Vlieg op mijn neus

Vlieg op mijn neus

Verwondering
Blijdschap maar verwarring om die verwondering
Mijn gedachten gaan naar alles uit, behalve wat belangrijk zou kunnen zijn. Ze gaan soms zo hun eigen weg, mij in verwarring met zich meeslepend.
Tja, dan laat ik het maar zoals het is, en laat ik mij in verwondering weer meeslepen.
Zoals nu.
Verwondering. Ja, dat woord komt er het dichtst bij in de buurt.
Met open ogen tuin ik soms in de misleiding van mijn eigen gedachten. Met gesloten ogen beleef ik soms ook mijn eigen gedachten.
Zoals nu.
En wat ik zie, is complete...njah..verwondering!
Met gedachten en gevoelens niet te beschrijven, maar toch maken mijn hersenen overuren bij datgene wat ze mij laten zien en ervaren. Ik BEN nu even de weg kwijt.

Een gezoem.
Hou op, gezoem!
Zoem zoem
Hou op, je leidt me af.
Zoemmmmmmmmmmm
Een gevoel, een sensatie
Kleine tedere pootjes op mijn neus
Ik open mijn ogen.
Een vlieg op mijn neus!
Scheel doe ik kijken om deze vlieg te aanschouwen.
Vlieg, zeg ik, wat wil je toch? Je leidt me af
Zoemmmm ZIE MIJ
Nog scheler kijk ik en zeg, wat moet ik zien?
Zoem mij!
Zoom mij? Ik kijk opeens wat minder scheel en verder dan mijn neus lang is.
Wat ik aanschouw, is een regenboog aan kleuren, met daaronder het diepste blauw en zwart wat mijn ogen ooit aanschouwd hebben.
Vlieg, zeg ik, U is mooi.
Zoem zoem Ik ben mooi
Wat ben jij
Ik ben lelijk als ik mij met jou vergelijk
Zoem zoem vergelijk dan niet zoem
Zoem zoem jou
En ik zoem en zie mij...
zoals Vlieg mij aanschouwt
En ik weet..
ik ben mooi.
Verwondering alweer. Zonder gedachten.
Vliegt vliegt weg
Tevreden zoemend
Mij in verwondering achterlatend.
Nu alleen zonder gedachten.
Goh, ik BEN.