Spontaan "zien"

Hoi hoi,

Van de week zaten we in een restaurantje wat te eten. Op een bepaald moment merkte ik in mezelf dat wegging in gedachten, althans, de wereld om me heen leek even weg te vallen. Ik keek in de ruit voor me die de ruimte achter me weerspiegelde. Er zat aan een andere kant van de ruimte aan de tafel een man die een soort van berouw en verdriet toonde voor hoe hij in elkaar stak en had geleefd tot nu. Het was echt een soort "zielemoment" zeg maar, een kijkje in de keuken van iemand anders. Daarnaast stond een persoon of entiteit iets gebogen en had zijn of haar hand op zijn schouders en was er voor hem. Een troostend en liefdevol moment. Het deed dit met mij dat er een warm gevoel van binnenuit naar boven kwam. Het was liefde vanuit de ziel. Ik ging nadenken en keek om naar die tafel. Er stond een plant en een lege stoel. Niemand te zien verder.

Dit zijn voor mij de tekenen van de andere wereld, apart dat die zo onverwachts komen altijd.