voelde ik een hele hoop verdriet en woede. Ik weet ook niet echt wat het betekent, maar dankjewel voor het delen
@ l'arbe de vie
Goed gezegd... ik hou niet genoeg van mezelf. Ben al heel veel in therapie geweest, dus dat probleem zit niet meer in mijn hoofd, daar hou ik van mezelf, maar in mijn hart blijft het (in een diepere laag dan ik dacht, ik had het een tijd lang goed verstopt... Mijn hart is verdrietig. Dat heeft ook met die identiteit te maken. Ik vind het lastig mezelf te erkennen en erkend te worden in een wereld die eigenlijk helemaal niet bij mijn past. Ik heb wel een idee van wat mijn doel is, dus daar hou ik maar aan vast, maar mijn hart is verdrietig of verscheurd ofzo.. ik weer het niet. Het antwoord zit zeker in mezelf..
Aan een regressietherapeut zat ik zelf ook al te denken. Dat lijkt me erg fijn, wat meer te weten te komen over mijn eigen identiteit (ik weet al het 1 en ander, maar het voldoet niet...)
Bedankt alsnog, want die angst voor mijn identiteit heb ik ook over het hoofd gezien en hangt samen met geen eigenwaarde hebben... misschien is dat waar ik moet starten: ik ben niet bang voor wie ik ben...
Heel erg bedankt alsnog, iedereenjullie zijn lief!
The moon
Dat doet me veel goed.
@ Tinne:
Ja, het is volgens mij voor mij mogelijk om helemaal met iemand te zijn, maar meer in de zin van versmelten met iemand. Mijn hart blijft in die situatie heel (in de zin van ik geef hem niet weg...) Zelfs denk ik en heb ik het gevoel dat ik ook kan "zijn" met meerdere mensen. Hiervoor moet ik volgens mij zelf "heel" zijn, anders ga ik wegrennen en dergelijke. Daarvoor moet ik mezelf erkennen, maar ik mis iets heel belangrijks, namelijk de reden waarvoor ik wegren voor die liefde van alle mensen. Soms laat ik het toe, maar dat doe ik bij "veilige" mensen die simpelweg weten wie ik ben op meerdere niveaus, voor mij een simpelere manier van communicatie. Echter, op dit moment ben ik het even kwijt hoe dat moet (en daarom moet ik dus terug naar de kern...)
Als ik mijn tweelingziel vraag wat ik moet toen, zegt hij dat ik moet opgroeien en stoppen met wegrennen/omswitchen/schoppen als mensen dicht bij komen, maar dit is lastig voor me omdat ik niet weet waarvoor ik wegren (zoals eerder gezegd heb ik het gevoel dat ik niet wegren voor de angst zelf...)
*grappig tinne, nu ik je tekst nog een keer lees zeg ik tegen mezelf dat het voor mij helemaal niet mogelijk is te zijn met iemand, dat bedoel ik dus met wegrennen...*
@ Bloempje
Die ervaring heb ik ook gehad, dat het zwart voor mijn ogen was. 1 keer heb ik namelijk het gevoel gehad - het is inmiddels maanden geleden - dat ik in mijn vorige leven was. Het enige wat ik "zag" was zwart, en daarna voelde ik een hele hoop verdriet en woede. Ik weet ook niet echt wat het betekent, maar dankjewel voor het delen
@ l'arbe de vie
Goed gezegd... ik hou niet genoeg van mezelf. Ben al heel veel in therapie geweest, dus dat probleem zit niet meer in mijn hoofd, daar hou ik van mezelf, maar in mijn hart blijft het (in een diepere laag dan ik dacht, ik had het een tijd lang goed verstopt... Mijn hart is verdrietig. Dat heeft ook met die identiteit te maken. Ik vind het lastig mezelf te erkennen en erkend te worden in een wereld die eigenlijk helemaal niet bij mijn past. Ik heb wel een idee van wat mijn doel is, dus daar hou ik maar aan vast, maar mijn hart is verdrietig of verscheurd ofzo.. ik weer het niet. Het antwoord zit zeker in mezelf..
Aan een regressietherapeut zat ik zelf ook al te denken. Dat lijkt me erg fijn, wat meer te weten te komen over mijn eigen identiteit (ik weet al het 1 en ander, maar het voldoet niet...)
Bedankt alsnog, want die angst voor mijn identiteit heb ik ook over het hoofd gezien en hangt samen met geen eigenwaarde hebben... misschien is dat waar ik moet starten: ik ben niet bang voor wie ik ben...
Heel erg bedankt alsnog, iedereen
jullie zijn lief!The moon
admin
aug 26 '10
Origineel bericht van: themoon
Bedankt allemaal voor de snelle reacties.
Dat doet me veel goed.
@ Tinne:
*grappig tinne, nu ik je tekst nog een keer lees zeg ik tegen mezelf dat het voor mij helemaal niet mogelijk is te zijn met iemand, dat bedoel ik dus met wegrennen...*
Dat doet me veel goed.
@ Tinne:
*grappig tinne, nu ik je tekst nog een keer lees zeg ik tegen mezelf dat het voor mij helemaal niet mogelijk is te zijn met iemand, dat bedoel ik dus met wegrennen...*
ja, ik 'voelde' het, vandaar m'n vraag, het is geen angst volgens mij wat je hebt maar een "overtuiging" dat het niet mogelijk is voor jou, om helemaal met iemand te zijn, ( te versmelten)..
en hiermee hou je iets voor onmogelijk, dus onbereikbaar.
en.. als je onbereikbaar bent voor anderen, ben je ook onbereikbaar voor jezelf. Iets in jou is dus ook eveneens overtuigt dat je niet jezelf helemaal aan jezelf kunt geven/schenken..
en dan is het logisch dat je niet in je kern komt.
New Moon
aug 26 '10
Oke! Dus mijn angst is eigenlijk een overtuiging. Eigenlijk klopt dat veel meer met mijn gevoel. Ik stop ook eindelijk met heen en weer bewegen/wegrennen. Blijkbaar heb ik al tijden mijn eigen kunnen onderschat en doe ik dat nog steeds.. zo voelt het. En daardoor heb ik mezelf tekort gedaan en doe ik dat nog steeds. Dat bewegen/wegrennen is heel handig, maar niet mbt relaties met mezelf en anderen. Dat brengt me tot een andere overtuiging die ik lang heb gehad, al vanaf kleins af aan en bij datzelfde pianospelen: "Ik kan het niet".
Deze overtuiging komt helemaal niet door mijn opvoeding, want mijn ouders waren over het algemeen lief voor me en trots. (ik heb goede herinneringen aan mijn ouders vroeger) Dus ik heb het gevoel dat ik die overtuiging misschien wel sinds levens/leven hiervoor heb.. hier hangt ook een gebeurtenis aan vast in een vorig leven, ik hoop dat ik hier nu dichterbij ben gekomen.
liefs the moon
Deze overtuiging komt helemaal niet door mijn opvoeding, want mijn ouders waren over het algemeen lief voor me en trots. (ik heb goede herinneringen aan mijn ouders vroeger) Dus ik heb het gevoel dat ik die overtuiging misschien wel sinds levens/leven hiervoor heb.. hier hangt ook een gebeurtenis aan vast in een vorig leven, ik hoop dat ik hier nu dichterbij ben gekomen.
liefs the moon
Takhihiii
aug 27 '10
Je hoeft geen redenen te vinden voor angst.
Angsten zijn uitdagingen van het leven zelf. Wanneer je dat gaat beredeneren, stap je juist het levenspad af.
Je hoeft niet in vorige levens te kijken om huidige problemen op te lossen. Dat is een omweg. Het probleem speelt nu, door helemaal in het nu te zijn, zal je ook het antwoord kunnen vinden. Je zegt dat je de neiging hebt om te vluchten. Wanneer je die neiging voelt, voel het dan met 100% aandacht. Registreer alle gedachten die erbij opkomen. Observeer en accepteer jezelf volledig. Hier en nu.
Angsten zijn uitdagingen van het leven zelf. Wanneer je dat gaat beredeneren, stap je juist het levenspad af.
Je hoeft niet in vorige levens te kijken om huidige problemen op te lossen. Dat is een omweg. Het probleem speelt nu, door helemaal in het nu te zijn, zal je ook het antwoord kunnen vinden. Je zegt dat je de neiging hebt om te vluchten. Wanneer je die neiging voelt, voel het dan met 100% aandacht. Registreer alle gedachten die erbij opkomen. Observeer en accepteer jezelf volledig. Hier en nu.
New Moon
aug 27 '10
Hmm dankjewel Takhihii!
Ik kan veel met die reactie.
*heb jij trouwens iets met the native americans?, telkens als ik iets van je lees moet ik aan wijsheden van bv navajo's denken*
Liefs, the moon
Ik kan veel met die reactie.
*heb jij trouwens iets met the native americans?, telkens als ik iets van je lees moet ik aan wijsheden van bv navajo's denken
*Liefs, the moon
Takhihiii
aug 27 '10
Ik ben ook een native, native european 
Die wijsheden zijn vast universeel.
In Lak'esh - ik ben een andere jij, 20 jaar ouder.
Die wijsheden zijn vast universeel.In Lak'esh - ik ben een andere jij, 20 jaar ouder.
New Moon
aug 27 '10
Goh dat klinkt interessant
Leuk je hier te zien op merudi. Je viel me meteen al op.
Liefs, the moon
Leuk je hier te zien op merudi. Je viel me meteen al op.
Liefs, the moon
L'arbre de vie
aug 30 '10
Origineel bericht van: 1stMoonofMars
Hey, mooie post L'arbe de vie ,
Met deze toevoeging; 'regressietherapeut' is niet lang niet altijd iemand die daar een diploma'tje voor heeft/een papiertje daarvan laat zien o.i.d. regresietherapeuten zijn de mensen en de ervaringen om je heen en jijzelf... ..
en afhankelijk is soms juist ok..... zolang je jezelf daarbij ook kunt zijn/uiten/voelen.
Grtsz en liefs
Met deze toevoeging; 'regressietherapeut' is niet lang niet altijd iemand die daar een diploma'tje voor heeft/een papiertje daarvan laat zien o.i.d. regresietherapeuten zijn de mensen en de ervaringen om je heen en jijzelf... ..
en afhankelijk is soms juist ok..... zolang je jezelf daarbij ook kunt zijn/uiten/voelen.
Grtsz en liefs
Hoi!
Thanks voor de compliment;) had gewoon het gevoel dat dat gezegd moest worden;).
Inderdaad, wat ik om mij heen hoor is de ene regressietherapeut de andere niet. De mensen die bij Ananta zijn afgestudeerd zijn veelal echt goed. Mijn persoonlijk ervaring is een hele positieve geweest. mensen om mij heen konden mij juist niet helpen. Alleen mijn therapeut kon mij tot diep in mijzelf krijgen en mij helpen om dingen los te laten. Maar zoals ik jouw woorden lees, heb jij miss dus een minder positieve ervaring gehad...
Liefs!
New Moon
sep 16 '10
Ah l´arbe, bedankt voor de tip!
Het lijkt me best goed voor mezelf om naar zo´n regressietherapeut te gaan, want ik ben benieuwd naar de oorzaak van dit probleem, dat ik geen hulp durf te vragen. Affirmeren helpt al heel goed - bedankt E.t.H, maar ik denk dat er nog iets zit. Ik heb er op dit moment niet zo heel veel last van, omdat ik heel aards bezig ben (ipv in de wortels zit ik nu op de bodem als ik me zelf als boom voorstel) Ik zorg dat die optimaal is, omdat ik net ben begonnen met een nieuwe studie en dat voor dit moment goed voelt. Maar toch... *nu heb ik weer de neiging om te zeggen "ik kom er zelf wel achter waar die angst vandaan komt*, om verbintenissen met mensen en vrienden aan te gaan, moet ik dat leren toelaten, honderd procent. .. bluh ik heb echt een hoofdpijn ik ga even stoppen met schrijven.
@ E.t.H, bedankt ...ook mijn levensstijl valt soms niet mee want ik heb bv op vakantie 6 uur door een vreemde stad gelopen opzoek naar mijn hostel omdat ik verdrietig en moe was en vooral geen hulp durfde te vragen. Ik was de verkeerde kant op gestuurd door iemand, maar bovenal te koppig om het nog een keer te vragen. "ik moet het zelf doen" is een affirmatie die ik ook veel (onbewust) gebruik. Dat verdwalen was ook geen pretje, en kreeg de meest crap room van het hele hostel omdat ik te laat was met inchecken, terwijl ik een mooiere had kunnen krijgen. Dit is een mooie metafoor dat ik iets moois mis als ik geen hulp wil vragen, terwijl ik weet dat het handiger is dat te doen.
Jouw situatie lijkt me ook erg moeilijk, we moeten duidelijk "elkaars" richting uit ;-)
Jouw affirmatie is dan: "ik kan het zelf bereiken"
De mijne is dan : "ik kan wel wat hulp gebruiken"
Een vraag aan jullie: denken/voelen jullie dat het belangrijk/nodig voor me is om dat verleden (dus vorig leven eigenlijk) op te helderen?
Liefs the moon
Het lijkt me best goed voor mezelf om naar zo´n regressietherapeut te gaan, want ik ben benieuwd naar de oorzaak van dit probleem, dat ik geen hulp durf te vragen. Affirmeren helpt al heel goed - bedankt E.t.H, maar ik denk dat er nog iets zit. Ik heb er op dit moment niet zo heel veel last van, omdat ik heel aards bezig ben (ipv in de wortels zit ik nu op de bodem als ik me zelf als boom voorstel) Ik zorg dat die optimaal is, omdat ik net ben begonnen met een nieuwe studie en dat voor dit moment goed voelt. Maar toch... *nu heb ik weer de neiging om te zeggen "ik kom er zelf wel achter waar die angst vandaan komt*, om verbintenissen met mensen en vrienden aan te gaan, moet ik dat leren toelaten, honderd procent. .. bluh ik heb echt een hoofdpijn ik ga even stoppen met schrijven.
@ E.t.H, bedankt ...
ook mijn levensstijl valt soms niet mee want ik heb bv op vakantie 6 uur door een vreemde stad gelopen opzoek naar mijn hostel omdat ik verdrietig en moe was en vooral geen hulp durfde te vragen. Ik was de verkeerde kant op gestuurd door iemand, maar bovenal te koppig om het nog een keer te vragen. "ik moet het zelf doen" is een affirmatie die ik ook veel (onbewust) gebruik. Dat verdwalen was ook geen pretje, en kreeg de meest crap room van het hele hostel omdat ik te laat was met inchecken, terwijl ik een mooiere had kunnen krijgen. Dit is een mooie metafoor dat ik iets moois mis als ik geen hulp wil vragen, terwijl ik weet dat het handiger is dat te doen. Jouw situatie lijkt me ook erg moeilijk, we moeten duidelijk "elkaars" richting uit ;-)
Jouw affirmatie is dan: "ik kan het zelf bereiken"
De mijne is dan : "ik kan wel wat hulp gebruiken"
Een vraag aan jullie: denken/voelen jullie dat het belangrijk/nodig voor me is om dat verleden (dus vorig leven eigenlijk) op te helderen?
Liefs the moon
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
