Vanochtend werd ik vroeg wakker. Ik was gelijk helder en moest vrijwel onmiddelijk denken aan het geklungel van de medische wereld rondom mijn persoon.
En eigenlijk ben ik daar nu een beetje... verbaasd over. Eerst wilde ik schrijven boos, maar dat is het nu ook weer niet.
Ik begrijp best dat waar er mensen werken, er fouten worden gemaakt, maar mag dat wel zo vaak in de medische wereld?
Er zijn zeker zes voorbeelden, waarbij in mijn ogen grote fouten zijn gemaakt, wat in zeker één situatie de dood tot gevolg had.
Een iets milder voorbeeld: na de bevalling van mijn eerste, die thuis geboren werd, had ik een totaal ruptuur (inwending en uitwendig volledig uitgescheurd, sorry jongens). Dit had gehecht moeten worden in het ziekenhuis, op de operatietafel, en dit is thuis gebeurd, deels door een stagiaire, zonder verdoving. De gyneacoloog waar ik laatst was, keek me aan toen ik het vertelde, en zijn ogen rolden bijna uit zijn hoofd: middeleeuwse praktijken! mompelde hij.
En het voert wat ver om alle voorbeelden op te noemen, maar: waarom liet ik toe, dat er met mij en mijn naasten zo gesold werd? Waarom worden er medicijnen voorgeschreven door mensen die er voor gestudeerd hebben, terwijl ik een leek ben en klakkeloos slik wat er gezegd wordt? Ben ik dan naïef?
Ik wil nu niet krampachtig alle artsen over één kam scheren, en het vage gezegde: je moet het loslaten, dat ken ik wel.
Want wie legt je uit hoe je los moet laten? Ik weet niet of het hier was dat iemand zei: ik laat niet los, ik laat het er gewoon zíjn, en dan gaat het vanzelf over in normaal accepteren. Denk ik.
Och, ik accepteer het wel hoor. Ik had me ook voor de bevalling bijvoorbeeld enorm kunnen verdiepen in boeken, om te weten wat wel en niet mag, of ik had me beter in kunnen lezen voordat ze mij en mijn dochter zomaar medicijnen voorschreven waar ik de volledige werking niet kende.
Toch mag je verwachten, dat als je naar een medicus gaat, je kunt vertrouwen op zijn of haar oordeel, en dat diegene weet wat hij/zij doet.
Toch heb ik voor mezelf vanaf nu bepaald dat ik doorvraag de volgende keer; meer tijd wil voor overleg en bedenktijd; en géén stagiaires meer!
Ik begrijp nu ook beter van mezelf dat ik weinig vertrouwen heb in mensen die beslissen vóór mij; zou dat betekenen dat ik zelf moet dokteren? Het alternatieve circuit? maar wie zegt mij, dat dat wél te vertrouwen is?
Veel dingen dus om over na te denken. Niet echt spannend hoor, maar gewoon, het overdenken waard.
Geen vertrouwen in medici
Delen:
JulienMoorrees
feb 16 '10
Een mooi Topic heb je hier aangesneden Helma. Ik kom zo af en toe bij een natuurarts en die vertelde mij onlangs dat zij veel clienten heeft die werken in een groot ziekenhuis. De artsen die zij heeft, zijn op dit moment erg zoekende of ze wel handelen in het belang van de patient. Want ze merken dat de medische industrie alleen maar geld wil verdienen en er niet gekeken wordt naar het welZIJN van de patient. En dit gaat best ver als je kijkt naar de gevestigde orde. Er is een (r)evolutie gaande in de medische wereld, want zij weten het namelijk ook niet meer zo goed.
Helma
feb 16 '10
Zal ook te maken hebben denk ik met een tekort aan geschoold personeel, of de geldstroom van de kant van de overheid, die langzaam dichtgedraaid wordt.
Ja, het belang van de patiënt... hoe was het ook alweer? mooi beroep, roeping, dankbaar werk? Me neus!
Maar, het is niet iets van de laatste jaren, het is eigenlijk van alle tijden. Waarom was ik zo geneigd mijn lot in de handen van anderen te leggen? Mensen worden steeds mondiger, en zoeken van tevoren alvast een beetje op internet. Maar wat ontstaat er dan? Als ik bel met mijn huisarts, krijg ik steevast als vraag terug: en wat verwacht je nu van mij???
Ook al zit hij jaren in het vak, hij weet het ook lang niet altijd. Dus ik bel hem niet meer.
Ja, het belang van de patiënt... hoe was het ook alweer? mooi beroep, roeping, dankbaar werk? Me neus!
Maar, het is niet iets van de laatste jaren, het is eigenlijk van alle tijden. Waarom was ik zo geneigd mijn lot in de handen van anderen te leggen? Mensen worden steeds mondiger, en zoeken van tevoren alvast een beetje op internet. Maar wat ontstaat er dan? Als ik bel met mijn huisarts, krijg ik steevast als vraag terug: en wat verwacht je nu van mij???
Ook al zit hij jaren in het vak, hij weet het ook lang niet altijd. Dus ik bel hem niet meer.
Helma
feb 16 '10
Ja, Nims, misschien wel daaróm. Mensen worden mondiger, en laten zich niet zo gauw met een kluitje in het riet sturen. Bovendien heb je zoveel mogelijkheden: men kiest niet meer altijd vanzelfsprekend voor het reguliere circuit, maar alternatieven. Vroeger vroeg je je af: welk ziekenhuis kies ik? Nu vragen we (lees: ik) : welk traject gaan we lopen?
De keuze is reuze, en ik heb de vrijheid om te doen aan beterschaps-hoppen (hihihi, net zelf bedacht). Ook door de privatisering kan ik alle kanten op: de huisarts, een goeroe, een sjamaan, reiki, homeopathie, kinesiologie, bloesemtherapie, etc.
Ik wil door het bloesem, euh, bomen, het bos nog kunnen zien: maar dan wel betrouwbaar!
Vertrouwen op jezelf, dat is één.
De keuze is reuze, en ik heb de vrijheid om te doen aan beterschaps-hoppen (hihihi, net zelf bedacht). Ook door de privatisering kan ik alle kanten op: de huisarts, een goeroe, een sjamaan, reiki, homeopathie, kinesiologie, bloesemtherapie, etc.
Ik wil door het bloesem, euh, bomen, het bos nog kunnen zien: maar dan wel betrouwbaar!
Vertrouwen op jezelf, dat is één.
gast
feb 16 '10
Het is allemal niet zo vreemd. Artsen wordt geleerd hoe ze symptomen moeten herkennen en behandelen. En die behandeling wordt min of meer bepaald door de pharmaseutische industrie en de verzekeringen.
Ze kunnen er vaak niets aan doen want ze worden zo opgeleid. Degene die wel zelf onderzoek gaat doen en een oplossing vindt die buiten de macht van de industrie en verzekeringen ligt krijgt vaak niet de kans en wordt ook nog eens verwijderd uit z'n ambt met een beetje pech.
Het moet geld opleveren, het is tegenwoordig een bedrijf dat drijft op de economie.
Hoofd doel is niet mensen "beter" maken maar geld verdienen.
Oh voor het geval iemand zich afvraagd waar mijn negativiteit vandaan komt; ja ik heb niet zulke goede ervaringen met ziekenhuizen en artsen in het algemeen. EN heb zeker geen hoge pet van de "geneeskunst" heden ten dagen.
Ze kunnen er vaak niets aan doen want ze worden zo opgeleid. Degene die wel zelf onderzoek gaat doen en een oplossing vindt die buiten de macht van de industrie en verzekeringen ligt krijgt vaak niet de kans en wordt ook nog eens verwijderd uit z'n ambt met een beetje pech.
Het moet geld opleveren, het is tegenwoordig een bedrijf dat drijft op de economie.
Hoofd doel is niet mensen "beter" maken maar geld verdienen.
Oh voor het geval iemand zich afvraagd waar mijn negativiteit vandaan komt; ja ik heb niet zulke goede ervaringen met ziekenhuizen en artsen in het algemeen. EN heb zeker geen hoge pet van de "geneeskunst" heden ten dagen.
admin
feb 17 '10
Weet niet of het bij dit topic past, maar precies zo met medicatie die je voorgeschreven krijgt voor langere tijd [chronisch]. Het is de normaalste zaak van de wereld dat je bij de apotheek heel vreemd opkijkt van wéér een ander merk medicijn >> jaja, de werkzame stof is gelijk, maar ís dat ook wel zo? Verzekering beslist dat het medicijn via die en die firma goedkoper kan en dan kan je op je kop gaan staan, de officiële medicatie krijg je niet meer. Nee, het goedkoopste van het goedkoopste, met wel dezelfde werkzame stof. Hmmm,,, zet er altijd mijn vraagtekens bij en je hebt gewoon niks meer te vertellen. Ja, je kunt die andere wel krijgen, maar dan moet je betalen en heb je voor de "gein" wel eens gekeken op de etiketten? Dat vált voor een "normaal" mens niet te betalen!!!
Grrrr..........
Grrrr..........
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
