Lichamelijke energie-opbouw

Nou Helma dan ben je niet de enige, dat heb ik ook hoor...ik heb niet de energie meer die ik vroeger had, ik wil ook door werken enz maar merk dat dat dus echt niet meer gaat.


Ik doe tegenwoordig s'middags (als het gaat ) even rusten gewoon even liggen of een meditatie cd opzetten en heb dan weer genoeg energie om de dag door te komen.

En misschien rusten de buren tussendoor ook wel dat weet je niet. .....en luister naar je lichaaam al wil je nog zoveel, dat heb ik ondertussen wel geleerd, want doe ik het niet dan heb ik mijn eigen ermee.

Het is voor mij in iedergeval heel herkenbaar wat je schrijft

Ik kom het telkens weer tegen in mezelf, en ik begrijp soms niet waarom anderen zich hier ogenschijnlijk makkelijk in schikken: waarom vind ik het zo lastig dit te integreren? Waarom ben ik zo eigenwijs? Het zou een stuk makkelijk kúnnen zijn, maar hoe...

Het dreunt soms door mijn hoofd dat ik verder wil, dat ik het perfect wil, dat het af moet, dat ik presteren moet, en uit wil stralen wat een geweldige moeder/huishoudster/werknemer ik wil zijn, en dat allemaal tegelijk: wie is dat stemmetje, wie fluistert mij dat in...
De maatschappij? Mijn baas? Ikzelf? Mijn kids? De mensen die bij mij in de straat wonen?
Momenteel hoor ik altijd wel een bladblazer; er is dus altijd iemand in mijn omgeving aan het opruimen. Waarom pas ik niet in dat plaatje?
Hoe is dat verwachtingspatroon ontstaan, en wanneer komt het moment dat ik sch**t heb aan iedereen, vooral aan mezelf?

Dit staat in de dagtekst van vandaag:

"Een menselijk wezen beperkt zich niet tot wat men van hem ziet,
het is een entiteit die leeft in alle gebieden van de ruimte, en
hij moet leren wie hij is. Momenteel moet hij zichzelf proberen
te kennen via de materie, zijn fysieke lichaam, en dat maakt
zijn leven zo moeilijk, maar ook zo waard om geleefd te worden."


Als ik dit in een korte affirmatie kan plaatsen, is het de moeite waard ergens op te hangen in huis, op de plaatsen waar de meeste rommel ligt...

Helma, zoals ik het lees ben je suuuuper goed bezig!
Het behangen etc. Respect ervoor!
Dan denk ik, die Helma, die doet dat toch allemaal maar.

Wat heel veel energie kan kosten, is het denken bij de dingen die je doet, ik moet nog dit nog en dat nog, ik moet opschieten, ik moet voldoen aan een bepaald plaatje. Ik herken dit en ik heb zelf gemerkt dat als je je verbindt met je rust en je dan aan het werk gaat, dingen beter gaan en je zeker net zoveel gedaan krijgt en nog eens met een beter gevoel. En je hebt meer energie. Wie weet dat het jou ook kan helpen?

En ja, iedereen heeft een andere opdracht in het leven en wie weet jou buren wel het zorgen voor huis en haard en wie weet jij wel een andere? Ik heb ooit te horen gekregen dat huisje, boompje, beestje met alle daarbij behorende taken niet bij mijn levensopdracht ophoort. Ik kan het wel doen, maar het hoeft niet. Dat gaf een hele opluchtig. Tuurlijk maak ik schoon etc, maar dat hoeft niet de kerntaak te zijn in mijn leven en als ik daarin niet zo ben als een ander, dat maakt mij niet minder geweldig. Wie weet speelt dit bij jou ook een rol?

Pegasus, wat superlief van je! Het gekke is, dat ik altijd een lijstje maak, en het dan beter los kan laten. Als ik dan dat lijstje niet af krijg, vind ik het ineens niet zo erg meer. Ik zal vandaag eens proberen minder na te denken bij wat ik doe...

Zoals nu zou ik dan denken. Heerlijk de zon schijnt. Raampjes lekker open. Frisheid kom maar lekker binnen en waai mijn huis maar schoon. Zon schijn maar lekker in mijn huis. Visualiseer dat de zon en warmte schijnt in mijn huis. En dan schoonmaken maar. Maar ik blijf met mijn gevoel bij de warmte, zon en frisheid.
Wat kan voor jou het schoonmaken fijner maken?

Wees zo lief mogelijk voor jezelf.

Veel succes vandaag!

...eerlijk gezegd zou ik het niet weten...
Er is altijd wel een moment van voldoening, maar de ruimtes worden er niet interessanter door, het is geen feest om in een schone ruimte te zijn, omdat de ruimte me niet langer aanstaat...
Daar kom ik nu ineens achter!
Mijn slaapkamer bijvoorbeeld. Aan de kant van het bed waar ik niet hoef te zijn staan een flink aantal dozen, en het bed verschonen wordt er niet makkelijker op.
Als de nieuwe slaapkamer van de jongste ingericht is, dan kan er een ander kamer leeggemaakt worden; een oude kast, oud bureau en oud bed kan er uit: dan pas heb ik daar ruimte om dingen op te slaan. Op zolder is geen mogelijkheid om te staan, en het is nogal een klus om daar spullen op te bergen: de schuur en hokken achter het huis zijn te vochtig of lekken om er spullen neer te zetten.

Het lijkt me een feestje om mijn slaapkamer op te knappen, want dat behang zit er al op sinds 1997: ik wil er zo graag een muur op posterformaat, met een mooi landschap, of bloemen o.i.d....

Ik heb gewoon teveel plannen, maar neem zelden genoegen met wat IS.

Het lastige is wel, dat ik trouwens altijd voor twee personen moet plannen: de jongste denkt niet echt zelf na over wat ze nog moet doen. Om 11.18 uur moet ze met de trein mee, maar ze moet haar haar nog doen, haar schoenen aan, naar de wc, maar: ze bedenkt zich dat niet. Ik denk daar aan en zeg het op het juiste moment om niet te laat te komen.

Ik slik alweer een week extra ijzer, en er zit ook vit. B en C in, maar geen D... zucht... nog een potje erbij?

Nu ik geen Ibuprofen meer slik tijdens de maandelijkse periode lijkt dat in ieder geval beter te gaan. Het is korter en minder hevig, behalve dan de buikpijn, maar die is op te vangen met reiki. Het heeft zeker te maken met de herfst, maar ws. ook met het feit dat de oudste alweer een paar weken de deur uit is. Ze vroeg nogal veel aandacht, en dat is nu weggevallen.
Ik voel me als een egeltje, of een molletje, die zin heeft in de winterslaap. Rusten heeft overdag geen zin met het getimmer/geboor hiernaast. Dat duurt inmiddels een maandje, en de zondag is gelukkig heerlijk rustig.

Weet je, ik ga gewoon nu proberen om planken op te hangen. Als me dat lukt vandaag, ben ik al tevreden.

...en je wil alleen maar dat het extra gezellig en opgeruimd is om die dagen door te komen... ja, en dat klopt als een bus!
Als er een tv-programma is, wat mij nu zou kunnen helpen met alles, dan graag, maar het liefst zonder camera!

Ik heb zojuist een mail gestuurd naar mijn vier broers, om in 2010 weer een klusdag te plannen. Dat deden we al jaren, m.u.v. 2008 en 2009. Het wordt hoog tijd dat ik weer hulp vraag, dus dat heb ik maar gedaan, al kost me dat erg veel moeite.

Een beetje hulp kan iedereen altijd wel gebruiken...Goed van je!

Dank je, Poppy! Ik vind mezelf een ontzettende pieperd, maar het is niet anders.
Ik ga nu naar boven, de muziek aanzetten, met pluggen, schroeven en moed!