Help! Ik ben te braaf

Prima laat de hele club zich maar lekker aan je ergeren. Bedenk daar echter wel bij dat ergernis voor-al veel zegt of de stumperds die zich ergeren, dat zegt namelijk alles over hen en helemaal niets over jou. (zoek maar eens uit als je zin hebt) Wees lekker je-zelf meid en concentreer je op je eigenheid. Daar is niets mis mee!

Zoals thomas al zegt: Wees vooral jezelf!
Als je jezelf prettig voelt in je manier van doen, blij bent met jezelf, waarom zou je dit dan veranderen omdat anderen anders doen dan jij? Wanneer degene die heel veel voor je betekend je niet neemt zoals je bent, is hij al jouw aandacht dan wel waard?
Wees niet bang dat je anders bent dan anderen, iedereen is namelijk anders, niemand is gelijk. Ieder gaat zijn eigen weg om zich te ontikkelen en sommige mensen hebben dat losbandige nodig, andere mensen niet. Wees ook niet bang dat je er iets aan mist.

Je moet je niet teveel vergelijkelijken met anderen. Het is zelfs sterk van jou om niet met trends/hypes mee te willen gaan en je eigen, bewuste keuze te maken. Dat geldt voor alles.
En probeer je eigenwaarde te behouden, precies zoals je nu bent.

Als je je aanpast tegen je zin in om respect van een ander te krijgen, dan ga je je niet prettig voelen.

De ergernis van een ander over jou is niet jouw ergernis. Je leeft naar je eigen normen en waarden. Dat ben jij. En dat is goed.

Hoi Angel, ik herken mezelf hierin
Ik ben nu 24 en heb hier vroeger veel moeite mee gehad, heb zelfs periodes meegemaakt dat ik mezelf als 't ware ging ontkennen om maar geaccepteerd te worden binnen een groep.
Het vergt veel moed om jezelf te kunnen zijn, andere mensen lijken altijd al gelijk klaar te staan met hun oordeel. Maar jij mag er ook zijn! Wees niet bang om jezelf te zijn hoor! Ik vind dat je al heel sterk in je schoenen staat als je je niet laat meeslepen door het denkbeeld van wat een 18-jarige wel of niet zou moeten doen.

Mijn grote probleem is vooral dat ik me er heel erg alleen door ga voelen. Ik heb niet veel vrienden. Nooit gehad. Had wel vrienden, maar kon ze toch niet alles vertellen wat er in mijn hoofd omging. Ik was al van jongs af aan stil en kalm... dacht na over dingen die over het innerlijk gingen, in plaats van make-up en kleding zoals mijn vriendinnetjes. Nu zitten we allen op een andere school, en heb ik wel nieuwe mensen leren kennen... maar toch zullen zij geen mensen zijn waar ik echt mee bevriend zal zijn. Ik heb een hele goede vriendin... tevens mijn geliefde, waar ik wel alles mee kan delen en doen. Maar haar zie ik enkel in het weekend. Ze gaat door de weeks ook gewoon haar eigen weg. Samen hebben we heel veel meegemaakt. Vooral veel op spiritueel gebied. Soms fijne dingen, maar ook vele nare. Dat heeft me bang gemaakt.

Ik wil mensen helpen en stimuleren om zichzelf te zijn. Maar hoe kan ik dat als ik zelf in de war ben?

Nah. Ik heb niet echt de behoefte aan veel vrienden. Nieuwe mensen leren kennen is oke, maar echt nieuwe vrienden... Hoef ik niet echt. Ik heb de gasten op school waar ik mee omga, en dat is zat.

Ik kan mezelf ook heel erg goed alleen vermaken. Dat is geen punt.. Vervelen doe ik mezelf echt nooit. Maar dat gevoel van alleen zijn lijkt te komen door het gemis van mijn vriendin en de teleurstelling die ik jegens anderen heb. Hoe het allemaal gelopen is. Ze snappen niet hoe ik denk, vrees ik... En dat zorgt voor het gevoel van alleen zijn.

heb je dit al ooit kenbaar gemaakt naar hun toe?,of is het een gelopen iets...
als het dat laatste is moet je gaan loslaten...

Het is iets wat zo gelopen is. Wat ik wel al deels heb losgelaten, maar wat wel een deuk in mijn vertrouwen heeft achtergelaten.

vertrouwen ja helaas lopen we daar wel eens tegenaan
maar dan weet je maar waar je staat,de twijfel die daarna komt is heel vervelend, maar het is goed bij je zelf te raden gaan wat wil ik hiermee,maar blijf dicht bij jezelf,want daar liggen ook de antwoorden.

Mijn ik zegt: dat niet. Als jullie me zo zien en op die manier behandelen, dan kan je het lekker zelf uit gaan zoeken.

? ik volg je even niet meer.

Wel.. dat is wat mijn gevoel zegt over die mensen.

Heb je dit toevallig gelezen:
http://www.merudi.net/cgi-bin/cl/index.pl?page=/nl/engelmens/7_10_voelen%20zich%20alleen.htm

Een Engelmens heeft geen identiteit. Het voelt zich vaak onbegrepen en alleen. Wanneer de Engelmens een andere ziel verder helpt, wordt deze zich ook bewust van deze andere ziel. Bij het insluiten van deze ziel kan er ook een gevoel van diepe binding ontstaan. De Engelmens wordt weer herinnerd aan de individualiteit die het ooit had. Daarmee komen ook de beperkingen van de ziel weer boven en kan de Engelmens zich weer even gewoon mens voelen. Dit heeft meteen tot gevolg dat de Engelmens zich in dit gevoel kan verliezen vanwege de kracht die het heeft.

Bij het loslaten van de "geholpen" ziel, treedt er direct een gevoel van eenzaamheid op, omdat het vertrouwde gevoel van de ziel is verdwenen. Ineens draait alles weer om het grotere doel en is er geen excuus meer om je van je taak af te houden. Op die momenten beseft de engel zich, dat zij niet uniek is en er alleen maar is om te geven. Het gemis van een ziel is op die momenten duidelijk voelbaar.

ok,dan je gevoel maar volgen toch?
en kijken of je gelijkgestemde vrienden kunt ontmoeten?

Dus je bedoeld dat de kans bestaat dat emmy een Engelmens is?

Wow het lijkt wel of ik mezelf hoor praten.

Niet roken, niet drinken, niet veel uitgaan. Wauw

Je snapt ook zeker niet dat mensen daar zo'n behoefte aan hebben of valt dat wel mee bij jou?

Ik zeg altijd maar beter een paar goede vrienden dan een hele groep "vrienden" die je toch weer laten vallen.

Dat eenzame gevoel ken ik ook je voelt je dan een beetje onbegrepen he.
Dat mensen niet snappen wat er in jouw omgaat ofzo.

Liefs Natalie

Ik weet niet of de rest van de dingen ook overeen komen? Er staan veel eigenschappen bij de engelmens, ik lichtte er eentje uit die ik herkende. Maar misschien kan emmy dat wel beantwoorden?

Hmm... Ik zal het straks eens even allemaal rustig door gaan lezen. Maar wat ik nu snel heb gezien komt best wel overeen met hoe ik ben en denk. Vooral met wat er bij hun 'gave' staan. Maar ik kan zelf niet zeggen dat ik een engelmens zal zijn...