In 1986 ben ik één keer vreemd gegaan (met een jongen in een strak, zwart leren pak, witte rozen en heel veel wijn), met zoenen en de hele rambam. De volgende ochtend heb ik meteen mijn toenmalige verloofde opgebeld en alles opgebiecht. Hij zei: pak je koffer, kom hierheen, en je slaapt voorlopig op de logeerkamer! Ik heb een maand op de logeerkamer gelegen, maar uiteindelijk kwam het weer goed. Twee jaar later heb ik wel die relatie verbroken om andere redenen.
Het was erg dom van me wat ik had gedaan, en ik had enorm veel spijt.
Nu, jaren later, vind ik dat het echt niet kan. Zolang het een knuffel is vanuit de troostende gedachte, of vanuit empathie, oke, maar zodra er mond-op-mond-reclame (lees:zoenen) wordt toegepast, dan is het niet langer in de haak.
Over monogamie of polygamie is het handiger een nieuw topic te openen, lijkt mij.
Ja, wat is spiritueel vreemdgaan?