De wind suist over het water en neemt de spiegel van mijn innerlijk mee naar verre oorden. Het speelt met de heimwee naar oude tijden en laat me met weemoed herbeleven. Spreuken en bezweringen toveren magie en spookbeelden, die vervliegen naarmate de werkelijkheid zijn intrede doet. De tijden van de oude funderingen zijn vervlogen, maar kunnen verweven worden met die van nu. De geest die doet leven in het verleden laat bouwen op luchtkastelen. Positieve gedachten met de kracht van de wil laat wonderen gebeuren. Water spat op en doet de verweerde kust schoonwassen. Ik kijk naar de horizon en zie de zilveren stralen schijnen op het gladgestreken water. De adem van de zee belooft nieuwe tijden en slokt zo ook de oude op. Meegesleurd het diepe water in zorgt ze voor de voeding van voor wat komen gaat. Zo is het oude verweven met het heden en doet ze de hoop voor een nieuwe wereld telkens herleven.