Klopt dit?

Dat is maar net of je geloofd dat een engelmens geen identiteit heeft. Daar sta ik niet achter, dus ik vind het niet kloppen. Want hoe kan je, als helper, nou niet in iemand anders zijn schoenen stappen? Als je dat niet kan, kan je je toch niet inbeelden wat de ander meemaakt? Hoe kan je iemand helpen als je niet weet wat er is?

dan hoef je je ook geen engelmens te noemen

Je kan je wel met iemand identificeren die ook geen identiteit heeft .

Maar je zal merken dat het moeilijk is jezelf met iets of iemand te identificeren en je komt er steeds meer achter dat het gewoon niet klopt en past.

Ik vraag me af waarom je jezelf zo graag met iemand wilt identificeren en waarom je een identiteit zo belangrijk vindt.

Je kan juist in iemands schoenen stappen zonder identiteit, omdat jij die persoon volledig kan worden en voelen. Er is geen "ikje" dat in de weg staat als je iemand anders helpt.

Inbeelden is overigens een voorstelling van iets maken. Waarom heb je daar een identiteit voor nodig?

Omdat je anders toch niet kan weten wie die ander is? Je hebt geen vergelijkingsmateriaal als je zelf geen ik kent. Je kan de ander niet worden dan... Want, zoals je zelf zegt, je hebt geen ik. Hoe kan je dan iemand 'worden' die wel een ik heeft?

Ik hoef niemand met mezelf te vergelijken want waarom zou ik iemand moeten vergelijken? Ik kijk gewoon naar hoe iemand is en welke eigenschappen die heeft. Lief, aardig, stom, boos zijn allemaal eigenschappen die ik niet met mezelf hoef te vergelijken om te weten wat dat is. Je kan met ieder ander op deze wereld vergelijken, dus vergelijkingsmateriaal genoeg.

Waarom moet je iemand anders worden?

Dat zeg je net zelf: omdat jij die persoon volledig kan worden en voelen.
Ik vraag me af hoe dat kan, als je zonder ik -neem ik aan- niet zal begrijpen hoe het is om iemand te zijn die wel een ik heeft.

Oh ja dat zei ik inderdaad haha. Zo zie je maar dat ik niet altijd onthoud wat ik doorkrijg.

Maar om terug te komen op je vraag:
Als engelemens kan je wel degelijk weten hoe het voelt om een Ik te hebben, omdat de engelmens deze ook wel had toen het nog gewoon op aarde rondliep.

Een ziel is niet vreemd voor een engel, alleen ze heeft er afstand van gedaan:
http://www.merudi.net/cgi-bin/cl/index.pl?page=/nl/engelmens/7_10_voelen%20zich%20alleen.htm
Een Engelmens heeft geen identiteit. Het voelt zich vaak onbegrepen en alleen. Wanneer de Engelmens een andere ziel verder helpt, wordt deze zich ook bewust van deze andere ziel. Bij het insluiten van deze ziel kan er ook een gevoel van diepe binding ontstaan. De Engelmens wordt weer herinnerd aan de individualiteit die het ooit had. Daarmee komen ook de beperkingen van de ziel weer boven en kan de Engelmens zich weer even gewoon mens voelen. Dit heeft meteen tot gevolg dat de Engelmens zich in dit gevoel kan verliezen vanwege de kracht die het heeft.

Bij het loslaten van de "geholpen" ziel, treedt er direct een gevoel van eenzaamheid op, omdat het vertrouwde gevoel van de ziel is verdwenen. Ineens draait alles weer om het grotere doel en is er geen excuus meer om je van je taak af te houden. Op die momenten beseft de engel zich, dat zij niet uniek is en er alleen maar is om te geven. Het gemis van een ziel is op die momenten duidelijk voelbaar.

Dit gemis heeft wel degelijk een functie en is een oerinstinct van de Engelmens. Het is altijd op zoek naar een nieuwe "prooi" om verder te helpen. Het is een drift die gestuurd wordt door het goddelijke plan: een gekoppeld netwerk van nieuwe zielen in een universeel netwerk. De komst van God op aarde.

Ik voel zeer zeker dat het niet klopt. Ik hou niet eens van een omkadering. Laat staan dat ik me ergens in kan wringen, dat ik als identiteit zou kunnen bestempelen. Toch heb ik dat op de een of ander manier wel geprobeert om te doen.

Ik merk ook op dat ik woorden als 'ego' en 'identiteit' en 'ziel' met elkaar heb gewisseld. En dit al jarenlang.

Dat ben ik nu ook aan het uitzoeken, , en ik merk op dat ik een berg oude verlangens van familie, die ik heb getracht tegemoet te komen,mag loslaten.
" Een identiteit" hebben, bleek iets belangrijks te zijn in mijn omgeving toen ik opgroeide, volgens mij ben ik dat ergens gaan samenrapen, bij iedereen wat vermoed ik.

En hier ben ik volledig mee, want dit heb ik ook.
En die gave, of eigenschap is enorm sterk aanwezig. Van kindsaf aan al.
Geef me een minuutje en ik kan iemand volledig voelen en worden. DAt klopt heel zeker.
En nu begin ik iets te snappen, wat er dan soms gebeurd.
...

eventje overdenken. Ik zie iets..

Vergeet niet dat in deze maatschappij het voor heel veel mensen om je heen, belangrijk is dat je een identiteit hebt. Dat doen ze om je te begrijpen, je naar waarde in te schatten en om te zien of ze iets aan je hebben. Deze opgeplakte identiteit wordt vooral gevoed door de verwachtingen die anderen van je hebben. En al je je eraan conformeert, merk je als snel dat je dit helemaal niet prettig vindt.

Dus laat je vooral geen identiteit aanpraten .

juist.
weer puzzeltje die ik in mijn hand had en niet weet waar steken, weg ....hopla

ja zo gaat het hard toch .

Een rasechte engelmens

Dat wisten we toch al .

Nou nou, hoe moet je al die eigenschappen noemen die in jou rijtje van "engelsmens" staat dan noemen? Is dit niet net zo goed een identiteit?
Ik denk dat er verschillende lagen van identiteit bestaan. Iedere fase waarin de mens kan zitten heeft z'n eigen soort identiteit.
Waar jij het nu over hebt is de identiteit van het ego.

De identiteit van je ego. Je weet ze wel mooi te verzinnen lieve gast . Zo kan je ook de identiteit van dit bericht noemen, of de identiteit van Merudi.

En ja, in dat daglicht hebben ook engelmensen een identiteit. Maar dat is niet helemaal zoals ik het bedoel .

Het identiteit van het ego.
das wel grappig.

Grappig, maar wel waar. Het ego identificeerd zich aan dat wat zich buiten hem afspeeld (de materiele wereld). Het is ook gevoelig voor het oordeel van anderen en zal zich identificeren aan de groep waar het bij wilt horen.
Het innerlijk zelf identificeerd zich aan de spirituele innerlijke wereld.
Daar waar het ego alleen uit is op het zichzelf bevredigen van behoeften, is het zelf in eerste instantie een nemer en gever. Het geeft maar verwacht er nog wel iets voor terug. Als deze verder evolueerd komt er een moment dat de nemer/gever overgaat, transformeerd, naar een onvoorwaardelijke gever. En op dat moment identificeerd het zelf zich met God en wordt als het ware zelf God.