Hai Steffie,
Wat een poepert! Wat een schat van een beestje. Tenminste, zo ziet hij er op het eerste gezicht uit
Hij heeft inderdaad niet echt een 'paards' verleden, en is altijd op zichzelf aangewezen geweest. Ik denk ook dat hij weinig vertrouwen in de mens heeft. Een beetje aan zijn lot overgelaten. Ik denk dat hij een beetje raar gedrag heeft aangeleerd, omdat er geen paarden in zijn jonge jaren waren die hem hebben opgevoed. Ook heeft hij weinig vreugde gekend; sleur en sjokken. Een beetje om zich heen kijkend, en een beetje teleurgesteld.
Ik heb zo'n idee dat hij niet goed met alle paarden om kan gaan, staat hij alleen op de wei? Het zou hem goed doen om een beetje aan het handje genomen te worden door een ouder paard, die hem af en toe eens op zijn plek wijst. Een paard waar hij zich aan kan optrekken en weer paard door kan worden.
Is hij erg schrikachtig/springerig? Hij kan zich nogal eens druk maken om iets, misschien omdat hij niet alleen achter wil blijven. Staat hij vaak op de achterste benen? Hij komt wat angstig over soms.
Hij is ook wat lomp af en toe, en onvoorzichtig. Ik denk dat je veel lichaamswerk moet doen met hem, hem weer bewust maken van zijn lijf en spieren, van zichzelf en zijn persoonlijke grenzen. Misschien door middel van T-Touch van Linda Tellington-Jones. Elk paard heeft zijn persoonlijke ruimte, maar bij dit paardje is dat bijna helemaal verdwenen. Hierdoor is hij ook erg onzeker.
Veel paarden vinden het leuk om te spelen met hun baasje (bij gebrek aan paarden-maatjes :P), maar ik denk dat je dat met dit paard nog even niet moet doen, dat zou wel eens voor ongelukken kunnen zorgen omdat hij gewoon niet weet wat spelen is, en wat persoonlijke ruimte is. Dat mag jij hem leren
Hierbij geldt: geef hem duidelijk aan wat JOUW ruimte is, en wat ZIJN ruimte is. Niet door fysiek te worden, maar door je stem te verheffen, of gewoon een klein tikje tegen zijn borst aan te geven. Aan het touw mag hij jou niet voorbij lopen bijvoorbeeld, en bij het poetsen mag hij je niet zomaar opzij duwen. Dit zijn kleine leerprocessen voor zowel jou als je paardje, en uiteindelijk zal hij steeds meer gaan begrijpen wat hij wel en niet kan doen.
Maar altijd (!!) met zachte hand, vooral bij deze jongen, want anders kruipt hij helemaal weg. Of..zou hij zich wel eens teveel in een hoek gedrukt kunnen gaan voelen en aanvallen. Dit weet ik niet.
Sport. Wedstrijd springen en dressuur is niet zo geschikt voor hem. Tenminste, nu niet. Hij is daar veel te onzeker voor, en lichamelijk past het hem eventjes niet (door een blessure??). Ik denk dat je teveel van hem zal vragen. Misschien is Western Pleasure of Trail iets meer geschikt op dit moment, afgewisseld met dressuurmatige oefeningen voor zijn (buik)spieren.
Werken kan hij, absoluut, maar het ontbreekt hem aan vertrouwen en doorzettingsvermogen (en/of geduld). Dat mag je samen met hem opbouwen. Je kan beginnen met een parcours uitzetten van balkjes, zeil, smalle doorgangen, bruggetje... Laat hem dan eerst overal mee kennis maken, lekker losjes aan het touw, en verken samen met hem het parcours. Als hij iets goed doet, beloon hem dan flink! Zo krijgt hij wat meer vertrouwen in zichzelf, en in jou. Ook gewoon met hem wandelen aan het touw zal ook goed zijn.
Er schuilt een loyaal beestje in dit paardje, en met wat geduld van jouw kant kan hij weer helemaal opfleuren en zich weer paard voelen. Hij begrijpt veel dingen gewoon nog niet op het moment, en daar heeft hij even leiding voor nodig. Maar als jullie eenmaal een team vormen met wederzijds vertrouwen, dan kun je misschien eens wat meer van hem vragen! Mocht je twijfelen aan zijn lichamelijke gesteldheid, dan laat je goed adviseren door een dierenarts of osteopaat.
Succes meis