Auld lang Syne..

Vb, ten tijde van de tweede wereld oorlog! Matrozen zongen.. een lied terwijl de boot zonk,

De U-9 nadert de Cressy tot op 500 meter. Om 07:35 uur schiet de U-9 haar laatste torpedo af op de Cressy.

De laatste voltreffer wordt de Cressy te veel. Terwijl het schip zinkt tracht de bemanning nog te vuren op een Nederlandse trawler die te hulp is geschoten. De Engelsen verdenken in hun gefrustreerdheid de Nederlandse vissers er van de Duitse U-boot te hebben geholpen. Als het schip te veel slagzij maakt lukt het, gelukkig voor de Nederlandse trawler, niet meer te schieten. Het is nu een ieder voor zich. De golven spoelen over het dek terwijl het schip naar stuurboordzijde wegzinkt. Kapitein Johnson staat in volledig uniform op de brug en kijkt bewegingloos naar het grote drama wat zich aan het voltrekken is. Een groep matrozen staat hand in hand op het dek en zingt: "We'll all go the same way home." Daarna worden ze door de golven de zee ingesleurd. De Cressy slaat om waarbij de kiel boven komt. Kapitein Johnson verdwijnt in de zee. Liever een zeemansgraf dan deze smadelijke nederlaag van de Grand Fleet.

Tijdens het zinken van de Titanic, zo zegt het verhaal van overlevenden, zongen diegene die nog op de titanic waren, toen het zonk..en bleven muzikanten het lied doorspelen..

neerer My God to thee!

“Straks komen de christenen”, roept een Romein grinnikend, terwijl hij gulzig een been met schapenvlees afkluift en daarna het vlees wegspoelt met een grote slok wijn.

“Dan zul je nog eens wat beleven” is de reactie van zijn buurman.

Trompetgeschal kondigt het einde van de pauze aan. De duizenden op de tribunes rekken hun hals naar de ijzeren tralies die knarsend en piepend open gaan.

Uit de donkere openingen worden in dierenhuiden genaaide slachtoffers door de opjagers met zweepslagen naar het midden van de arena gejaagd. Het volk joelt en gilt opgewonden.

“Daar zijn ze!! Daar zijn ze!!” Dat zijn de mensen die Rome verwoest hebben!

Vreemde, harige gedaanten lopen naar het midden van de arena, knielen neer in het zand en heffen hun handen omhoog.

Plotseling gebeurt er iets vreemds, wat niemand verwacht had.

De duizenden op de tribunes worden stil. Het gejoel stokt. De slachtoffers beginnen te zingen. Eerst aarzelend, maar spoedig luider en luider zodat het gezang het gehele amfitheater vervult.

“Christus regnat.Christus triumfator



.............

Wat ik ook in beeld doorkreeg is zoiets als dit verhaal..:

Verhaal
De spreker vertelt het verhaal van een overlevende uit het ghetto van Warschau, die in een concentratiekamp werd opgesloten. Hij heeft echter geen idee hoe hij het ghetto heeft overleefd (I must have been unconscious most of the time). Voor zonsopgang hielden de Duitsers al een reveille in het concentratiekamp, of je nou sliep of niet; je kon sowieso niet slapen want je was gescheiden van alle familie en je wist niet wat hun was overkomen.
Op bevel moeten ze verzamelen, maar het gaat de Duitsers niet snel genoeg. De mensen proberen zo snel mogelijk aan het bevel te voldoen, maar ziekte, ouderdom, honger etc. verhinderen dat. De soldaten slaan de mensen om ze tot spoed aan te manen. Sommige vallen daardoor op de grond (waaronder de verteller) en zijn niet in staat op te staan; zij worden daarbij nog verder mishandeld.

Ook hier verliest de verteller zijn bewustzijn. Hij komt weer bij als de soldaten vaststellen dat diegenen die op de grond liggen dood zijn. Zij moeten worden geteld en dat gaat de officier niet snel genoeg; hij wil beslist weten en binnen zo kort mogelijke tijd hoeveel Joden hij kan afleveren bij de gaskamers.Bij nadering van de gaskamers zingen de slachtoffers allen een Hebreeuwse hymne Sh’ma Yisrael, met teksten van Deuteronium 6:7, gerelateerd aan de dood.

Het 'raakt ' me allemaal, op een mooie manier, en op een manier dat voelt dat ik medegenoot ben geweest tijdens zulke momenten van zingen.
Dus is dit tevens een verwerking voor me,
Ben blij dat ik dit in alle vrede en rust, hier op Merudi kan doen..
Tnkx lieverds!!

Hmmm, dat eerste nummer... die melodie zit in vele volksliedjes in verschillende landen verwerkt (of in iederreval stukjes ervan)... klonk namelijk bekend...

Moet bij dit topic van jouw ook aan Ghandi denken (ook al is dat iets minder zang... meer een soort stilte protest( ? hmmm, misschien niet het juiste woord) /uitstraling )

Pfffffttt...

Wauw! Wat een emoties komen naar boven, wat een vreemde, maar tevens heel vertrouwde ervaring tijdens het beluisteren van de muziek.
Heftig, heel heftig.

ja.. de ongeregistreerde Tinne die de topic starte, ben ikzelf ook.
Dichter naar m'n emotie toegroeiend de laatste weken, en opnieuw dit lied horend( naar aanleiding van Everinn's oude taal en een herinnering aan Lemurie),
zie ik weer enkele beelden en kom ik aan dit heftige verdriet wat er al eeuwen zit, en ook door de tijd omgezet is in woede en boosheid, ook angst.
Het is oud... heel erge oude emotie... het heeft niets met nu te maken!
Ik weet niet hoe ik dit verwerkt krijg hoor, maar het is al vanaf m'n kindertijd bezig denk ik.. die verwerking!

Ik ben niet de emotie!
(zeg ik even naar iedereen toe)

Ik herken dit! Ik heb ook een aantal verschrikkelijk oude emoties. Ik vermoed dat een deel van deze emotie degelijk in korte tijd verwerkt kan worden.
Wat is de oorzaak van de emotie, wat is er gebeurd denk ik je.
Zou je willen proberen deze weg te halen?

De verwerking is al heel lang bezig. Al heel, heel lang. En nu zijn we op een punt gekomen, dat het de versnelling in gaat.
Nee, we zijn deze emoties niet, we voelen ze, we ervaren ze, doorleven ze en kunnen ze uiteindelijk loslaten.

yes, my dear!!

Ik moet er dus verder zelf niks mee behalve ze doorstaan en leren los te laten begrijp ik hieruit?

ik moet er doorheen.. ze remmen me!
daarnet ging er door mij heen, als ik in zijn geheel deze emotie's had losgelaten,
dan had dat een kracht dat een heel kerncentrale zou doen ontploffen... ofzelfs een heel eiland van electriciteit voorzien

Ok, het proces moet dus langzaam gaan omdat er anders te veel kracht bij vrij komt?

Dus kort samen gevat zoals ik van jullie begrijp:

Emoties de tijd geven tot verwerking en vanzelf laat je ze los als de tijd daar is zeker niet eerder. Maar betekend het dat je dan zoon lange tijd geremt wordt? Ik neem aan dat je met remmen je spiritualiteit bedoelt. Als ik de plank mis sla hoor ik het graag.

Ja, totdat alles verwerkt en losgelaten is, blijft de rem aanwezig. En wat Tinne zegt, dat er zo'n enorme kracht vrij gaat komen als het allemaal losgelaten is, wordt door mijn gevoel bevestigd.
Ik merk heel duidelijk dat het oude emoties, oude wonden zijn die nu aan het helen zijn. Ik voel ook een zekere afstand en tegelijkertijd een hele innige verbondenheid.
De rem is naar mijn gevoel niet het remmen van spiritualiteit, maar de rem, de sluier die tussen jou en jezelf staat. Lost die rem, die sluier op, dan ben je thuisgekomen in jezelf, sta je volledig in je kracht, ben je een met jezelf en het leven.

hmm.. Iverinn, op dit moment kan ik zeggen, middenin zo'n proces staand, dat de emotie vrijkomt omwille van een andere kracht, dat ruimte wenst!
spiritueel gezien, kan ik zeggen dat ik stapsgewijs naar deze andere kracht wordt geleidt.

Daardoor lijkt het op een groei, maar dat is het niet.
Het is een proces naar weerzien, en weerZIJN! ( zie ook kontekst van het lied).
Is niet evident om het uit te leggen, omdat elk woord ook weer kan ingevuld worden naar ieders believe en ervaring!
Maar misschien kan je er wel een beeld van vormen....

Dankje wel voor de mooie uitleg Mimosa, anders kan ik niet zeggen.
Bedankt !

Zo had ik het niet gezien Tinne.
Ik denk dat het dan voor mij een fluctuerend proces is. de ene keer sta ik heel dicht bij mezelf dat het ombeschrijfelijk is om uit te leggen, maar meestal staat er nog net wat tussen wat nog verwerkt moet worden. Ook jij bedantk voor je mooie uitleg.