Achter de mist van het dagelijkse bestaan
Was je daar
Als een engel, mooi, bekoorlijk
Je lieve lach trof me diep
Ik kende je niet
Maar op dat moment was je de enige voor mij
Temidden van al die mensen
Kon ik niets uitbrengen
Het enige wat ik kon doen
Was naar je kijken
Je flirtte, speelde met me
Bijna onfatsoenlijk
Liet jij je je gaan
Je streelde me zonder me
aan te raken
Liet me voelen
Wat aandacht is
Een bepaalde liefde op
diep niveau
Verboden liefde
Onbegrepen en verguisd
Je leerde me geloven in mezelf en
Liet me de diepe geheimen zien
Van wat er in deze wereld leeft
Jij, verstoten en ongeliefd
Voor degene die jou niet kent
En niet wil kennen
Jouw lach, je vibratie
Je aanwezigheid
Deed me mijn blik alleen
Richten op jou
Jij hebt voor mij
Een stukje van mezelf laten zien
Dat lang geleden verstoft
Is geraakt, door te geloven
Dat jij, mooie jij
Niet waardig genoeg is
Om er te mogen zijn
En alleen
Door dit te geloven
Was ook dit stukje van
Mezelf zoek geraakt
Ik wil je bedanken voor
Hetgeen je hebt gedaan
Dat waardevolle stukje
Dat je mij hebt terug gegeven
Een nieuw stukje van
De puzzel wat mij
Weer completer heeft gemaakt
Ik zie de rollen van het
dagelijkse bestaan die
niets meer zijn dan een spel
Alleen vasthouden
aan dat wat zeker is
maakt dood
Je ogen durven openen
Zonder oordeel
Laat het mooiste zien van
Wat de wereld in je geest te
Bieden heeft
De ontvankelijkheid van
mezelf doet de namaak van
De dagelijkse wereld vergeten
En laat me een wereld zien en voelen
Zoals die me diep gelukkig stemt
Jij, die me de antwoorden gaf tot de
mysteriën van het leven
Bent gekomen in de vorm
Van een mens
Een prachtig mens
Een vluchtige ontmoeting
Een wisselwerking
Zonder woorden
Ik herinner me je houding
Je ogen en je bewegingen
Maar vooral je lach
Dat is er een die
ik niet vergeten zal
Jij boodschapper voor mijn ziel.