Ik zie mezelf dan rijden in een spiksplinternieuwe Alpha Romeo MI TO, of mijn tuin mooi aan laten leggen, of al mijn oude kleren weggooien en flink shoppen! Ik snap het niet. Die gedachte past helemaal niet bij mij. Ik droom van de gekste dingen, en echte, huise winkel hier in het dorp, of een bootje aan het water. Ik word er soms niet goed van, want ik betwijfel of een mens dan gelukkiger is...
Gek he. Misschien komt het omdat ik zo'n acht jaar in de bijstand zat, en er nu net uit ben en de vrijheid heb om gekke dingen te doen. Dat doe ik niet, maar soms zie ik mezelf wel achterlijke dingen doen, zoals een dure tas, of een duur luchtje kopen. Ik zie overal mooie fietsen, of prachtige schuttingen, of leuke brillen. Ik ben het een beetje zat om zo bewust ieder dubbeltje om te draaien. En ik hoop dan echt dat ik eens een flinke soms geld win en een keer uit de band kan springen en eens fatsoenlijk met de kids in een vliegtuig zal stappen zomaar ergens heen: ik zou ze zo graag iets van de wereld willen laten zien, of weet ik veel wat ik allemaal nog verzinnen kan.
Bah. Ik walg dan van mezelf. Ik snap het niet, want dit is niks voor mij. Hopelijk gaat het gevoel weg. Want ik ben best tevreden met wat ik heb. Want ik ben opgegroeid met de zin: zolang je elke ochtend een boterham op de plank hebt, moet je niet zeuren. En daar ben ik het eigenlijk zo mee eens!
