hallo allemaal,
hier ikke weer, het werstel na de operatie valt tot nu toe vies tegen, ik ben er wel maar ben er toch niet, mijn concentratie is zeer beperkt en ik ben zoooooo moe en gisteren heb ik ondanks dat ik bijna niks heb gedaan toch te veel gedaan want vandaag ben ik niks, lig in bed en voel me echt waardeloos, de kleine man is compleet de weg kwijt en vraagt steeds hoeveel nachtjes het nog duurt voor ik helemaal beter ben.......ja wou dat ik hem daar een degelijk antwoord op kon geven. ik heb geen pijn meer in mijn buik maar wel in mijn hoofd en ik heb het benauwd na de beademing tijdens de narcose, maar vooral heb ik geen energie en ik wil zo grag weer verder. al kan ik me maar weer wat meer concentreren zou het al fijn zijn, als ik een vraag stel dan ben ik het begin van het antwoord al vergeten voor het antwoord volledig gegeven is. en mijn gedachten lopen steeds verder weg, niet depresief maar gewoon allemaal gedachten die met me op de loop gaan. sommige gedachten zijn fijn maar blijf er zo in verzonken. vanochtend heb ik voor het eerst weer zitten mediteren en nu geloof ik toch serieus dat ik een engel op bezoek had, welke weet ik niet, het was een helder blauw licht en gaf me toch wel even wat aanvullende energie, heerlijk voelde het, ik zag het overigens niet duidelijk dus het was alleen een helder lichtblauw licht(zo blauw als de heldere lucht bij stralend weer) dus misschien krijg ik toch wat hulp, maar voel me nog echt niet je van het.
ik had toch wel een wat sneller herstel gehoopt.
Liefs Bloempje
vervolg na het ziekenhuis
Delen:
Cialara
jun 30 '10
Als je het wil, dan kunnen een aantal van ons je misscchien wat energie sturen via reiki of andere methode...
Laat maar weten als je dat wil
Laat maar weten als je dat wil
bloempje
jul 1 '10
oh meiden..... wat ontzettend lief!!! maar dat durf ik niet aan te nemen hoor!!
ik voel me vandaag overigens alweer een stukje beter. heb voor het eerst echt goed geslapen
en waardoor ik me ook erg moe voelt komt waarschijnlijk doordat ik aan de beademing een longontsteking heb overgehouden en mijn ingewanden liggen nog niet geheel op zijn plek waardoor mijn longen nog iets in de verdrukking liggen.( je ligt tijdens de operatie kennelijk met je hoofd naar beneden om ruimte te houden in je buik tijdens de operatie) de moeder van mijn oppaskindje die houd me nauwlettend in de gaten(die werkt zelf in het ziekenhuis) en die geeft me ook adviezen. maar zodoende kunnen mijn longen niet volledig gevuld worden met ademen waardoor je iets minder zuurstof krijgt en dus sneller moe wordt.
ik denk dat ik het echt gewoon de tijd moet geven hoe welkom een beetje hulp ook is.
ik heb gelukkig de mogelijkheid om gewoon tussendoor nog te gaan slapen dus dat scheelt ook.
op de een of andere manier heeft het allemaal bewust plaatsgevonden want eigenlijk had ik echt woensdag al het gevoel dat ik nog vanalles moest doen voor we naar het ziekenhuis moesten, en dat heb ik ook gedaan dus ergens wist ik dat het fout zat. maar ja vervelend is het op zo'n moment wel.
maar zo weet ik nog meer dingen die mij al te wachten staan want ik wist dat er zoiezo een kindje zou gaan komen die in de zwangerschap niet verder zou komen, maar ik weet dat er dingen komen gaan maar niet wanneer ze komen gaan. en sommige dingen vind ik echt niet leuk om te weten, maar ja ik moet het er maar mee doen. overigens kan ik dat levenspad wel zelf licht beinvloeden ben ik al achter, want als het écht niet uitkomt op dat moment dan komt het later, best vreemd, maar daardoor kan ik alles wel met een gerust hart op zijn beloop laten gaan. ook al weet ik welke minder prettige en prettige dingen me nog te wachten staan. komt tijd komt raad, ik bereid mezelf gewoon voor op alles wat ik verwacht op een bepaald moment(ik krijg hints genoeg!) en zie vanzelf wat ervan komt. ik heb goede ondersteuning van zowel een engel als mijn gidsen om me heen die me in alles begeleiden en tot nu toe kom ik overal wel doorheen, en ja ook ik vind het vervelend maar voor een ander is het niet minder vervelend. ik haal wel overal mijn leerschool uit om vervolgens anderen voor te lichten. zo heb ik op woensdagavond uitgebreid uit zitten leggen aan manlief (toen wist ik nog niet 100% zeker dat ik geopereerd zou gaan worden) dat het mogelijk zou zijn dat ik mijn eileider kwijt zou raken waardoor ik mogelijk moeilijker zwanger zou worden omdat de andere eierstok niet goed functioneerde door een cyste dus hij was voorbereid en we hebben uitgebreid alles besproken zodat we heel zeker naar het ziekenhuis konden ja natuurlijk was hij bezorgd, maar veel minder dan ik was. overigens had ik het gevoel dat ik niet zozeer voor mezelf er lag, ik had de pijn maar was de rest van de mensen om me heen aan het geruststellen en had dus meer het gevoel dat het voor hun was dat ik hierdoorheen moest. manlief heeft er van geleerd, maar mijn moeder ook en mijn schoonmoeder toch ook wel door het vervolg want ik heb afgelopen dagen een aantal gesprekken met haar kunnen hebben die ik anders nooit had omdat er altijd mensen omheen zaten. terwijl ze toch uit een best wel diep gat aan het klimmen was (mijn haar man en zoon zijn als 2 druppels water en ik kan er mee omgaan maar zij kon dat vroeger niet en vind het nu heel moeilijk om de positieve omslag van haar man te ervaren, (bang voor de terugslag) maar daarom heb ik dus het idee dat hetgene wat ik meemaak is voor anderen om te leren. manlief heeft spontaan leren koken, heeft geleerd om toch wat meer voor zoonlief te zorgen en zo heeft het allemaal dus een positief effect op het gezin. het klinkt gek allemaal misschien maar ik heb zo een hoop mensen tegelijk iets kunnen leren zelf een paar stagaires in de operatiekamer lol:)
dus al met al vind ik het niet erg om het mee te moeten maken ook al heeft het vervelende gevoelens. overigens vind ik het wel moeilijk om mijn huis door anderen te laten doen, dus daar geniet ik niet zo van maar ja het moet maar, ik zoek m'n spullen als ik weer 100% ben wel weer bij elkaar.
Gisteravond voelde ik me alweer wat beter (dag en nachtrime lijkt wel verstoord, ik kan s'nachts moeilijk slapen en overdag ben ik moe) , dus zijn we gisteravond lekker gaan autorijden, en het ging gooed, zelfs het parkeren, ondanks dat het een heeeeeeel andere auto is dan ik gewend ben, ik ben een auto gewend die vrij stroef is, en direkt reageert, maar dat doet die van ons niet echt, de versnellingspook zit nog net niet los eigenlijk maar ja is even wennen komt vanzelf.
Liefs Bloempje
die gewoon lekker gaat genieten van de dag
ik voel me vandaag overigens alweer een stukje beter. heb voor het eerst echt goed geslapen
en waardoor ik me ook erg moe voelt komt waarschijnlijk doordat ik aan de beademing een longontsteking heb overgehouden en mijn ingewanden liggen nog niet geheel op zijn plek waardoor mijn longen nog iets in de verdrukking liggen.( je ligt tijdens de operatie kennelijk met je hoofd naar beneden om ruimte te houden in je buik tijdens de operatie) de moeder van mijn oppaskindje die houd me nauwlettend in de gaten(die werkt zelf in het ziekenhuis) en die geeft me ook adviezen. maar zodoende kunnen mijn longen niet volledig gevuld worden met ademen waardoor je iets minder zuurstof krijgt en dus sneller moe wordt.ik denk dat ik het echt gewoon de tijd moet geven hoe welkom een beetje hulp ook is.
ik heb gelukkig de mogelijkheid om gewoon tussendoor nog te gaan slapen dus dat scheelt ook.
op de een of andere manier heeft het allemaal bewust plaatsgevonden want eigenlijk had ik echt woensdag al het gevoel dat ik nog vanalles moest doen voor we naar het ziekenhuis moesten, en dat heb ik ook gedaan dus ergens wist ik dat het fout zat. maar ja vervelend is het op zo'n moment wel.
maar zo weet ik nog meer dingen die mij al te wachten staan want ik wist dat er zoiezo een kindje zou gaan komen die in de zwangerschap niet verder zou komen, maar ik weet dat er dingen komen gaan maar niet wanneer ze komen gaan. en sommige dingen vind ik echt niet leuk om te weten, maar ja ik moet het er maar mee doen. overigens kan ik dat levenspad wel zelf licht beinvloeden ben ik al achter, want als het écht niet uitkomt op dat moment dan komt het later, best vreemd, maar daardoor kan ik alles wel met een gerust hart op zijn beloop laten gaan. ook al weet ik welke minder prettige en prettige dingen me nog te wachten staan. komt tijd komt raad, ik bereid mezelf gewoon voor op alles wat ik verwacht op een bepaald moment(ik krijg hints genoeg!) en zie vanzelf wat ervan komt. ik heb goede ondersteuning van zowel een engel als mijn gidsen om me heen die me in alles begeleiden en tot nu toe kom ik overal wel doorheen, en ja ook ik vind het vervelend maar voor een ander is het niet minder vervelend. ik haal wel overal mijn leerschool uit om vervolgens anderen voor te lichten. zo heb ik op woensdagavond uitgebreid uit zitten leggen aan manlief (toen wist ik nog niet 100% zeker dat ik geopereerd zou gaan worden) dat het mogelijk zou zijn dat ik mijn eileider kwijt zou raken waardoor ik mogelijk moeilijker zwanger zou worden omdat de andere eierstok niet goed functioneerde door een cyste dus hij was voorbereid en we hebben uitgebreid alles besproken zodat we heel zeker naar het ziekenhuis konden ja natuurlijk was hij bezorgd, maar veel minder dan ik was. overigens had ik het gevoel dat ik niet zozeer voor mezelf er lag, ik had de pijn maar was de rest van de mensen om me heen aan het geruststellen en had dus meer het gevoel dat het voor hun was dat ik hierdoorheen moest. manlief heeft er van geleerd, maar mijn moeder ook en mijn schoonmoeder toch ook wel door het vervolg want ik heb afgelopen dagen een aantal gesprekken met haar kunnen hebben die ik anders nooit had omdat er altijd mensen omheen zaten. terwijl ze toch uit een best wel diep gat aan het klimmen was (mijn haar man en zoon zijn als 2 druppels water en ik kan er mee omgaan maar zij kon dat vroeger niet en vind het nu heel moeilijk om de positieve omslag van haar man te ervaren, (bang voor de terugslag) maar daarom heb ik dus het idee dat hetgene wat ik meemaak is voor anderen om te leren. manlief heeft spontaan leren koken, heeft geleerd om toch wat meer voor zoonlief te zorgen en zo heeft het allemaal dus een positief effect op het gezin. het klinkt gek allemaal misschien maar ik heb zo een hoop mensen tegelijk iets kunnen leren zelf een paar stagaires in de operatiekamer lol:)
dus al met al vind ik het niet erg om het mee te moeten maken ook al heeft het vervelende gevoelens. overigens vind ik het wel moeilijk om mijn huis door anderen te laten doen, dus daar geniet ik niet zo van maar ja het moet maar, ik zoek m'n spullen als ik weer 100% ben wel weer bij elkaar.
Gisteravond voelde ik me alweer wat beter (dag en nachtrime lijkt wel verstoord, ik kan s'nachts moeilijk slapen en overdag ben ik moe) , dus zijn we gisteravond lekker gaan autorijden, en het ging gooed, zelfs het parkeren, ondanks dat het een heeeeeeel andere auto is dan ik gewend ben, ik ben een auto gewend die vrij stroef is, en direkt reageert, maar dat doet die van ons niet echt, de versnellingspook zit nog net niet los eigenlijk maar ja is even wennen komt vanzelf.
Liefs Bloempje
die gewoon lekker gaat genieten van de dag
Duifje
jul 20 '10
Poeh wijffie........... .......
Ik ben op vakantie geweest en dit wist ik dus allemaal niet..... Poehhhh wijffie!....... bakkie doen binnekort??
Brult maar hoor......
Dikke knuff Duiffie
Ik ben op vakantie geweest en dit wist ik dus allemaal niet..... Poehhhh wijffie!....... bakkie doen binnekort??
Brult maar hoor......
Dikke knuff Duiffie
bloempje
jul 20 '10
ja is goed ben je donderdag ochtend thuis? volgende week gaan wij zelf op vakantie.
ben weer een beetje bijgekomen gelukkig.
ik kan nou ook weer niet zooooooo hard brullen hoor dat je me daar hoort
ik hoor het wel of je er donderdag bent.
Groetsels bloempje
ben weer een beetje bijgekomen gelukkig.
ik kan nou ook weer niet zooooooo hard brullen hoor dat je me daar hoort
ik hoor het wel of je er donderdag bent.
Groetsels bloempje
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
