hulp en inzicht gevraagd

Lieve Selma niks is raar en tuurlijk ,mag je ons om raad vragen. Wel raar dat jullie niet meer vrijen. Je weet zeker dat er geen ander is (niet lullig bedoeld) maar dat zou een hoop verklaren. Zou er iets medische kunnen zijn. Ik bedoel zou er een hormoon kunnen ontbreken die er voor zorgt dat hij normaal geil wordt. Of heeft hij problemen op zijn werk. Tjeetje wat moeilijk zeker omdat ik hem en de situatie niet ken. Als je van deze man houdt en hij is je alles zou ik het onderste uit de kan halen om er achter te komen waaraan het zou kunnen liggen. Hij moet jouw het antwoord geven boos of niet boos dit is niet eerlijk tegenover jouw.

XXX Angel

Hoi Selma,

Nee, niks is gek. Je kunt hier alles vragen. Je verhaal is erg herkenbaar voor mij, heb ook twee keer in dezelfde situatie gezeten, dus niets menselijks is mij vreemd.

Door de jaren heen is er een beeld ontstaan, ook uit bladen en andere media, dat de man altijd maar zin heeft, en een vrouw altijd hoofdpijn heeft. Er is een bepaald verwachtingspatroon, en ook daardoor lijkt het dan gek als het juist andersom is. Wij vrouwen schamen ons haast om te zeggen dat we ook zo onze behoeftes hebben. Onze Schepper (of Universele Energie, of hoe je het ook maar noemen wilt) heeft ons geschapen met alles erop en eraan. En er is daarom niks mis met het wensen van die intimiteit voor jezelf.

Ontstaan bij mij een aantal vragen wat eigenlijk nog belangrijker is dan de seksualiteit an sich: hoe is het met jullie intimiteit als geheel? Hoe is het 'gewone' samenzijn? Hoe belangrijk is voor jullie het stille samenzijn, het dicht bij elkaar zijn zonder al te veel woorden? Is de aanraking in het dagelijks leven er nog? Mag je hem aanraken, troosten jullie elkaar als er iets moeilijks op jullie pad komt? Of gaat ieder inmiddels een beetje zijn/haar eigen weg?

Ik vraag dit, omdat er een voorwaarde moet zijn die het gesprek mogelijk maakt. Volledige openheid, vertrouwen en vriendschap zijn de basisvoorwaarden om deze situatie én het gesprek aan te gaan. En dan wel samen en niet jij alleen! Als er geen mogelijkheid is om dit gesprek te voeren, dan vind ik dat heel jammer voor je.

Mannen zijn best onzeker, want weet je, er is soms een verschil in beleven. Als het vrouwen niet lukt om tot de daad te komen, dan lijkt er geen man overboord. Als de man daarentegen niet tot de daad kan komen, dan is dat gelijk zo... zichtbaar, zeg maar. En dat kan voor mannen erg frustrerend zijn. Ze kunnen er zelfs omheen gaan draaien door dingen te zeggen als 'het is niet langer belangrijk voor mij' of 'ik zal wel teveel gedronken hebben', enz. Terwijl ze er misschien echt niks aan kunnen doen, en met dat probleem niet naar de dokter durven. Realiseer je goed, dat voor sommige mannen het welslagen van de daad een prestigekwestie kan zijn, en als ze er niet meer in slagen, ze zich in bochten wringen om er onder uit te komen.

Er kunnen zoveel redenen zijn. Drank- en drugsgebruik, en ook roken, is funest voor het libido van de man. Ook kunnen ze in stilte eigenlijk homo zijn, waar ze niet voor uit durven komen. En ik weet uit ervaring dat ze daar soms tientallen jaren in stilte mee worstelen.

En nee, seksualiteit is niet het belangrijkste, maar hoe je in het dagelijkse leven samen bent, bepaalt het welslagen van een seksuele relatie.

En tenslotte: met intimiteit bedoel ik dus het in stilte samenzijn, het warme en liefdevolle gevoel wat je doorstromen kan als je de ander aankijkt, het puur weten dat je 'bij elkaar hoort', de volledige overgave vanuit een zeker weten, zonder dat de relatie is gebaseerd op trekken en duwen aan elkaar. Elkaar vrij laten in zaken als keuzes bij bijvoorbeeld hobbies, vriendschappen e.d. Dát is overgave en intimiteit.

Als deze basis er niet ligt, als dit geen wortels heeft, dan heeft seksualiteit ook geen meerwaarde.

Maar toch, soms denk je te weten dat het met de intimiteit wel goed zit, dat je vol vertrouwen samen kan zijn, maar dan nog weet je nooit wat er in de ander omgaat. Als er hierover binnen de relatie geen volledige openheid is, dan kun je er misschien wel nooit de zere vinger op leggen. Ik dacht ook dat ik het wel begreep: dus niet.

Maar ja, dit is mijn mening. Aan jou om te bepalen hoe iets is voor jou.

Veel liefs en sterkte, van Helma.

Overigens zijn er vele relaties waarbij er alleen sprake is van de intimiteit zonder de seksualiteit: als de liefde er ten volle is voor de ander, zal de relatie voldoende basis bevatten om de relatie te laten voortbestaan. Ook zonder seksualiteit. Maar alleen dan, als er openheid, vriendschap en vertrouwen is.

Beste Selma,



Ik constateer hier een patroon. Ik ben van mening dat het niet alleen aan de partners ligt maar ook aan jou. Hoe sta je in de relatie? Ben je altijd iemand die alles maar slikt, die haar eigen behoefte onderdrukt ten gunste van haar partner? Als hij nee zegt, laat je het daarbij of zorg je ervoor dat er op een volwassen manier met elkaar gepraat wordt?
Ben je bang de relatie kwijt te raken? Heb je ooit het gevoel dat je jezelf kwijtraakt in de relatie? Ik denk dat het in de eerste instantie meer met jou te maken heeft dan met de ander. Als jij de ander laat bepalen wat er in de relatie gebeurt dan ben je er niet meer.
Toch? Waar ben je dan in de relatie? En wat voor positie neem je dan in in die relatie?

Door jouw topic ben ik gaan googelen en kom op een aantal sites terecht. Misschien heb je hier wat aan:


http:///...32:Sexuele_problemen

http://www.spelamersfoort.nl/veelvoorkomendeproblemen/sexueleproblemen/index.html

http://home.planet.nl/~holtj019/Acu/acu_sex.html

http://www.anneliesvanrheenen.nl/reiki/index.php?Sexuele_problemen

Lieve Muin,

als je de pech hebt om twee keer iets dergelijks te overkomen, is er dan gelijk sprake van een patroon? Ligt het dan gelijk aan jezelf? Ik heb daar wat moeite mee. Natuurlijk, mijn geplaatste stuk was misschien wat eenzijdig, maar om het altijd direct bij jezelf te moeten zoeken vind ik niet eerlijk. Waar er twee zijn, zal er van beide kanten inzet moeten zijn, en eigenlijk zal dat vanzelf moeten gaan... als er werkelijk sprake is van liefde natuurlijk.

Absoluut ! maar de wereld begint toch eerst bij jezelf, niet waar? Bij mezelf beginnen eerst en daarna kijk ik naar de ander.
Andersom kan ook als ik het probleem maar niet bij die persoon neerleg zonder eerst naar mezelf te hebben gekeken (en ook naar mijn eigen inbreng in de relatie).

Ja Phoenix.. wanneer de situatie zich blijft herhalen (2x en jaren heeft geduurd) dan is er voor mij sprake van een patroon. Uiteraard kan ik ook pas over een patroon zeggen na 3 of 4 keer maar daar gaat het niet over. Hoe sta je in de relatie? Dat vind ik belangrijk. En hoe sta ik als mens (als persoon) in het leven vind ik ook belangrijk. Seksuele probleem is een gevolg van een ander probleem, ben ik van mening.



Dit heeft mij enorm geraakt Phoenix.. ja.. als er werkelijk sprake is van liefde..

xx

Het is heel vervelend wat je doormaakt, zeker als jij wel wil en hij niet.
Heeft hij een drukke baan misschien? dat zijn hoofd er niet bij is?
Of misschien een beetje een rare vraag maar is hij misschien in zijn jeugd sexueel misbruikt?
Ik ken je verder niet maar als het 1 van die dingen is zou het wel te verklaren zijn.
Of wat ook kan zijn is dat hij last heeft van bindingsangst?

Het was niet mijn bedoeling je te kwetsen of verdriet te doen, lieve Muin.

Ja, ik heb in die relatie dertien jaar lang aan zelfonderzoek gedaan: sterker nog, ik zocht de oorzaak niet bij de ander, al was hij degene die niet tot de daad in staat was.

Ik ben naar een psycholoog geweest, omdat ik niet durfde zeggen wat ik wilde;
ik ben naar de huisarts geweest;
ik heb mijn haar lang, blond en vol krullen gehad;
ik ben naar de sportschool gegaan en ben twintig kilo afgevallen voor hem;
ik dacht dat ik stonk en poetste mijn lijf kapot zodat ik allerlei schimmels de kans gaf en aan de antibiotica moest;
ik wilde een kunstgebit, want dacht dat mijn adem stonk(wat uiteindelijk de tandarts onzin vond);
ik stond de meest ranzige pornofilms toe;
hulpmiddelen voor hem werden no problemo aangeschaft;

Kortom, bij jezelf beginnen weet ik alles van. Iets té, als je het mij vraagt. En ik persoonlijk ben er klaar mee om alles naar me toe te trekken en tot 'mijn probleem' te maken, maar wel bereid natuurlijk om sámen naar een oplossing te zoeken voor 'zíjn probleem'.

X

ps: maar ja, ik ben natuurlijk niet objectief genoeg als het om dit onderwerp gaat.

Hallo Selma,

Ik zelf ben er van overtuigd dat de sexuele relatie die je hebt een afspiegeling is van hoe je relatie in zijn totaal is.

De vragen die Helma je stelt zijn belangrijk om in te schatten in welke richting je het zou moeten zoeken.

Ik heb ook nog een paar vragen / opmerkingen voor je:

- Hadden jullie in de beginperiode toen jullie elkaar net kenden wel sex? En hoe was dit? (verplichting of genietend en niet van elkaar af kunnen blijven?) Sinds wanneer is de fequentie minder geworden? Is er ten tijde van het afnemen van zijn libido iets ingrijpends gebeurd in zijn leven?

- Probeer eens maandenlang om hem te knuffelen, tegen hem aan te zitten op de bank, hem te masseren ZONDER dat je aanstuurt op sex. Kijk of hij er van kan genieten. Laat hem jou ook eens masseren en wordt weer vertrouwd met elkaars lichaam. Verwacht niets maar geniet van elkaar. Je kunt er ook voor kiezen om dit uit te spreken naar hem zodat hij weet dat hij zich totaal kan ontspannen en alleen maar hoeft te genieten zonder dat je op sexueel vlak iets van hem verwacht.

- Waar je ook op zou kunnen letten is het volgende: Het niet hebben van ochtenderecties kan wijzen op erectieproblemen / impotentie met fysieke oorzaak. Heeft hij wel ochtenderecties dan is er lichamelijk niets aan de hand maar is het echt een psychische / relationele kwestie.

Sterkte meid, maar bedenk je wel dat zijn geen zin in sex hebben even belangrijk is als het feit dat jij er WEL behoefte aan hebt. Je kan ervoor kiezen om het wat meer op het spits te drijven door aan te geven dat sex voor jou hoort bij een gezonde relatie en (als je verder heel gelukkig met hem bent) zou willen weten van hem hoe hij er tegen aan kijkt als je een minnaar zou nemen. Geef ook aan hierbij dat je het liefst alle facetten van de relatie met hem wilt beleven maar dat jullie dan samen hulp moeten gaan zoeken.

Heel veel sterkte!

Hoi allemaal,

Ten eerste allemaal bedankt voor de reaktie's, adviezen en de inzichten vanuit jullie eigen ervaring.
Dit is verdomd moeilijk, maar vooruit met de geit.
Ochtend erectie is aanwezig, no problemo.
Hij helpt zichzelf en wijst mij af, ondanks de spannende setjes enz.
Die ene keer in het jaar, is hij met 20 seconden klaar.
Ik doe mijn best, maar dat red ik niet in die tijdsspanne!
Het patroon valt mij ook op.
Geloof mij ik heb het in de eerste plaats bij mijzelf gezocht.
Ik ben nu eenmaal iemand die de fout eerst bij zichzelf zoekt.
Ik denk eigenlijk dat ik foute keuze's maak.
met mijn eerste man kon ik oeverloos kletsen tot laat in de nacht, maar van warmte was zelden spraken.
Als ik al een aai kreeg, dan wist ik het al, het is weer zo laat.
Dit niet negatief bedoeld, maar het voelde zo als op comando.
In het begin had ik met mijn huidige partner een zeer intensieve sexuele relatie.
Toen wij eenmaal samenwoonde was het gedaan.
In mei zijn wij inmiddels alweer 7 jaar samen.
Afgewezen worden is een naar gevoel, dat kunnen jullie van mij aannemen.
En dan, tsja, iets waar ik zeker niet trots op ben, ik ben vreemd geweest.

Sorry voor de 2de opstart, maar de computer deed raar en ik kon niks meer typen.
Afijn, ff verhaal afmaken.
Het vreemd gaan was voor mijzelf een test eigenlijk.
Ik bleek in staat te zijn een man sexueel op te winden, de sex was heerlijk en heb ervaren wat het is om meerdere keren achter elkaar klaar te komen.
Deze openheid naar jullie toe kost mij moeite, maar ik zit er echt heel erg mee en probeer het zo eerlijk mogelijk te verwoorden.
Hij zit ermee dat hij zo snel komt, hebben best geprobeerd dit op te lossen, maar het lukt niet.
Eerlijkheids halve moet ik jullie vertellen dat hij een liefdevolle jeugd heeft moeten missen, veel nare ervaringen heeft opgedaan in zijn latere leven en een huwlijk heeft gehad van 18 jaar met een vrouw, die na de scheiding open lesbisch is gaan leven en getrouwd is inmiddels met een vrouw.
Ik begrijp heus dat je hier als man een deuk van op loopt!
Ik begrijp de afwijzing naar mij toe niet.
Het spijt mij maar ik ben 51 jaar en ik heb er gewoon nog kei veel behoefte aan.
Ik besef dat dit niet echt een site is op dit soort problemen te bespreken, maar ik voel me hier thuis.
Ik beid toch maar mijn excusses aan.
Bedankt dat jullie mijn verhaal hebben aan willen horen.

Liefs, groetjes en een dikke kus van Selma.

Lieve Selma,

excuses zijn niet nodig, tenminste, niet hier!

Naar aanleiding van je verhaal ontstaan bij mij nieuwe vragen.
Je schrijft dat toen jullie gingen samenwonen de seksualiteit eigenlijk over was: wanneer ben je ongeveer vreemd gegaan?
En heb jij dit je tweede partner verteld?
Zo nee, heeft hij hier misschien toch iets van in de gaten gehad? Ik kan me voorstellen, als hij het weet, dat hij hierdoor gekwetst is.
En kun je met hem de gesprekken voeren die je met je eerste man wél had?
Ik vroeg je naar de intimiteit, het samenzijn: hoe is dit nu?
Je vriend zit er wel mee dat hij snel klaarkomt, dat betekent wel dat er een openheid is tot gesprek, anders had je dit niet geweten: denk je dat hij met jou in gesprek kan/wil hierover?

Liefs, Helma.

Ik heb zelf een vriendin die precies hetzelfde heeft gehad. Daardoor herken ik het wel een beetje. Dat je man snel klaarkomt bewijst wel dat hij niet veel sex heeft. Kan je niet vragen of hij het kan inhouden dat hij bijv aan standaard dingen moet denken? klinkt misschien een beetje stom maar vaak helpt het wel want anders is er voor jou ook niks aan. Het moet toch bespreekbaar kunnen zijn. Tenminste als de relatie voor de rest wel goed is.
Anders kan je ook naar de een relatietherapeut.

Het vreemdgaan is van latere datum, toen ik ongeveer 4 jaar samenwoonde met mijn huidige partner.
Het rare is dat ik niet op zoek was naar iemand, het gebeurde met iemand die ik al jaren ken, die persoon is 20 jaar ouder dan ik, ik had daar een vriendschappelijke relatie mee.
En ineens bam vlinders, de hele rateplan.
En ik heb er aan toegegeven, stom, stom, stom, die vriendschap is over omdat ik niet met het gevoel kon leven dat ik mijn partner aan het belazeren was.
Er met mijn partner over praten lukt mij niet, hij wordt gelijk boos en zegt: het ligt niet aan jou, ik weet niet wat er is en ik wil het er niet weer over hebben.
Einde verhaal.
Ik ben niet zielig of zo hoor, maar ik heb werkelijk geen idee wat ik nu nog kan doen hieraan.
Afijn, nogmaals allemaal bedankt voor jullie raadgevingen en begrip.
En ik besef dat het heel moeilijk is op met lettertjes iets te omschrijven, wat al heel snel verkeerd kan worden uitgelegd.
Maar dat ligt meer aan mij.
Ik ben mijn gehele leven op zoek naar warmte en ik tref immer weer een man die op de een of andere manier daar moeite mee heeft.
Of ik maak verkeerde keuze's, of het ligt inderdaad aan mij.
En dan is de vraag hoe verander ik mijzelf.
Mijn moeder zei vanavond tegen mij, wat op je pad komt, komt op je pad, raadselachtig voor haar doen, maar er zit een kern van waarheid in denk ik.

Liefs, groetjes en een dikke kus van Selma.

Hoi Selma,

Bedankt voor je openhartige verhaal en als ik alles zo lees, vraag ik me af op welke basis jullie relatie gebouwd is. Ik lees dat je problemen hebt met de sex in de relatie, maar hoe is de rest?

Ik vind dat je in een relatie overal over zou moeten kunnen praten, en dat er een gelijkwaardigheid in de relatie is. Als ik jouw verhaal zo lees, heb ik het gevoel dat hier bij jou helemaal geen sprake is. Vraag ik me dus sterk af, waarom concentreer je je op het niet hebben van sex, en laat je de rest wat niet goed is aan de relatie, links liggen?

Je zegt dat je warmte zoekt bij een man, en blijkbaar kun je die bij je huidige man niet vinden. Toch vraag ik me af, of dit werkelijk is wat je zoekt. Hoe kijk je naar jezelf? Houd je van jezelf, en kan je jezelf wel warmte geven? En hoe zit het met de warmte naar je man toe? Komt het bij jou ook van twee kanten?

Hoi allemaal,

Mijn vriend praat zolang het niet te dichtbij komt, hij kapt snel iets af, geeft zijn mening en gedaan is het gesprek.
Goed, ik weet waar hij vandaan komt en heeft mee gemaakt.
Hij begint wat los te komen, maar het gaat uiterst langzaam.
Of ik van mijzelf hou, ja.
Voel mij wel al mijn gehele leven eenzaam.
En dat eenzaam moet je niet zien als alleen, klinkt wat raar misschien, maar ik kan goed op mezelf zijn.
Heb een poosje alleen gewoond en dat beviel goed.
Ik kan mijzelf ook warmte geven.
Ik doe veel voor mijn vriend, mijn vrienden vinden het soms te idioot voor woorden, maar afijn, ik hou van hem dus.
En houden van jezelf houdt voor mij ook ik dat je iets mag verlangen van je partner en geloof mij afgewezen worden is niet echt bevoordelijk voor je eigen waarde.
Afijn, laten we maar een streep trekken onder dit verhaal.
Ik voorvoel al een poosje dat ik inderdaad die keus moet maken.
Maar eigenlijk, het zal wel ego zijn van mij, heb ik gewoon kei veel behoefte aan een beetje warmte en ik vind sex ook heel fijn.
De tijden dat het goed gaat zijn de tijden dat ik voor mezelf de knop omdraai en denk, meid je kan toch ook zonder.
Maar het steekt telkens de kop weer op.
Celibaat is kennelijk niks voor mij.
En 1x per jaar ook niet.
En toch hou ik van hem, maar ik mis het en ik ben gewoon bang, dat het in de toekomst niet beter wordt.
En weten jullie gewoon eens zorgenloos lachen, zou een leuke vervanging kunnen zijn.
En nee ik ben niet bitter, maar eenzaam in mijn gevoel.

Liefs en groetjes van Selma.

"Niemand verdiend het om geen gelijkwaardige liefde te kunnen voelen en te ervaren."

Lijkt mij dus niet zo moeilijk dat je dit keer voor jezelf moet kiezen!