Je lichaam zijn of je lichaam hebben

mag ik dan citeren;Je beseft misschien dat je het lichaam niet bent, maar vervolgens identificeer je je met de ziel. Dat is volgens mij alleen maar een verschuiving. Je weet ongeveer wat je waard bent als lichaam, maar wat is een ziel? Wat ben je dan?


Het hogere zelf blijft dus. Is de ziel blijvend? Tja dat kan ik niet bevestigen noch ontkennen.





Als ik het lichaam niet ben, is dat geen reden om mijn lichaam en het lichaam van anderen niet lief te hebben, in tegendeel... ;

Je kunt het een beetje vergelijken met televisie. Als ik het televisietoestel aanzet kan ik het beeld ontvangen, dan wordt het zichtbaar voor mijn zintuigen. Als ik het toestel uitzet ontvang ik niets meer, maar de uitzending gaat door.

:

Zintuigen zijn best heel ingenieus: op die manier pikken we zoveel mogelijk prikkels op uit onze omgeving. Maar wie zegt dat we misschien niet veel meer gebeurtenissen missen, omdat de zintuigen misschien maar een klein deel van de omgevingsfactoren oppikken? Die twijfel is bij mij ontstaan sinds het 'zien' van What de bleep do we know?

Hadden we niet standaard uitgerust kunnen worden met meer zintuigen? Dan hadden we nu niet zoveel moeite hoeven doen om alles te snappen

De vraag is zelfs of onze zintuigen wel toereikend zijn en alles van het programma zien/ontvangen. Misschien missen we bepaalde zintuigen en daardoor essentiele frequenties.
Mooi boek van Pim van Lommel. Een collega van mij onderhoudt zijn website.

Origineel bericht van: Phoenix
Je kunt het een beetje vergelijken met televisie. Als ik het televisietoestel aanzet kan ik het beeld ontvangen, dan wordt het zichtbaar voor mijn zintuigen. Als ik het toestel uitzet ontvang ik niets meer, maar de uitzending gaat door.

: Dit bericht is niet van mij, maar van Pim

De vraag is zelfs of onze zintuigen wel toereikend zijn en alles van het programma zien/ontvangen. Misschien missen we bepaalde zintuigen en daardoor essentiele frequenties.
Mooi boek van Pim van Lommel. Een collega van mij onderhoudt zijn website.

Is het boek waar jij op doelt een voortborduursel op 'What the bleep do we know?', of staat er werkelijk nieuwe informatie in?

Het boek van Pim is geheel anders. Het is een wetenschappelijke benadering van het onderwerp BDE, Bijna Dood Ervaringen. Na een aantal voorbeelden en hypothesen komt hij tot de conclusie dat BDE alleen verklaard kan worden via non-lineariteit.
Er zijn wel raakpunten met The Bleep.
het boek van Pim is niet eenvouding, al stond er voor mij niet veel nieuws in. Voor anderen kan ik niet beoordelen of er nieuws in staat.

We vergeten nu wel een heel essentieel onderdeel: de zintuigen ontvangen de prikkels/frequenties maar het is ons brein dat het omzet naar beelden zodat we het kunnen ervaren. Het hoeft daarom niet aan de zintuigen te liggen maar kan ook aan het brein liggen of alles wat ontvangen wordt door de zintuigen ook omgezet wordt naar iets waar wij wat mee kunnen. En dan speelt het ego ook nog een rol in het interpreteren van die beelden. Het is dus volgens mij een meer complex geheel wat oorzaak is van het niet alles kunnen "zien" om ons heen.

Misschien gaan we dood en is er helemaal niets meer. Vergaat en vervliegt alles wat we nu zijn en gaat alleen de volgende generatie door. Hebben we nu echt iets in de toekomst nodig om nu te kunnen leven? Misschien is dit wel alles wat we krijgen en zullen we het echt bij leven moeten ervaren. Dus ook die hemel waar iedereen denkt naar toe te gaan na zijn/haar dood.
In wezen leven we al in het licht want anders zou je niets kunnen zien

goed gezegd Gast. Ik kan me ook wel vinden in hoe jij het ziet. Hoe kunnen we erachter komen of het door de zintuigen of door het hoofd komt?

Tsja, daar vraag je wat. Ik weet het niet. Ik denk ook niet dat ze echt te scheiden zijn, dat het een geheel vormt en dat we nu eigenlijk niet via dat geheel de wereld kunnen ervaren.

nee maar bij een bde ervaring zijn alle lichaams functies ook echt dood hersenen ,hart niets werkt meer.ook zintuigen en hersenen dus.
wat niet te verklaren is waar mensen verblijven in die tussen fase voor dat ze weer tot leven komen.
en na al die verklaringen zou je toch kunnen gaan begrijpen dat er wel leven is na de dood

Maar je hebt het nog niet zelf ervaren, of wel?
En wat er dan overblijft, is dat je ziel of toch iets anders?
Het is overigens niet zo dat ik er niet in geloof dat er niets is na dit leven. Maar blijven we het afgescheiden deeltje wat we nu op aarde zijn of gaan we weer op in het grote geheel?
Opgaan in het grote geheel doet een plant die sterft ook. Die wordt ook weer opgenomen door de aarde.

Als de ziel je lichaam verlaat, zou er dan in het lichaam nog hersenactiviteit waarneembaar zijn?

Of het nu de zintuigen of de hersenen zijn, ik denk dat het niet vinden is. Het lijkt er inderdaad op Gast, dat het samen werkt met elkaar. Maar goed ook, anders gingen de wetenschappers weer proberen of ze dat konden manipuleren om tóch waar te nemen

Wat ik "toevallig" vandaag tegen kwam op youtube:

nee maar dat hoeft ook niet,mijn gedachtenspinsel is dat we weer opgaan in het grote geheel plant dier alles wat leeft of een ziel heeft je wordt weer opgenomen in het grote geheel,alleen wij weten niet allemaal hoe dat er uit ziet of hoe dit zal zijn kortom waar geloof jij in?

Ik kan hier geen antwoord opgeven omdat ik het fysiek nog niet zelf meegemaakt heb wat er na de dood is. Dat er wat is, al is het maar dat je voedingsbodem wordt voor nieuw leven in welke vorm dan ook, daar ben ik wel zeker van.
Ondanks dat ik het zelf wel gebruik heb ik toch steeds meer moeite met het woordje "geloof". Want waarom zou je iets geloven? Waarom niet zelf onderzoeken of iets zo is en het "weten". Nu zal ik niet direct zelfmoord gaan plegen om zeker te weten wat er is na de dood Maar een zekere vorm van nieuwsgierigheid heb ik daar wel naar.

ja het woord geloof is ook een beetje verkeerd gekozen het is een weten
met de mogelijkheden waarmee je uitgerust bent als mens.

Oke, stel, ik onderzoek of de schimmen die ik af en toe in de tuin achter zie echt zijn. Ik haal er iemand bij, voor mijn part een medium, of ik ga zelf heel bewust op in het onderzoek, en kom uiteindelijk, na lang wikken en wegen, er achter dat het gewoon zo is, dat het niet meer is van 'ik geloof dat' maar meer een 'zeker weten'.

Vervolgens wordt je door externe of interne factoren aan het twijfelen gebracht. Bijvoorbeeld, je twijfelt aan jezelf; de mensen lachen je uit en denken dat je kierewiet bent; wetenschappers hebben onomstotelijk vastgesteld dat het onmogelijk is. Hoe kan ik dan vasthouden aan mijn weten?

Want ik zou dan zo sterk willen zijn, dat mijn waarheid mijn waarheid is. En dat deze, wat er ook wordt aangetoond, overeind blijft voor mij: het is míjn waarheid, ik heb de situatie voor mijzelf onderzocht en voor mij is het zo.

Ik respecteer dan toch maar de mening van de ander, maar probeer toch vast te houden aan mijn eigen waarheid.

Net zoals de oranje luchten, als er sneeuw in de lucht zit: is dan de sneeuw oranje? Of is het weerkaatsing van de straatverlichting? Urenlang soebatten over wat waar is, heeft geen zin, denk ik. Zes miljard mensen mogen allemaal een verschillende waarheid hebben. Vind ik.

Ik zou wel eens willen ervaren hoe het is in een ander lichaam. Misschien is mijn wit wel oranje bij jou. Wat is nou 'zeker weten'? Je kan niet anders dan waarnemen met jouw zintuigen en die waarneming interpreteren met jouw hersenen. Als daar oranje uitkomt, wie kan dat dan betwisten?
Iemand die zijn waarnemingen met zijn hersenen interpreteert?

Phoenix, het erbij halen van iemand anders om jou ervaring, het zien van schimmen, kan bevestigen heeft niet zo veel te maken met jou ervaring daarvan, of wel. Want al zouden ze het niet bevestigen betekend dit nog niet dat jij het niet ervaren hebt. Want alleen jij weet wat je gezien hebt. Dat je fantasie er misschien mee aan de haal gegaan is een mogelijkheid die er voor iedereen is. Maar ook onze eigen hersenen interpreteren dingen soms niet zoals ze werkelijk zijn. Denk daarbij maar aan die tekeningen die er zijn waarbij het net lijkt alsof het beweegt.
Neemt niet weg dat die stilstaande tekening jou een ervaring kan geven of het in beweging is. Als we dit dan gaan interpreteren als dat de tekening daadwerkelijk beweegt dan ben je je zelf wel voor de gek aan het houden. Maar dit is weer iets dat je zeker kan zijn als je de tekening daadwerkelijk in handen hebt en met al je zintuigen kunt waarnemen dat het werkelijk stilstaand is.

Wat ik bedoelde is meer het zelf ervaren i.p.v. het geloven van iemand anders ervaringen.
Ik kan zeggen tegen jou; die zus van die en die is toch zo'n egocentrisch mens, daar wil je echt niet mee op vakantie want die trekt je hele portomonee leeg met alleen maar dingen die zei wil doen.
Nu kun je dit aannemen (geloven) en wanneer die zus vraagt of je met haar samen op vakantie wil dit gelijk afstoten want je weet wat die ander gezegt hebt en daar heb jij niet zoveel zin in.
Je kunt er ook voor kiezen om wel met die zus op vakantie te gaan om zelf te ervaren hoe het is tijdens zo'n vakantie. En dan kun je er dus zelf achter komen of die ander gelijk had of juist helemaal niet. Maar wat je dan ervaren hebt is in iedergeval voor dat moment een zeker weten. Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat je de hele vakantie niets anders doet dan daar op te letten want dat verpest zeker de lol. Dingen die een ander zegt kun je gewoon als informatie aannemen maar je hoeft er verder niets mee te doen.