mijn zoon heeft last van ernstige angstoornis.,,

Hoe is het overdag als één van jullie weg is? Is hij dan niet bang? Kan hij overdag alleen zijn? Past er wel eens iemand op als jij en je man overdag weg zijn? En stelt hij dan ook vragen waar jullie zijn?
Is hij bang in het donker?
Is zijn kamer veilig voor hem?
Is het hele huis überhaupt veilig voor hem?
Heeft hij wel eens zintuigelijke waarnemingen gedaan waar geen verklaring voor is? (dingen zien, dingen horen)
Hoe ziet zijn dwangneurose eruit? Of is dat het controleren of jullie oké zijn?
Is er wel eens iemand uit zijn omgeving (school, familie) overleden terwijl men niet goed oplette?
Wat vindt hij leuk om te doen, wat zijn zijn hobbies?
Heeft hij al last van de puberteit? En hoe merk je dat? Heeft hij overdag soms wisselende buien?
Wat voert de boventoon bij hem 'savonds, verdrietig zijn of boos zijn?
Probeert hij alles in zijn leven enorm onder controle te houden (telkens checken, telkens vragen), om niet voor verrassingen te komen te staan?
Heeft hij wel eens controle losgelaten met negatief gevolg? Het kan heel klein zijn (bijv. niezen en in zijn broek plassen, of iemand de weg vragen en dan toch verdwalen, of opgetild zijn en met je hoofd tegen het plafond knallen, of iemand vertrouwen en dan heel erg teleurgesteld zijn in bijv. vriendjes). Soms hebben negatieve gebeurtenissen tot gevolg dat kinderen/volwassenen heel erg proberen het leven controleerbaar te houden/maken, zodat ze niet voor verrassingen komen te staan. Ik spreek uit ervaring.

Ik stel deze vragen om nog meer helder te krijgen hoe of wat, en het is niet de bedoeling dat ik je hiermee kwets of wat ook.

Er zouden heel veel verklaringen kunnen zijn, maar ben je al eens met hem daarmee naar de HA geweest? Of doorverwezen naar psycholoog?

En verder ben ik inderdaad benieuwd naar de vragen die Helma heeft gesteld,, gewoon omdat het heel veel duidelijk zou kunnen maken of duidelijkheid voor ons zou kunnen geven om je te helpen??

Sterkte! En we horen het wel?

Sorry dat ik nu pas reageer maar heb met griep op bed gelegen maar dat even terzijde.
Als wij op de dag weg zijn is het allemaal geen probleem. We doen dit niet vaak maar als dit een keer voorkomt dat gaat dat heel goed en voelt hij zich ook wel veilig in huis hoor. Op de dag kan hij uren boven zitten op zijn kamer maar zodra het donker gaat worden is hij beneden dan voelt dit voor hem niet goed. Hier hebben we op verzoek van de psycholoog al van alles aan gedaan o.a. rolgordijn + gewoon gordijn om zich te kunnen afsluiten van buiten. Een dievenklauw op zijn raam maar deze is tot heden nog steeds iedere dag dicht en op slot!
Bij Kevin beginnen de problemen gewoon echt s'avonds. Kevin heeft ADD dus concentreren is echt heel moeilijk voor hem vandaar dat wij voor heel veel regelmaat moeten zorgen dan gaat het goed. Toen Kevin geboren werd was hij nagenoeg dood. Men geruime tijd bezig geweest om hem tot leven te wekken wat gelukkig gelukt is. Kevin was het 1e jaar echt een huilbaby. Verveelde zich de gehele dag tot hij kon lopen en praten. Slapen was toen ook al een probleem maar was handelbaar. Na de geboorte van zijn zusje is het pas echt begonnen. Toen hij nog heel jong was zag hij ook dingen uit de muur komen en was hij heel erg angstig. Dit heeft hij nu niet meer zover ik weet.
Kevin wil inderdaad alles onder controle hebben. Hij wil precies weten wat waar wanneer en hoe! Als wij op vakantie gaan dan zit hij bij wijze van een uur voor vertrek al helemaal klaar in de auto. Dit is na verloop van jaren wel wat minder geworden maar is al wel dagen daarvoor al bezig met hoe laat we vertrekken en inpakken van spullen etc etc. Of hij hier ooit negatieve ervaring aan over heeft gehouden? Voor zover ik me kan herinneren niet!
Ben ooit in het verleden naar een dame geweest die zei dat Kevin een 2e oorlogsslachtoffer was die als kind zijnde bij zijn ouders is weggehaald en vergast is! Ja, als dat het geval is probreem die ervaring er dan maar eens uit te halen!