Hoi,
Niet gauw start ik een topic..
Maar ik merk dat wij mensen gauw geneigd zijn om bij de pakken neer te gaan zitten bij moeilijke ervaringen..
Op een moeilijk moment in je leven..
Is het bijna vanzelfsprekend om gedachten te laten verzinken in ellendige gedachtes...
Als je in staat ben je zegeningen te tellen..
Voel je dat je meer aankan in je moeilijke perioden..
Daarom wilde ik een topic openen, om je zegeningen te leren tellen..
Ik zal beginnen..
Mijn mama had kanker, mijn zusje ook, het liep niet lekker met het werk (met collegae, want mensen schijnen mij nogal gauw een rare snuiter te vinden )
We zaten in een enorme verbouwing (8 maanden voordat we erin konden..
Ik raakte mijn twee kinderen bijna kwijt aan een flink ongeluk in Tjechie (ze waren een weekje mee met oom en tante)..
Ik werkte in verschillende diensten, pendelde op en neer van stad naar dorp, van moeder naar zusje.. van ziekenhuis naar huis...
TOEN, de aannemer ook nog drie weken voordat we zouden gaan verhuizen er tussen uit peerde met een tweede verbouwstorting en ons achterliet met een stenen, onafgewerkt huis, zonder ramen en deuren.. geen stucwerk, niets nada, geen vloer, geen vloerverwarming etc etc etc.. (Spuien is best lekker ) !!
Een man en twee kinderen en vier huisdieren op straat..
Want euhm, de kopers van ons vorige huis, hadden al acht maanden geduld gehad omdat wij zoveel te verbouwen hadden
(Volgens mij vergeet ik nog de helft van dat ellendige jaar)
Toen plots... in het park (want ik wandel elke dag eventjes voor de conditie en om fris te blijven, maar die dag op een anders tijdstip dan normaliter :))een ouwe hond tegen me aan kwam staan..
Hij liep erg moeilijk, zakte een beetje door de poten.. ...
Ik aaide hem..
Hij kwam met zijn kont naar me staan..
En mijn handen gaan als vanzelf naar de buik van die hond..
Het baasje komt bij me zitten.. en we kletsen een beetje..
Ik behandel dat beestje in stilte, want volgens mij had het beest pijn..
Ja, zegt die man.. hij heeft pijn...
Volgens mij loopt ie op zijn laatste benen..
Ik voelde dat het beest dichter tegen me aan kwam staan..
even genietend van mijn handen..
Het beest gaat liggen, op zijn rug..
Wat lief, dacht ik nog..
Wat een oud knarrebeest zeg..
En ik tel op dat moment mijn zegening..
Ik vergeet even mijn eigen sores, mijn eigen zorgen..
Ik voel, op dát moment wederom waar ik voor ben geboren..
Een mens krijgt nooit meer dan hij of zij aankan..
Het vertrouwen welt in me op..
Dank je wel hond, dank je wel meneer voor uw hond..
Ik zeg goededag...
De hond loopt me nog een stukje achterna..
Ik geef een laatste aai..
Kijk niet meer om..
Ik snuif de lucht van de bossen..
Ik voel de zon op mijn gezicht..
Dankbaarheid voor alles wat wel goed gaat...