Ik was gaan wandelen met Sky, m'n hond. Ze zat te smeken voor de wandeling en zat bij wijze van spreke als een klein kind aan m'n rok te trekken.. "woef waf" maar het was alsof ze "Wa ndelen " zei, met haar grote lieve smekende puppy-ogen.
Dus ik de hort op. De natuur in.. en das altijd zalig, daar kan ik van genieten, en Sky heel zeker. Het riempje is 7 m dus ze holt, snuffelt, komt een beetje terug, of wacht en hupla, holt weer.. snuffelt.. enz, enz...
Na een uur keerde ik voldaan terug.. met de gewaarwording dat natuurwezens, rond m'n aura zijn bezig geweest, en elke stap ging diep geaard de aarde in.
De straat waar ik woon, gaat stijl omhoog, en das puffen .. het is trouwens een hele lange straat,
en nu komt het..
Op het moment dat Sky een beetje voorruit liep, zag ik de zwarte auto aan de kant van de weg, heel zachtjes achteruit gaan. Ik trok Sky snel bij mij.. en liep een beetje opzij, om de auto te laten passeren.... toen ik zag... dat er.... geen Chauffeur in zat! ..
Ik trok heel even aan het buitenvenstertje en duwde even tegen de auto.. maar ze was te zwaar en ze bleef bollen.. achteruit, sneller en sneller onze weg naar beneden. Ik kon niets doen, dan alleen maar roepen " heeeee la Voiture.. la voiture.. "
Tot de wagen tegen een stenen omheining stuitte, en in de greppel van de gracht en iemands haag terecht kwam.
