Loading...
nl

Laat je maar vallen.

JulienMoorrees
JulienMoorrees okt 19 '09
Een overweldigend lawaai,
Overstemd al het geluid.
De omgeving past zich aan,
Het geeft zich over aan het geweld.

Het proces blijft maar doorgaan,
Er komt geen einde aan.
Dat wat ooit is begonnen,
Moet zijn weg nog vinden.

Geen enkel rustmoment,
Het oogt gejaagd.
Het bruist als een gek,
Komt pas beneden tot rust.

Glinsterend water,
Druppels die vallen.
Druppels zonder eenheid,
Maar van een afstand lijken ze één.

Het neemt alles met zich mee,
In de weg naar beneden.
Het valt,
Meer kan het ook niet doen.

Vol overgave van een rots,
Vertrouwend op een goede landing.
Neerkomen in een eenheid van rust.
De waterval vertrouwt hier op.
Delen:
admin
admin okt 19 '09
Je weet de uitkomst .. de waterval weet het dat het uiteindelijk kabbelend wordt smile

Mooi gedicht !!
JulienMoorrees
JulienMoorrees okt 19 '09
Ja en uiteindelijk komt ook het gekabbel tot rust. Maar voor de waterval is dat niet aan de orde, want het blijft de waterval smile.
Cialara
Cialara okt 19 '09
Het doet me denken aan je metafoor NiMS...
JulienMoorrees
JulienMoorrees okt 19 '09
Klopt, daar komt het ook vandaan. Hoewel ik mezelf ondertussen niet meer als een waterval zie, wilde ik toch graag opschrijven hoe ik me toen gevoeld heb. Mijn gevoel winkzegt me, dat dit heel goed dat beschrijft.

Social Services

Delen:

Netwerk

carina
Helderziende magda
Angela
Ies
Annemarie
Roy
Patske
xXBertDeZienerOpenaarDesDerdeOogXx69x420
Nouki