Al eerder werd hier geschreven over het volgende. Toch zwengel ik het nog eens aan: als iemand het verplaatsen wil, prima.
Ik kom er voor mijzelf meer en meer achter dat vriendschappen langer duren dan relaties. Ik zie om mij heen (en ervaarde het zelf ook) dat sommige langdurige vriendschappen omgezet worden in relaties. Hartstikke leuk natuurlijk. Toch merk ik, dat er dan zoveel verandert: een echt goede vriendschap is van nature sterk, en kan veel hebben. Als het vervolgens gaat kriebelen bij beide partijen, besluiten ze ineens om het om te zetten in een relatie (beetje knullig geschreven...). Want ja, die hormonen he...
Het zal vast ergens goed voor zijn, maar het is zo jammer! Want ik zie gebeuren in de relatie dat men dan iets van de ander 'verwacht'. Plotseling lijkt het, of er met die verbinding ineens zoveel veranderd is. Verplichtingen, wensen altijd maar samen te zijn, telkens de aanraking wensen, enz. Terwijl het tijdens de vriendschap vele malen eenvoudiger was. Je laat mekaar met rust, als je een tijdje niks hoort, is het ook oke, je accepteert elkaars mening, het hoeft allemaal niet te 'passen'. Maar zodra het dan een relatie heet, is het ineens ingewikkeld.
Waarom zit dit zo in elkaar? Wat is dat toch in de mens, dat als twee mensen menen bij elkaar te horen, de vriendschap naar de kl*te helpen? En achteraf, als het dus om allerlei vage redenen stukloopt, is ook de vriendschap weg! Doodzonde!
Kunnen we daar nou met zijn allen niet een totaal andere constructie voor bedenken? Of, zoals Gast in haar naam heeft staan, vrijheid in verbondenheid, of hoe het er ook mag staan?
Mijn vriendin, van drie huizen verderop, heeft een nieuwe vriend sinds een klein jaartje: telkens, als ze afscheid hebben genomen op zondagavond, hangt hij 's maandags huilend aan de telefoon omdat hij haar zo mist. Nu gaan ze als de donder samenwonen: hij woont aan de andere kant van het land, en mijn vriendin sleept haar twee puberdochters, drie katten en twee honden mee, om met hem op een woonboot te gaan wonen: ze kunnen niet wachten. Al haar schepen verbrandt ze, ook die van de kinderen.
Een gesprek met haar is niet meer mogelijk: als ik haar vraag, hoe is het? , dan krijg ik een volledig verslag van de op handen zijnde verhuizing, van alles wat er mis gaat ondertussen, en altijd maar blijven lachen. Fantastisch.
Ze is mijn vriendin niet meer op deze manier: als ik haar vraag of al die kleine tegenslagen niet een teken zijn om het rustiger aan te doen, krijg ik geeneens een antwoord. Blind als een kip de Law of Attraction uitdagen, en de Unattraction negeren. Goed bezig.
Wat ik maar wil zeggen: we onderschatten de waarde van vriendschappen. De moeilijkheden en frustraties die ontstaan binnen de relatie zijn vele malen lastiger dan toen het nog vriendschap heette. Waar is iedereen mee bezig? Ook mijn broertje: een schat van een vent, maar oh zo haastig. Jezelf pijn doen, door met open ogen ergens in te stuiteren, zonder de signalen op te pikken, waar ben je dan mee bezig?
Zij vindt een Suzuki Swift leuk, en hij ineens ook! Zij drinkt 's avonds thee, en hij ineens ook!
Deed ik niet precies het zelfde?
Als iemand mij zeggen kan waarom we toch op de aarde te dealen hebben met die aantrekkingskracht voor de andere sekse (inclusief andere vormen van intieme relaties), zou me dat erg helpen. Love is in the air, ja, oke, maar dan wel met gezond verstand. Liever niet dus, want zodra de zg. liefde in het spel een deuntje mee wil spelen, is iedereen zichzelf aan het kwijtraken. Neem jezelf niet langer in de maling: blijf zo dicht mogelijk bij jezelf. Want mocht het ooit uitraken, dan zoek je je een ongeluk om die persoon in jezelf terug te vinden.
Vriendschappen vs Relaties
Delen:
Richie Richard
apr 12 '09
ergens herken ik dit echt meteen.. Lange tijd geleden beau.. Was een goeie vriendin. Kreeg met haar, maand later ging het uit en sinds dien spreken we elkaar nauwlijks.. Zo dreigt dat nu ook mijn Huidige ex te gaan ben ik bang..
Helma
apr 12 '09
Thanks Nims.
Ja Denzil, dat klopt. Gek he, we herkennen het, en toch doen we het steeds weer...
Zou Gene Zijde, zonder al die relationele crap minder vermoeiend zijn? Ik hoop het.
Ik kan er naar verlangen, maar we zijn nu eenmaal hier, en zaak is om hier op aarde een weg te zoeken die bij ons past.
Ja Denzil, dat klopt. Gek he, we herkennen het, en toch doen we het steeds weer...
Zou Gene Zijde, zonder al die relationele crap minder vermoeiend zijn? Ik hoop het.
Ik kan er naar verlangen, maar we zijn nu eenmaal hier, en zaak is om hier op aarde een weg te zoeken die bij ons past.
Maryssa
apr 12 '09
Het omzetten van vriendschap naar een relatie brengt risico's met zich mee daar heb je helemaal gelijk in. Als het uit elkaar klapt ben je alles kwijt want de vriendschap kun je vaak niet meer oppakken. Er is dan wat veranderd in het contact door die liefdesrelatie. In mijn huidige relatie is het andersom gegaan. Ik raakte verliefd op hem en ervaar nu dat we ook echt vrienden zijn MET dat stukje aantrekkingskracht en liefde er bij. Als het mis zou gaan ja dan ben ik zowel de liefde als de vriendschap kwijt. Maar je moet risico's durven nemen anders leef je niet echt. Komt bij dat de pijn van het uit elkaar gaan er ook niet zomaar is. Het geeft je een les te leren die je moet leren en het maakt je sterker. Wat je schrijft over je vriendin en haar vriend die zichzelf verliezen in elkaar..tja ook dat is liefde in de begin periode dat is zo bepaald door de natuur dat je zo vaak mogelijk samen wilt zijn dat je alles door een roze bril ziet en dat alles wat de ander doet bijzonder is. Maar zij zal op een gegeven moment ook wel weer wat meer terugkomen op aarde. Eigenlijk staat ze gewoon strak nu van de chemische stofjes en hij ook dat is wat liefde doet en dat heeft de natuur zo bedacht voor in stand houding van de soort. Wat je schrijft over bij jezelf blijven en je eigen leven leiden omdat je met lege handen achter blijft en niet meer weet wie je bent dat is helemaal waar. De juiste balans vinden is belangrijk. Het feit dat je er op deze manier over nadenkt en mee bezig bent maakt denk ik dat als de liefde op je pad komt je er anders in zult stappen dan je misschien eerder zou hebben gedaan. Dus ga de liefde niet uit de weg, het is zo mooi en jij verdient gewoon als je er aan toe bent, iemand die van je houdt en je ziet en waardeert zoals je bent. Ondanks het risico gekwetst te kunnen worden is het het meer dan waard. Verder geloof ik niet dat we op aarde zijn om alleen (als single) te leven een relatie geeft ons de kans om te groeien en elkaar te begeleiden op het levenspad; het leert je dingen die je in een vriendschap niet kunt leren omdat een relatie je meer confronteert met jezelf.
Helma
apr 12 '09
Op zich ben ik het wel met je eens Maryssa, maar:
een relatie geeft ons de kans om te groeien en elkaar te begeleiden op het levenspad; het leert je dingen die je in een vriendschap niet kunt leren omdat een relatie je meer confronteert met jezelf.
Kan dat dan niet in vriendschappen? Ga je dan het confronterende meer uit de weg? Als de vriendschap sterk is, dan zou je daarin toch ook kunnen leren? Juist in vriendschappen zou het confronterende toch ook mogelijk kunnen zijn? Of is het leren van geven/nemen en alles wat daarmee samen hangt, alleen weggelegd in een intieme relatie? Juist vriendschappen hebben niet dat lastige gevoel dat er altijd tussen zit... nee, ik zeg het verkeerd, maar weet niet goed hoe het dan te verwoorden.
In vriendschappen lijkt meer ruimte te zitten voor gesprekken op elk gebied, dat bedoel ik eigenlijk te zeggen.
een relatie geeft ons de kans om te groeien en elkaar te begeleiden op het levenspad; het leert je dingen die je in een vriendschap niet kunt leren omdat een relatie je meer confronteert met jezelf.
Kan dat dan niet in vriendschappen? Ga je dan het confronterende meer uit de weg? Als de vriendschap sterk is, dan zou je daarin toch ook kunnen leren? Juist in vriendschappen zou het confronterende toch ook mogelijk kunnen zijn? Of is het leren van geven/nemen en alles wat daarmee samen hangt, alleen weggelegd in een intieme relatie? Juist vriendschappen hebben niet dat lastige gevoel dat er altijd tussen zit... nee, ik zeg het verkeerd, maar weet niet goed hoe het dan te verwoorden.
In vriendschappen lijkt meer ruimte te zitten voor gesprekken op elk gebied, dat bedoel ik eigenlijk te zeggen.
Maryssa
apr 12 '09
Tot nu toe heb ik ervaren dat relaties me meer in contact brachten met kwetsbaarheid en pijnpunten dan vriendschappen tot nu toe hebben gedaan. Een liefdesrelatie opent me op een andere manier dan een vriendschap. Hoe leg ik dat gevoel uit... even zoeken naar de juiste woorden.. Ik denk dat het er mee te maken heeft dat ik nog veel dieper graaf tijdens een relatie in mn eigen gevoel en psyche dan ik tijdens een vriendschap doe.
Komt bij dat ik meer tijd achter elkaar doorbreng met een liefdespartner dan met een vriend en er dus eerder confrontaties ontstaan. Je hebt gelijk dat je elkaar in een vriendschap ook moet kunnen confronteren helaas heb ik ervaren dat dat vaak niet in dank word afgenomen. Daardoor doe ik dat minder makkelijk. En wellicht dat daardoor het gevoel ontstaat dat ik meer leer uit een relatie. Ik ben benieuwd hoe de anderen er over denken. Ik vind het een boeiend topic Phoenix en merk dat ik over de vragen die je stelt in je mail nog verder ga nadenken.
Komt bij dat ik meer tijd achter elkaar doorbreng met een liefdespartner dan met een vriend en er dus eerder confrontaties ontstaan. Je hebt gelijk dat je elkaar in een vriendschap ook moet kunnen confronteren helaas heb ik ervaren dat dat vaak niet in dank word afgenomen. Daardoor doe ik dat minder makkelijk. En wellicht dat daardoor het gevoel ontstaat dat ik meer leer uit een relatie. Ik ben benieuwd hoe de anderen er over denken. Ik vind het een boeiend topic Phoenix en merk dat ik over de vragen die je stelt in je mail nog verder ga nadenken.
Helma
apr 12 '09
Oke.... schijnbaar willen we dus die lessen leren. En schijnbaar moet dat dan altijd gekoppeld zijn aan een intieme relatie. Toch vraag ik me af of je ook onderzoek kunt doen door op een andere manier die confrontatie te zoeken. Moet je er dan altijd middenin duiken? Kan het onderzoek ook anders?
Richie Richard
apr 12 '09
Maar als je het zo opsteld, dan is liefde gewoon een les, dat redelijk vaak pijnlijk afloopt?
admin
apr 12 '09
Het is een mooi en duidelijk betoog Helma. Ik begrijp ook wel waar je heen wilt en wat je wil zeggen. Een relatie gaat inderdaad gepaard met meer wederzijdse eisen en verwachtingen, terwijl je in een vriendschap die (veel) minder hebt. En in een goede vriendschap kan je veel zeggen, vooral over je partner, zelfs dingen die je niet tegen je partner durft te zeggen deel je makkelijker met een vriend(in). Al is het maar om je gemoed te luchten.
Vriendschappen gaan ook langer mee. En dat komt omdat je, op het moment dat er een zekere spanning ontstaat, je makkelijker tijdelijk afstand van elkaar kunt nemen. Het zijn steeds tijdelijker interacties bij een vriendschap, en dat is makelijker op te brengen dan een 24uur/dag relatie.
M.i. leer je iemand pas echt kennen als je zowel de fijne momenten als de momenten van zorg en problemen kunt delen. Als je dan nog steeds allebei de relatie wilt voortzetten, dan is er sprake van een diepgaande liefde.
Vriendschappen gaan ook langer mee. En dat komt omdat je, op het moment dat er een zekere spanning ontstaat, je makkelijker tijdelijk afstand van elkaar kunt nemen. Het zijn steeds tijdelijker interacties bij een vriendschap, en dat is makelijker op te brengen dan een 24uur/dag relatie.
M.i. leer je iemand pas echt kennen als je zowel de fijne momenten als de momenten van zorg en problemen kunt delen. Als je dan nog steeds allebei de relatie wilt voortzetten, dan is er sprake van een diepgaande liefde.
Richie Richard
apr 12 '09
Dan kan ik dus zeggen dat ik een diepgaande liefde heb gehad.. We hadden leuke tijden, maar ook onze dieptepunten, waar we toen toch samen uit gekomen zijn.. Tot nu.
Helma
apr 12 '09
Fijn, dat anderen helder kunnen verwoorden wat ik bedoel en wil zeggen. Ja, bij vriendschappen kun je afstand nemen, en later opnieuw de discussie aangaan; in relaties zijn het soms heel basale, heel dagelijkse dingen die juist dat spanningsveld teweeg brengen (dopje op de tandpasta). Als er dan, na al die aanvaringen, nog steeds iets overeind is gebleven van die waardevolle band, met respect en openheid, alleen dan is er kans van slagen.
En toch, die eisen en verwachtingen: waarom zijn die er? Is er een andere vorm mogelijk, dus zónder de verwachting?
En toch, die eisen en verwachtingen: waarom zijn die er? Is er een andere vorm mogelijk, dus zónder de verwachting?
admin
apr 12 '09
In vriendschappen is het toegestaan om meerdere vrienden erop na te houden. Bij wijze voor elk onderwerp wat je kunt bedenken. Een om mee te gaan stappen, de ander om een hobby te delen, de derde voor praktische dingen zoals kinderen opvangen, etc.
In een relatie kies je voor één enkele persoon. En die ene persoon wordt geacht je te voorzien in AL je behoeften. En dat zijn er nogal wat. Niemand zal op alle behoeften een volledig bevredigende invulling geven. Laat staan wederzijds.
Als je je verwachtingen kunt bijstellen en tevreden bent met datgene wat een partner WEL biedt, dan kan je een heel eind komen. Helaas stellen mensen steeds hogere eisen aan een relatie. Enkele van die eisen zijn m.i. rechtvaardig, zoals respect voor elkaar en elkaar ruimte bieden en voldoende aandacht hebben voor elkaar en goed kunnen praten. Maar als je zoekt naar een perfecte partner (ik praat hier in het algemeen, niet specifiek tegen jou Helma), dan moet je voor jezelf de vraag stellen of je zelf wel een perfect mens bent. Enige realiteitszin past ons allemaal.....including me.
In een relatie kies je voor één enkele persoon. En die ene persoon wordt geacht je te voorzien in AL je behoeften. En dat zijn er nogal wat. Niemand zal op alle behoeften een volledig bevredigende invulling geven. Laat staan wederzijds.
Als je je verwachtingen kunt bijstellen en tevreden bent met datgene wat een partner WEL biedt, dan kan je een heel eind komen. Helaas stellen mensen steeds hogere eisen aan een relatie. Enkele van die eisen zijn m.i. rechtvaardig, zoals respect voor elkaar en elkaar ruimte bieden en voldoende aandacht hebben voor elkaar en goed kunnen praten. Maar als je zoekt naar een perfecte partner (ik praat hier in het algemeen, niet specifiek tegen jou Helma), dan moet je voor jezelf de vraag stellen of je zelf wel een perfect mens bent. Enige realiteitszin past ons allemaal.....including me.
Helma
apr 12 '09
Maar is het niet zaak om zélf in de behoefte te voorzien? Daar heb je toch eigenlijk geen ander bij nodig, als het er werkelijk op aan komt? En wie stelt die eisen? Wij allemaal, of worden we geacht eisen te stellen? Die punten die je noemt Hans, die er werkelijk toe doen - wederzijds respect, openheid, aandacht en ruimte - zouden toch voldoende moeten zijn?
Ik dacht er vanmiddag nog eens flink over na, ik komt er straks nog even op terug.
Ik dacht er vanmiddag nog eens flink over na, ik komt er straks nog even op terug.
Helma
apr 12 '09
In vriendschappen blijf je toch wel dichter bij jezelf, denk ik. In een relatie loop je het risico bij jezelf vandaan te geraken: als de ervaring dan dit is, de wetenschap dat je je vormt of schikt naar de ander, of in ieder geval iets van jezelf verliest, dan is het een hele toer om dat in het vervolg niet meer te doen. Beter is het dan, om je geluk in het vervolg uitsluitend bij jezelf te vinden. Simpel.
Trouwens... als je door ervaring niet langer objectief kunt zijn, en weigert om zomaar opnieuw ergens in te stuiteren, daar is toch niks mis mee? Sommigen zullen zeggen: ja, maar je weet niet wat je mist! of ja maar, dan mis je die les die je nog wilt leren: nou en? Het mag toch ietsje minder zijn?
Als je alleen bent, leer je misschien weer heel andere lessen, die je samen niet zou tegenkomen, zoals bijvoorbeeld het overwinnen van de angst om in het donker te zijn. Ik noem maar wat.
Boeiend onderwerp. Zoals vanmiddag, dan kijk ik om me heen, en zie veel verschillende mensen: soms alleen, soms samen, soms met de hele familie. Ik vraag me dan af, zijn ze gelukkig: terwijl ik daar, met mijn dochter loop, en me erg gelukkig voel.
(en niet alleen vanwege die tas die ik kocht)
Trouwens... als je door ervaring niet langer objectief kunt zijn, en weigert om zomaar opnieuw ergens in te stuiteren, daar is toch niks mis mee? Sommigen zullen zeggen: ja, maar je weet niet wat je mist! of ja maar, dan mis je die les die je nog wilt leren: nou en? Het mag toch ietsje minder zijn?
Als je alleen bent, leer je misschien weer heel andere lessen, die je samen niet zou tegenkomen, zoals bijvoorbeeld het overwinnen van de angst om in het donker te zijn. Ik noem maar wat.
Boeiend onderwerp. Zoals vanmiddag, dan kijk ik om me heen, en zie veel verschillende mensen: soms alleen, soms samen, soms met de hele familie. Ik vraag me dan af, zijn ze gelukkig: terwijl ik daar, met mijn dochter loop, en me erg gelukkig voel.
(en niet alleen vanwege die tas die ik kocht)
Helma
apr 12 '09
Maar, weliswaar, het is natuurlijk wel gezellig samen. Ik bedoel, een volwassene om je heen is toch wat anders dan alleen maar de kinderen. Met bovenstaande berichten van mij wil ik niet beweren dat ik geen partner meer zou wensen, nee, die fase ben ik ook weer voorbij. Maar toch, niet zomaar! Niet als vanzelf.
admin
apr 12 '09
Origineel bericht van: Phoenix
Maar is het niet zaak om zélf in de behoefte te voorzien? Daar heb je toch eigenlijk geen ander bij nodig, als het er werkelijk op aan komt?
Dit is DE absolute waarheid. Een ander is ook slechts een mens. Het ware geluk kan per definitie niet worden ingevuld door een ander, maar moet gevonden worden in jezelf, in je diepste zelf. Daar ligt de bron. De ander kan hooguit een klein deel van je behoefte vervullen. Je afhankelijk stellen van een ander is, goed beschouwd, een vorm van oogkleppen opzetten. Jij moet jezelf gelukkig maken. En je moet je eigen behoeften vervullen. Je beschikt over alles wat daarvoor nodig is.
admin
apr 12 '09
Origineel bericht van: Phoenix
In vriendschappen blijf je toch wel dichter bij jezelf, denk ik. In een relatie loop je het risico bij jezelf vandaan te geraken:
admin
apr 12 '09
Origineel bericht van: Phoenix
Als je alleen bent, leer je misschien weer heel andere lessen, die je samen niet zou tegenkomen, zoals bijvoorbeeld het overwinnen van de angst om in het donker te zijn. Ik noem maar wat.
Soms heb je de ander nodig om je alert te maken. Als je teveel "went" aan, bijvoorbeeld, het gemis aan aandacht en liefde, dan kan een ander je doen ontwaken. Een vriend kan dat zonder eigenbelang of verborgen agenda; in een relatie zit een partner meestal te vissen naar een eigen voordeel.
Origineel bericht van: Phoenix
Boeiend onderwerp.
Absoluut. Dit is HET onderwerp waar je als mens tegenaanloopt.
admin
apr 12 '09
Origineel bericht van: Phoenix
Maar, weliswaar, het is natuurlijk wel gezellig samen. Ik bedoel, een volwassene om je heen is toch wat anders dan alleen maar de kinderen. Met bovenstaande berichten van mij wil ik niet beweren dat ik geen partner meer zou wensen, nee, die fase ben ik ook weer voorbij. Maar toch, niet zomaar! Niet als vanzelf.
In het kunnen delen van de ervaring zit de meeste vervulling.
Helma
apr 12 '09
Oke. Helemaal mee eens dus.
Maar... waarom lees ik dan telkens: een mens is niet bedoeld om alleen te zijn? Of: het is zo leuk met z'n tweeën? Of: ik wil nog lessen leren bij de ander?
Waarom moet je dan in de relatie willen zijn? Als toch de wezenlijke vervulling volledig in jezelf ligt?
Maar... waarom lees ik dan telkens: een mens is niet bedoeld om alleen te zijn? Of: het is zo leuk met z'n tweeën? Of: ik wil nog lessen leren bij de ander?
Waarom moet je dan in de relatie willen zijn? Als toch de wezenlijke vervulling volledig in jezelf ligt?
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
