zoontje praat tegen iemand

Mijn zoon doet het nu ook, vroeger niet. Maar in principe kun je het beschouwen als zijn gids denk ik. Als hij er met jou zo open over praat is wel mooi. Vraag maar eens wat de naam is van degene met wie hij praat. Dat maakt het wat persoonlijker voor jullie allebei. Zie het als een onzichtbaar familielid dat gewoon bij jullie is. Ik vind het zelf wel prettig om het zo te zien.

Maak je zoon echter wel duidelijk dat hij er niet met iedereen over kan praten, over zijn voor ons onzichtbare vriend of gids. Want daar gaat het vaak fout mee, door wat anderen ervan vinden...

thanks voor je reactie. ik zie het idd als iemand die bij hem is (gids ofwel familie lid) mijn zoontje doet dit voornamelijk als ik in de buurt ben want als mijn man in de buurt is (die gelooft hier niet echt in) doet hij het minder. ik wil hem wel stimuleren hierin want ik wil niet dat hij bang word om iets te vertellen hierover.

alleen het duidelijk maken dat hij er niet met iedereen over kan praten daar is het nog te vroeg voor hij is nog te klein (hij begrijpt het mss wel voor een deel) maar ja je weet hoe kinderen zijn en hij is nu 1 jaar en 10maanden maar praat als een 3 jarige

Dat is wel heel erg jong ja en dan al zo'n contact. Maar juist die kleintjes kunnen veel zien. Het kan zijn dat het verminderd. Maar je hoeft het niet te stimuleren.

En als hij erover praat tegen anderen kun je het negeren. Waarschijnlijk zal hij zelf precies weten tegen wie hij er wel en tegen wie hij er niet over kan praten, dat zien ze namelijk ook aan mensen. Ga er gewoon losjes mee om, dan komt het helemaal goed.

Leuk zijn ze hoor, die kristal kindjes

Liefs Jorine

ja hij is idd jong en zeer bijdehand, hij prikt zo door iemand heen heerlijk vind ik dat. ja idd ik denk ook een krisalkindje

Waar las ik dat nou, ik weet het niet zeker, waarschijnlijk in een van de dagteksten van Beschermengel...

Maar negeer de negatieve dingen die kinderen doen, en stimuleer het goede, door ze daar complimenten voor te geven. En als ze iets doen wat je vervelend vind, zeg dan niet: Niet doen, dat wil ik niet. Maar zeg bijvoorbeeld; doe dit maar, dat vind ik heel erg fijn. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan misschien, maar het is wel de manier om met de kristalkinderen om te gaan. Zo doe ik dat ook met mijn dochter van 3, die ook een kristalkindje is.

Liefs Jorine

das idd een goeie want zeggen dat iets niet mag dat werkt hier idd a van rechts. ga ik idd eens proberen is een goeie tip

Ik heb hier geloof ik ook wat over gelezen in het boek "welkom thuis" van Steve Rother, uit zijn channeling met De Groep. Mooi boek om te lezen, heel interessant...

ik lees niet graag maar zoiets vind ik wel erg interessant. thanks voor de tip

Heel begrijpelijk Jorine, maar ik denk dat je ook moet oppassen.
Eigenlijk zeg je dan tegen je zoon dat het belangrijk is wat anderen van hem denken.
Want hij moet zich *verbergen*.
Ik snap dat je hem juist wil beschermen, maar leer hem om zichzelf te zijn waar hij ook is.
Maar vertel hem wel wat hij voor reacties kan krijgen, ik denk dat hij daar best begrip voor op kan brengen.
Zoals ik het begrijp voelt jouw zoon prima aan wat anderen denken en voelen en dat hij de *foute* mensen er zo uitfiltert.

No offence liefie, dit is geen kritiek.
Ik probeer een beetje mijn ervaring met mijn kids uit te buiten.
En het gevoel dat zo'n mooi kind zichzelf moet *ontkennen* of *verbergen* doet me zeer.
Dat geldt natuurlijk voor alle kids


Knuf

Jorine geeft een goede info mee aan haar kind. Deze tip die ze geeft, heb ik zelf van m'n Gids als raad meegekregen gehad.
Nl. sommige zaken kan je niet vertellen aan iedereen zomaar.
Het gaat niet zozeer om te vermijden wat anderen van hem denken, en zich daarom moet *verbergen*
Het gaat om de bescherming van diegene die niet begrijpen, en niet klaar zijn, en daarom discussie zou kunnen veroorzaken, die niet hoeft.
Zo blijf je in een sfeer van harmonie en vrede. En dat is waar de Gidsen voor kiezen.

Bellefleur

Karin, jouw gevoel dat een kind zichzelf moe *ontkennen* of *verbergen* is iets persoonlijks van jou.
Misschien kan je eens nagaan waar dat gevoel vandaan komt, bij jezelf.
want nogmaals de tip die Jorine meegeeft, heeft juist te maken met jezelf Herkennen en ook de ander.

Dat is jouw mening en die mag je hebben

Ik denk niet dat het goed is als een kind gaat ontkennen.. maar dat is een groot verschil met 'er gewoon niet over hebben'. Ik denk dat iedereen die in contact is met gids of beschermengel wel te horen krijgt dat je het niet aan iedereen kan en moet vertellen. Dat is niet ontkennen, dat is meer een zelfbescherming.

Ik heb van verschillende mensen die er ervaring mee hebben gehoord dat we het niet tegen iedereen moeten vertellen.

Hij mag er wel over praten met mensen waarvan hij zelf ziet of weet dat ze ervoor open staan, en dat gaat vaak vanzelf zeg maar.

Hij hoeft zich niet te verbergen, maar niet iedereen kan zijn verhaal aan, is er klaar voor. Het niet vertellen gaat ook dan vanzelf. Het is inderdaad zelfbescherming.

Wij hebben bijvoorbeeld samen afgesproken dat hij er niet over praat met zijn klasgenoten, maar er is 1 jongetje waarbij hij erg moet opletten, omdat die ook open staat. Maar kinderen begrijpen niet alles en daar moet je dus voorzichtig zijn. Zijn leraren weten het wel, om misverstanden te voorkomen en begrip voor als het eventjes niet lukt. In de familie weten de meesten het ook wel intussen, zodat hij er thuis en in de familie ook vrij over kan praten. Maar zelfs daar hebben we variatie in wat hij tegen wie verteld. Zijn gids heeft bijvoorbeeld gezegd dat oma meer mag weten dan opa, omdat zij er meer voor open staat...

hoi

mijn zoontje 4 jaar praat en speelt al 2.5 jaar met een jongetje
hij heeft hem ook een naam gegeven en is net zo oud als mijn zoontje zegt mijn zoontje
het begon toen die naar de peuterspeelzaal ging ik dacht dat hij dat kindje daar had gezien maar dat bleek niet het geval hij heeft ook best een aparte naam en toen wist ik dat hij iemand bij zich had het bleek ook dat hij wel mee naar school ging, en op visti
ik hem mijn zoontje uitgelegd dat ik hem niet kan zien maar hij wel en dat het leuk is dat hij met hem speelt heb ze gehad dat hij ook een extra bordje wilde aan tafel voor hem en dat heb ik toen ook gedaan ik heb nog gezegd dat het raar was of zo
vind het wel bijzonder
je voelt zelf wel of het goed is


groetjes elline

Kinderen hebben vaak denkbeeldige vriendjes. Het is ook goed voor een kind omdat het op die manier kan experimenteren met sociaal gedrag en vriendschappen. Ook is het een manier voor een kind om om te gaan met dingen of ervaringen die hij/zij moeilijk vindt. Het hoeft dus niet om een entiteit/gids te gaan maar dat kan natuurlijk wel. Luister naar je gevoel hierin en kijk hoe het zich ontwikkelt. Het advies van Jorine over hoe hiermee om te gaan vind ik heel goed. Misschien is het als hij wat ouder is ook een idee om hierover wat te lezen samen er zijn volgens mij wel boekjes te vinden hierover.

Heerlijk ik ben zo dol op kinderen een vriendin van mij heeft een heel lief babytje, laatst was ik bij haar en begon de baby te brabbelen tegen iets... Je hoorde hem ook heel lief lachen heeerlijk dat geluid.
Je weet gewoon dat hij iets ziet en daar tegen wilt praten, het was dan niet echt praten maar brabbelen aangezien hij nog maar 3 maanden is.

Mijn moedergevoelens groeien met de dag ik kan echt niet wachten tot de dag daar is dat ik een zwangersschapstest kan doen en kan zien dat ik zwanger ben!

Maar eerst maar een vriend hhaha

Kan dichter bij zijn dan je denkt