Hoi mensen,
Ik zit in mijn dagelijkse leven met een dilemma waar ik het moeilijk vind om mee om te gaan .. en vind het ook moeilijk, omdat het ongrijpbaar is .. mijn leven staat ook in het teken van de andere wereld .. om goedheid door te geven en het voelen en wat mijn hart ingeeft. Maar ik heb het idee dat ik op een splitsing sta .. het ene lukt me niet (het wereldse) maar het andere (overgeven) ook niet .. ik durf niet goed te ervaren en te voelen omdat ik voor mijn idee "gefaald" heb. Ik heb een uiterlijk dat mijn innerlijk verraad, ik trek mensen aan, en reageer niet altijd zoals de gemiddelde man, waardoor je sneller als "gevoelig" type bestempeld wordt. Dat raakt mijn gevoelige punt: biseksualiteit en het hele taboe-cliché en alle angst wat hierom heen hangt. Dan wordt je in een hok gezet, want je bent eigenlijk niet meer wat ze dachten dat je was. Dit heeft twee kanten, het wekt kracht in mezelf op, en de wil om uit te leggen .. aan de andere kant zijn de blikken en de vervelende opmerkingen pijnlijk, want ik heb het idee niet voor vol aan aangezien te worden. Dit doet me weer terug trekken in mezelf. Ik schaam me soms, terwijl mijn partner dit totaal niet nodig vindt. Daar heeft ze gelijk in, maar het dekt voor mij toch niet de lading. Ik kan de pijn en het niet accepteren soms relativeren, maar ik vind het moeilijk om alles een goede plek te geven. Het geeft me verdriet en niet de vrijheid in gedachten om te kunnen zijn in deze wereld wie ik ben. Iemand die met een been in een andere wereld staat en het goede wil doen, maar tegen wordt gehouden door de pijlen van schuld, het niet waardig voelen en niet goed genoeg te zijn.
Weet dat dit alles ook een illusie is, maar moeilijk om te doorbreken ..