De drie 'echte' exen die er waren, zijn niet echt bereikbaar voor mij. Maar ach, tijdens de relatie waren ze al onbereikbaar
, dus het zou geen meerwaarde hebben om ze op te zoeken. De middelste ex is de vader van mijn kinderen, dus moet af en toe communiceren met hem, al is het dmv sms of via een incassobureau, LOLLL
De eerste twee, drie jaar na de scheiding was het contact nog erg goed, want zijn eerste vriend was een toffe kerel, en we deden veel met zijn drieën, verjaardagen en kerst samen enzo, ook in het belang van de kinderen. Met de vele wisselingen van zijn vriendjes kwam daar de klad in. Het ging me iets te snel, en ik merkte ook de moeite bij de kids.
Anderhalf jaar terug reed ik met de trein langs een station waarvan ik wist dat mijn 1e ex (verloofde) daar altijd opstapte om naar zijn werk in Amsterdam te gaan, rond 1988... Het was 19.00 uur 'savonds, dus verwachtte niet dat hij daar op het perron zou lopen, maar werd vanaf Harderwijk toch al erg onrustig. En ja hoor, we stonden stil en daar liep hij: het was voor mij een schok van herkenning, maar gelukkig zag hij me niet...
Gek hoor, dat ik zulke dingen altijd voel aankomen, terwijl het tijdstip erg onlogisch was.
Maar, Maryssa, het kan best leuk zijn hoor, om eens bij te kletsen met exen!
Gisteren dacht ik nog het volgende: soms heb je hele goede vrienden in je leven, en dan ineens besluiten we om er een relatie van te maken: ik weet nu, dat dat niet altijd slim is. De vriendschap is soms zoveel mooier! En ook veel minder gecompliceerd. En bovendien, als het uit raakt, ben je ook de vriendschap kwijt. En dat is vaak zo jammer. Vrienden hebben vaak meer te bieden dan partners, tenminste, dat is mijn beleving.