Tony is ook veertien, grapig dat ze allebei even oud zijn, had ik niet in de gaten.
Tony heeft op school ook aangegeven dwanggedachten te hebben, daar schrok ik even van, maar het is niet zo erg dat ik daar hulp voor moet zoeken.
Zijn rapport is erg mooi, hij moet alleen niet vergeten zijn ritalin in te nemen, dan komt er niets uit zijn handen en kan hij totaal niet focussen.
Nu heeft hij alarm op horloge en telefoon zodat hij weet wanneer hij zijn pilletje moet pakken en dat werkt.
Het enige wat mij angst geeft is, hoe moet het als hij volwassen is, wat als ik er niet meer ben, zal hij normaal kunnen functioneren in de maatschappij.
Dat maakt mij wel eens bang.
Een klein ventje in het lijf van een veertienjarige, moeilijk hoor..