Héééé, wordt mijn naam daar genoemd?
ja filosoferen vind ik wel leuk
Ik heb de tekst overigens niet zelf geschreven hoor, maar vond hem zo mooi!
Voor mij is het pad zoiets als een religie, bijvoorbeeld het christendom of de islam of misschien wel levenslessen uit verschillende incarnaties. De top van de berg is denk ik (voor mijn gevoel zeg maar) het punt waarop je verlicht kunt zijn, dicht bij god bent. Maar in feite is de hele berg Goddelijk en dus God ( of hoe je hem/haar ook wil noemen).
Het pad is een manier, welke manier je kiest is dus eigenlijk niet belangrijk. Belangrijker is het klimmen, het zoeken van je eigen weg of het volgen van een bestaande weg naar God. En ik geloof zelf niet dat het voor God uitmaakt hoe je tot hem komt of hoe je hem noemt.
Leg ik het zo een beetje goed uit? Ik vind het soms wat lastig om symboliek te vertalen...