Aan allen;
De eerste foto die ik las, was hier op dit forum een aantal maanden terug. Het verantwoordelijkheids gevoel wat het mij geeft en gaf liegt er niet om. Hoe ga je zeggen/woorden geven wat je ziet. Daarnaast wil ik de ander ook echt raken. Raak je iemand niet, kun je de moeite eigenlijk wel laten.
De eerste fotolezing was gelijk al keiraak (tenminste in dacht de eerste) Het paar op de foto en ik hebben nog een lange en ook zeer indringende mailwissel gehad achter de schermen. Ze hebben veel met de informatie kunnen doen. Enkelen hebben nooit op mijn fotolezing gereageerd; dat waren vooral de wat meer heftige/cofronterende. Ik heb het zo gelaten omdat ik mensen ruimte wil geven en mijzelf verder niet op wil dringen. Als ik het gevoel had dat ik ze te zeer raakte in een kwetsbaar gebied zocht ik wel contact
Soms is het ook heel erg moeilijk om het gelezene woorden te geven. Ik weet natuurlijk niet wat ik niet zie, maar ik kan aan mensen zien of ze misbruikt zijn en het brengt me telkens weer in verwarring of ik dit nu wel of niet zal beschrijven. Toch op de een of andere manier wil ik er toch iets mee, alleen al omdat misbruik (incest " verwaarlozing " geweld) diepe sporen nalaten in dit bestaan. Dat er ook nog een positieve kant aan is begin ik pas nu de laatste tijd te beseffen (Godzijdank). Maar toch, ik kan jullie verzekeren dat ik meerdere keren de tranen in mijn ogen had staan bij het lezen van foto”s op dit forum, gewoon omdat ik maar al te goed besef welke weg wij gaan na misbruik (ik heb zelf een misbruik jeugd tik ik nu met tranen in mijn ogen)
Ik schrijf dus niet alles op wanneer ik een foto van iemand lees. Het heeft ook te maken met dat ik niet weet hoe het geschrevene overkomt en wat het met de persoon in kwestie doet en of deze wel of niet alleen is tijdens het lezen. Ik zie dus meer dan dat ik opschrijf. Wanneer iemand voor een reading naar mij toekomt zeg ik wel alles. (ik doe aan roos,aura en chakra lezen, geleerd aan de SIO = scholing intuitieve ontwikkeling en heb mijn papiertje psycho energetisch therapeut ) Als iemand bij mij is kan ik de ander dan ook steunen/opvangen snap je.
Dus als er vooral heftige gebeurtenissen onbesproken blijven, is dat omdat ik voorzichtig wil zijn en geen gevoel krijg hoe de ander er op dat moment bij zit!!!!!.
Nee ik zie niet alles en weet dus ook niet wat ik niet zie. De volgende gebeurtenis wil ik graag met jullie delen!!!!!..
Op een dag stapte een oude man met een jong meisje de winkel binnen. Zij stelden zich voor als opa en kleindochter. Hij vertelde mij dat zij over een paar dagen 16 zou worden en daarom van hem een ring mocht uitzoeken. We besteedden de nodige aandacht aan het uitzoeken van een ring en toen deze na enige tijd was gevonden, zochten we aan de toonbank een gepaste verpakking. Ik pakte de ring in en de charismatische maar toch ook wel gereserveerde oude man richtte na enige stilte het woord tot mij en sprak; “Meneer Andreas, u kunt in de zielen van mensen kijken”. Verbaast en met open gevallen mond keek ik hem aan en wilde hem vragen hoe hij dat kon zien, maar bedacht me in een onderdeel van een seconde, als ik dat kan, dan kan een ander dat ook. Ik stelde hem daarop een vraag, “mijnheer mag ik u vragen wat u bij professie geweest bent?” Hierop antwoordde hij, “Ik ben mijn hele leven psychiater geweest”.
Fijne dag
Thomas