Opgekropte emoties

Lief Elfje,

Wat ontzettend dapper dat je de confrontatie aan wilt gaan met je emoties die opgekropt zitten. Bij een therapeut die bij je past voel je je veilig en durf je te vertellen over wat er bij je speelt. Soms is het uitproberen welke therapeut en therapievorm bij je past. En loop gerust weg als de aanpak of persoon je niet liggen. Dat heb je snel genoeg door. Het kan ontzettend opluchten als je je verhaal verteld aan een deskundige die wat verder van je afstaat. Hij/zij kan je uitleggen waarom je denkt zoals je denkt en waardoor je de gevoelens krijgt die je beschrijft. Hierdoor begrijp je wat er in jou gebeurd krijg je er meer grip op.

En wat het forum betreft, dat loopt niet weg. Wandel in en uit als het jou uitkomt, voor steun of gewoon om van je af te schrijven. Ik wens je heel veel sterkte, dikke knuffel.

Maryssa

he begin eens alles op papier te schrijven ,; lees het net of iemand anders het schreef ,dat kan je helpen , plaats alles in vakjes en bekijk het stuk voor stuk anders wordt het te veel , en weet een therapeut kan helpen maar jij ben het die het moet doen , en er zijn veel therapeuten maar helaas weinig goede sorry , emoties zijn soms zo diep dat er tijd nodig is en veel om het anders te zien te voelen
liefs

Hey Elfje,

Inderdaad heel dapper en goed van je dat je de confrontatie aan durft!
Ik hoop dat de therapeut je verder kan helpen!

heel veel liefs,

Natalie

Hey Nibel,

Bedankt voor de tip! Ik kan het eens proberen, maar of ik mijn emoties dan ook echt eruit krijg weet ik niet. Ik weet wel dat ik het alleen kan als ik echt praat met iemand en het kan vertellen.

Liefs,

Elfje21

Hey Nathalie,

Bedankt voor je reactie! Het zit ook zo dat ik die emoties niet bewust heb opgekropt. Het gaat bij mij soms vanzelf, zonder dat ik het wil, en dat wist ik in het begin niet. Maar ik heb het nog al een keer voorgehad, en toen waren er een aantal dingen waar ik last van had, waar ik nu ook weer last van heb. En ik ben bang dat het hoe langer hoe erger zou gaan worden, dus daarom dat ik toch wel wilde proberen met een therapeut te praten.

Ja, hopelijk kan hij/zij me helpen.

Liefs,

Elfje21

Lief Elfje21,

ik lees dat je hoopt dat een therapeut je kan helpen. Vergeet niet dat de antwoorden in jezelf zitten. Ook de emoties zitten in jou, in je eigen systeem ergens in het lichaam opgeslagen. Dit zeg je zelf eigenlijk ook al in je titel 'opgekropte emoties', dat is ook precies waar jij last van hebt..een opstappeling van emoties in je licham. Door enkel te praten kom je daar niet uit. Wat ik je aanraadt is om een keer een sessie te doen bij een therapeut die er niet alleen is om te praten maar ook lichaamsgericht werk doet;-) dus dat hij kijkt naar het lichaam en waar de blokkades daar zitten. Een regressieterhapeut kan je daar bij helpen.. die pakt het probleem ook aan bij de oorzaak..Ik denk dat dat je goed zal doen;-)
Heel veel sterkte meis!

Liefs!

Hey L'arbe de vie,

Ik begrijp wat je bedoelt en je hebt wel gelijk. Ik heb er ook al eens over zitten nadenken of ik niet in combinatie met een gewone therapeut naar een regressietherapeut zou gaan. Maar ik weet nog niet of dat gaat lukken, want het kost ook veel geld.

Maar ik zal zien en hopelijk lukt dat nog.

Veel liefs,

Elfje21

opgekropte emoties....
Als je hersenstam de boomstam is en de hersenen de takken die in de hemel waaien en de bladeren, het hersenen weefsel wat het licht opvangt doormiddel elektrische stootjes.

Dan kan de emotie die vanuit de hormonen komen in de hersenen een bepaalde invloed hebben op het lichaam die je voel via de zenuwen. (de wortels)

Zoals we weten doet stres een hoop met het lichaam en ziel.

Sporten helpt niet alleen je gedachten op een ander spoor te zetten maar ook een andere manier om energie te uiten.
Ook weten we dat van sporten je een 'happy' stofje in de hersenen aan maakt.
En je voelt je lichaam, je spieren en dan ben je heerlijk geaard, niet waar?!?!?

Praten is ook een manier van energie uiten net zoals een creatieve activiteit en zelfs werk!
En ook mediteren...als je het goed doet!

Er zijn dus vele manieren die leiden naar Rome of verlichting .^^
Maar je moet jezelf er wel aan toe zetten anders blijf je in een neerwaartse spiraal zitten en daar word je niet vrolijk van,denk ik.

En deze emoties krijg je niet voor niets het heeft een diepere betekenis en waneer je lekkerder in je vel zit door je overtallige energie af te vloeien dan kun je er helderder over nadenken en je innerlijke kracht preciezer gebruiken...
Gericht en bewust denken kan alleen waneer je rust in je gedachten hebt dus denk ik dat eerst alles los laten en daarna brainstormen het gezonds maar ook het verstandigst is! ^^

Yep zoals ik het nu hier typ vind ik dit als een vet plan voor mezelf!
Iemand anders nog een andere mening of trucje dat ook vet helpt? ^^

Hey Elfje21,

Ik begrijp je situatie zo goed. Ik herken me een beetje in je terug. Iedereen spreekt van loslaten, je moet het zelf doen, naar de toekomst kijken, leren uit het verleren, ... Soms zijn er dingen gebeurd die je gewoon niet allemaal kunt vertellen; waarvan je bij jezelf denkt dat die ander het toch niet zal begrijpen; dingen waarvan je denkt dat die ander je zal veroordelen; geen begrip zal tonen; ...dingen die heel gevoelig liggen. En dan zwijg je of je vertelt stukjes, ... De rest steek je diep weg in de hoop dat het zal slijten. Maar niets is minder waar. Het wordt erger, ... En je sleept het verder mee.
Bij mij is het ook zo. Heel moeilijk om te vertellen aan iemand hoe je je echt voelt. Ik heb zo de indruk dat ik een toneelstuk aan het spelen ben. Ik word geleefd en het zint me niet. En ja, inderdaad, je moet het zelf in handen nemen. En je moet het inzien. Dat is de eerste stap in de goede richting.
Ik weet niet of een therapeut "de" oplossing is. Soms kan een goede vriend/vriendin je beter helpen. Of
eventueel iemand die je in het geheel niet kent. Die heeft geen vooroordelen;, kan zich helemaal open stellen voor je; ... Hij kent niemand uit je entourage. Zou dit geen oplossing kunnen zijn. En dat zou geen geld kosten?
Veel sterkte en ... als je nood hebt naar een luisterend oor, ... let me know.
Liefs

Hoi Elfje, tussen de regels door lees ik je wanhoop.
Ik herken het dat je emoties je in de weg gaan staan en je totaal niet meer weet, wie je bent en wat je wil enz. Door gebeurtenissen die steeeds weer bovenop de kern terecht komen, kan je zeker depressief van worden. O.a doordat je je grenzen niet meer goed aangeeft, teveel opoffert om maar aardig gevonden te blijven.
Ik denk dat het voor jou, van eerste belang is de druk van de emoties te halen, door met een vertrouwd iemand, dat ben je in eerste instantie zelf en daarom kan het een goed begin zijn om DE gebebeurtenis van begin tot eind in detail op te schrijven(de tip van Nibel, geloof ik) Het kan bijna niet anders dat er iets in je gebeurd, je emoties voelt. Het nalezen verschillende keren kan ook heel goed zijn.(heb zelf nl ook goede ervaring met schrijven, je leest en ervaart dan meer vind ik)

Veel sterkte en succes

Lieve groet,
Amethist