Loading...
nl

Zoete koekjes bakken of de keiharde aanpak

Helma
Helma jan 20 '09
Momenteel zit ik (alweer) in een onderzoeksfase over hoe ik mezelf zie, over hoe ik zou willen zijn, en over wat de 'norm' is. Zowel hier als in real life.

Velen zijn nieuw hier, maar sommigen weten misschien nog dat ik vorig jaar best confronterende dingen schreef. Ik ging daarbij soms over grenzen, maar werd nimmer teruggefloten door moderators, wat ik eigenlijk wel verwacht had. Ik was focking pissed, en liet me erg gaan hier. Gelukkig werden mij goede dingen gezegd door velen hier, zowel in priveberichten als in publieke topics. Ik ben nog steeds erg blij en dankbaar met de ondersteuning die ik ontving.

Mijn vraag aan die 'ouderen' hier is of ik te ver ging.
En bovendien, aan iedereen: hoe ver mag je gaan op een forum? Rationeel reageren, bot, of juist alleen maar zoete koekjes bakken? Het echte leven bestaat ook niet uit roze wolkjes, suikergoed en marsepein, maar kan keihard zijn. Snappen jullie wat ik bedoel? Met woorden kun je zoveel stuk maken, zoveel vernielen, maar ook de echte waarheid juist weergeven.

Wat ik zo fijn vond was dat telkens verschillende kanten werden belicht, en dat er met alles/iedereen rekenschap gehouden werd. Dat is iets wat je soms in je eentje niet zo goed op kunt brengen. Soms heb je je naaste nodig om de juiste beslissingen te nemen, of juist helemaal geen beslissingen.

Als iemand bijv. op een fototopic heel kort en bondig reageert door bijv. te zeggen: 'sorry, hier kan ik niks mee', dan kan dat heel bot overkomen. De ander heeft er energie in gestoken, zijn best gedaan, en dan wordt de lezing afgedaan als zijnde niet de juiste. Dit is maar zo een voorbeeld, maar geschreven tekst kan zo... rationeel overkomen soms, terwijl de ander niet gezien heeft dat die persoon er misschien echt wel een tijdje over nagedacht heeft.

Op een ander forum uit 2007 hadden we wel eens mensen die erg zoet en liefdevol omgingen met elkaar, en als daar dan iemand was die wat kort door de bocht reageerde, dan viel dat soms verkeerd, en dit leidde dan tot enorme discussies, waar op zich niks mis mee is.

Maar zoals ik vorig jaar schreef hier, past eigenlijk helemaal niet bij me. Tenminste, dat dacht ik altijd. Terwijl ik toch best wel onbeschoft ben geweest. Maar, ik handelde toen volledig vanuit mijn gevoel, en de ratio was weg.
Ik heb nog veel te leren.

Ben wel benieuwd of jullie hier iets over willen zeggen.(en als jullie vinden: heb je haar ook weer, dan mag je dat ook zeggen)
Delen:
admin
admin jan 20 '09
Origineel bericht van: Phoenix
Momenteel zit ik (alweer) in een onderzoeksfase over hoe ik mezelf zie, over hoe ik zou willen zijn, en over wat de 'norm' is. Zowel hier als in real life.



Ik kan niet zo oordelen over jouw eerdere uitlatingen op dit forum; ik zit immers net een paar weken hier. Wel wil ik even reageren op je eerste opmerking, die ik ook even aanhaal.

Je onderzoekt dus hoe jij jezelf ziet, en hoe je zou willen zijn. Ik stel voor dat je begint met de vraag: wie ben ik? En dat je om te beginnen jezelf accepteert zoals je bent. Niks geen normen, van anderen, of jezelf een norm aanleggen. Gewoon: Wie is Phoenix? En tegen jezelf zeggen: ik ben wie ik ben en accepteer mezelf volledig zoals ik nu ben. Probeer vooral niet iets of iemand anders te zijn, want dat geeft veel lijden.

Over je andere vragen: je mag schrijven wat je wilt en ik denk dat de moderator zal ingrijpen als het echt te gek wordt.
Hemelwandelaar
Hemelwandelaar jan 20 '09
Origineel bericht van: Phoenix
ik handelde toen volledig vanuit mijn gevoel, en de ratio was weg.


Lieve Phoenix, ook ik behoor niet tot de oud-gedienden. Heb er dus geen mening over. Maar dit wat je hier zegt, daar wil ik wel even wat mee naar jou toe.

Als je in zo´n periode zo veel pijn wordt aangedaan, waarvan je ook nog eens niets begrijpt, dan is het toch niet zo vreemd dat je jezelf kwijt raakt? Als je weer in rustiger vaarwater komt en je eigen reacties terugleest of er aan denkt, is het toch niet zo vreemd dat je het toen anders zei dan dat je nu zou doen?


Origineel bericht van: Phoenix

Ik heb nog veel te leren.


.... hebben we dat niet allemaal? wink

Liefs Paulette
liesanne
liesanne jan 20 '09
Mogen het ook zoute koekjes zijn…. of een keigoede aanpak...? grin

Of jij te ver ging...of anderen....? Ik vraag me af wat 'te ver' gaan is...
Tuurlijk het opzettelijk iemand kwetsen van iemand, dat lijkt me voor niemand oké. Maar láten we ons vaak ook niet kwetsen door 'beelden' die we zelf er omheen kunnen maken... Daarom begint 'goed' communiceren voor mij met het stellen van vragen: (iets wat ik zelf ook helaas veel te weinig doe) Wat bedoelt die ander? Wat is zijn achterliggende boodschap? Maar vooral ook: wat is zijn zijn achterliggende gevoelens en behoeften....

Volgens mij is vanuit echtheid reageren belangrijker dan 'goed' reageren....

Wij hebben allemaal een ' jakhals' in ons die af en toe eens even zijn gang wil gaan. Het is fijn als je jezelf daarvoor de ruimte kan geven , maar ook heel fijn als we elkaar daaraan ruimte kunnen bieden... dan kunnen we ook meer oog krijgen voor de persoon achter zijn reactie,... dat is vaak net zo'n kwetsbaar persoon als wijzelf.

Helma...., zolang jij jezelf laat zien en openstaat voor wat anderen zeggen dan ga je mi. niet te ver, maar sta je vooral ook dichtbij, lief medemens....
Helma
Helma jan 20 '09
Wauw. Ik ben er stil van. Mijn story is allang en volledig uitgemolken door mezelf, maar deze harten onder mijn riem doen mij bijzonder goed, zowel van de 'oudgedienden' als van de nieuwere mensen hier.

Ja, het was allemaal vanuit een enorme brok emotie en volledige echtheid.
Want één ding weet ik wel, ik ben wel écht.
En soms was ik mak als een lam, maar soms ook inderdaad een 'jakhals', en dat was voor mij de enige juiste manier op die specifieke momenten.
En ja, ik had jullie heel erg nodig, Liesanne. Want jullie waren de mensen die Thomas óók kenden, en jullie wisten ook van zijn... hoe zal ik het zeggen... voorland, om even zijn woorden te gebruiken.

Dus ja, ik koos voor bitterkoekjes en goudeerlijk zijn.
En dat dat soms ongemakkelijkheden met zich mee bracht, was mijn verantwoording. Maar ik deed het tóch, misschien niet omdat ik niet anders kon, maar omdat het oke voelde op die manier. smile
Helma
Helma jan 20 '09
En nee, ik voel nog niet de neiging om te gaan!
Hemelwandelaar
Hemelwandelaar jan 20 '09
Origineel bericht van: Phoenix
Wauw. Ik ben er stil van. Mijn story is allang en volledig uitgemolken door mezelf, maar deze harten onder mijn riem doen mij bijzonder goed, zowel van de 'oudgedienden' als van de nieuwere mensen hier.



grin
JulienMoorrees
JulienMoorrees jan 21 '09
Origineel bericht van: Phoenix

Mijn vraag aan die 'ouderen' hier is of ik te ver ging.
En bovendien, aan iedereen: hoe ver mag je gaan op een forum? Rationeel reageren, bot, of juist alleen maar zoete koekjes bakken? Het echte leven bestaat ook niet uit roze wolkjes, suikergoed en marsepein, maar kan keihard zijn. Snappen jullie wat ik bedoel? Met woorden kun je zoveel stuk maken, zoveel vernielen, maar ook de echte waarheid juist weergeven.

Ik hoor wel bij de oudste en ik vind helemaal niet dat je te ver ging. In principe zijn de regels op het forum wel duidelijk in wat wel en niet kan:
1. Benader andere mensen met respect en laat ze in hun waarde.
2. Houdt de stemming positief en zorg voor een goede sfeer.
3. Denk na over wat je schrijft.
4. Geef je mening maar onderbouw hem.

Hoewel er over puntje 2 wel te bedenken valt of het wel goed was, vind ik het altijd belangrijk dat iedereen gewoon kan zeggen wat die denkt mits er een goede onderbouwing bij zit. En die was er bij jou altijd te vinden. Dus grijp alleen in, wanneer het nodig is, en laat gaan wanneer het kan.

Maar al met al, het leven van een beheerder is niet altijd even makkelijk wink.
Helma
Helma jan 21 '09
Dank je wel Nims, voor je reactie. Ja, ik was niet echt heel gezellig, en dat besefte ik maar al te goed.

Het zal niet weer gebeuren wink
Grunie
Grunie feb 6 '09
Phoenix, het kwam uit je hart, je bent echt niet te ver gegaan. Gezellig en opbouwend was het niet altijd maar het kan ook niet altijd gezellig en opbouwend zijn want geen pieken zonder dalen!
Voor velen zal er een stuk herkenning in gezeten hebben en als je het zelf terugleest zul je misschien denken: was ik dat? Ja! en wat dan nog!!??

Social Services

Delen:

Netwerk

carina
Helderziende magda
Angela
Ies
Annemarie
Roy
Patske
xXBertDeZienerOpenaarDesDerdeOogXx69x420
Nouki