Ok, ik zal schrijven wat ik doorkrijg.
Heb je het gevoel dat je in een keurslijf zit?
Dat je soms in verschillende richtingen wordt geslingerd, met je zelf, je omgeving.. waardoor het niet altijd even makkelijk gaat,
om puur jezelf te zijn;
Je bent wat streng voor jezelf.
Ik krijg steeds je vader door, die komt hier lachend tussen,
met een gevoel van " benoem mij...heb het over mij.." grappig.
Het lijkt alsof je steeds voor iemand hebt moeten zorgen, of aan het zorgen bent.
En wat toch als een soort last is, omdat het jou vermoeid. Niet zozeer lichamelijk, maar wel geestelijk.
Tijden zullen beteren.. Ik zie je los komen van verschillende stramienen. Ik weet niet eens waarom ik deze woorden schrijf,
ze zijn intuitief.
Hier is je vader weer, en hij lacht steeds, hij geeft me een goed gevoel.
Ik weet niet waarom..
Liefs aan je
Bellefleur