warme lucht?

Gistere avond had ike en gesprek met mijn broer waardoor ik nogal rusteloos was, ik schrijf mijn gevoelens van me af dus dat gebeurt altijd voor het slapen gaan als ik ergens mee zit. Ik had mijn muziek op staan en toch vì³elde en hoorde k de stilte door de muziek uit. Het was niet eng ofzo, alleen irritant...Ik voelde me opgesloten door die stilte en ja...Ik schrok van elk geluid dat 'plots' kwam omdat het voor mij veel harder klonk dan het in werkelijkheid was. Ik schreef ook wat in mijn 'dagboek' waarbij ik het gevoel had dat iemand aan het meelezen was. Dat had ik de nacht er voor ook, ik had een heel verhaal geschreven over geesten en god. Maar das een heel ander verhaal :$ En normaal lees ik die dingen nog eens hardop voor voor mezelf, omdat ik dan zelf hoor hoe het klinkt en waar veranderingen moeten om het mooier te laten klinken, maar toen had ik zo iets van: 'ik mag het niet hardop lezen...' ik wist niet waarom. Maar het 'mocht' niet.
Hoe dan ook, ik ging net als elke avond mediteren omdat ik dan heel rustig word en ik dan beter en sneller kan slapen dan als ik het niet doe want door te mediteren vergeet ik dingen en kan ik ze uit mijn hoofd zetten terwijl ik er zonder nog uren over zou denken etc etc. Hoe dan ook ik was nog niet zo lang bezig toen ik ineens een hele warme lucht over mijn gezicht voelde, om preciezer te zijn: over de rechterkant van mijn gezicht.
Het was heel vreemd! Ik had geen ramen open, en daarbij was de lucht veel warmer dan het in mijn kamer of buiten was...Ik had ook geen verwarming of dergelijke aan Ik schrok eerst heel even omdat ik niet wist wat het was maar daarna ontspande ik echt volledig en kon ik heel makkelijk mediteren en ja...Echt even ì¡lles vergeten...

en nog wat...Als ik me concentreer op mensen, en ze bewegen en zie ik nog een soort 'rand' in de vorm van hun lichaam waar het stond en hoe het stond. Ook bij voorwerpen heb ik dit, ik zie het voorwerp nog maar dan in een blauwachtig licht in de vorm van het voorwerp.
Op mijn kamer, waar ik vaak zit en waarik het meeste met geesten te maken heb (ze lijken mijn kamer wel op te zoeken ) en ik sluit mijn ogen, kan ik in het donker mijn kamer nog precies zien zoals ik ze zou zien als ik mijn ogen open had. en als dat niet hetgene is wat ik zie, zie ik 'mensen' voor mijn ogen (als ik ze gesloten houd) soms zijn het mannen, soms vrouwen, gisteren ook...De eerste keer dat ik ze zo duidelijk zag. Eerst ogen van iemand (dus de bovenkant van het gezicht) de ogen kwamen me heel bekent voor en doordat ik me daarop ging concentreren zag ik alleen nog de ogen, ik weet nog steeds niet wie het is, maar het was een hij. Daarna vervaagde dat beeld en kwam er een vrouw, een jonge vrouw, haar haren waren in een staart maar er hingen nog wat 'sliertjes' haar voor haar gezicht. Haar ogen stonden vreemd en ze schreeuwde...Het leek alsof ze aar iemand schreeuwde maar ik zag voo rde rest niemand :?
verdr zie ik vaak 'enge' ogen...Waar ik echt bang van krijg, ik wéét dat ze nhiet echt zijn maar ze lijken zo echt...

Wat is dit allemaal eigenlijk?
En waarom blijft mijn nachtelijke bezoeker bij mij, is hij degene die me begeleid in dit hele 'paranormaal' zijn? Ik hoor heel de tijd in mijn gedachten 'je hoeft toch geen bang te hebben van je gids, open je ogen nu maar...' maar soms durf ik het niet...
iemand antwoorden? Iemand die veel 'online' is die me een beetje via het net wil begeleiden? *bloost*