Een paar dagen geleden reed ik met de fiets door de stad toen er een meeuw werd aangereden. Ik zag dat zijn pootje brak en hij bleef op de weg liggen. De auto reed door en ook een politieauto zag het (waarschijnlijk) niet. Ik wou eigenlijk ook doen alsof ik het niet zag, maar ik kan dat niet meer. Je hoort zo vaak verhalen over mensen die bij ongelukken of vergrijpen de andere kant op kijken en ik was vroeger ook zo. Een mens kan gelukkig leren van zijn fouten en na één keer niets doen was dit de derde keer dat ik naar het vogelasiel reed. Maar eigenlijk wist ik het al; de poot was te ernstig beschadigd en hij mocht inslapen.
Ik had mijn plicht gedaan, maar het beeld van het kapotte pootje bleef bij me hangen. Een paar dagen eerder had ik al een dode kat op straat zien liggen. Gisteren had ik waarschijnlijk mede hierdoor voor het eerst sinds tijden een pesthumeur.
Naar aanleiding hiervan droomde ik;
Ik was met een groep mensen in een park dat voor de avond ging sluiten. We stonden al bij het hek, maar er was nog iets aan de hand in het park. Ik besloot te gaan kijken samen met iemand anders, de rest ging naar huis. We kwamen bij een bevroren sloot en daar zag ik een witte kat onder het ijs drijven. Hij hapte traag naar adem. Ik besloot het dier te redden en dook onder het ijs. Onder water was de kat veel levendiger, maar ik kon hem vangen en bracht hem boven. Ik gaf de kat aan de persoon die met mij mee gegaan was en dook weer onder omdat ik nog meer katten had gezien. Het water voelde helemaal niet koud en ik hoefde mijn adem ook niet in te houden. Het voelde meer als zweven dan als zwemmen. Op de bodem vond ik nog meer kittens, ik bracht ze met handenvol boven, mijn helper had inmiddels een grote mand vol kittens. Ik zag ook volwassen katten, maar ik koos ervoor de kittens te redden, omdat die makkelijk te pakken waren. Nou ja redden, al die katten leken het prima naar hun zin te hebben daar onder het water. Ik zag nu ook honden met elkaar spelen. Hoogste tijd om mijn reddingsactie te staken, voor het nog gekker werd; ik werd wakker.
Ik zag laatst de film Khadak, waarin de symboliek van het water werd gebruikt voor de wereld van de doden. Ik denk dat deze droom me aan wou geven dat de dood niet zo vervelend is, al ziet het er voor ons, de levenden, niet fraai uit. En wat voor de dieren geldt, zal ongetwijfeld voor de mensen ook zo zijn.