Momenteel zit ik (alweer) in een onderzoeksfase over hoe ik mezelf zie, over hoe ik zou willen zijn, en over wat de 'norm' is. Zowel hier als in real life.
Velen zijn nieuw hier, maar sommigen weten misschien nog dat ik vorig jaar best confronterende dingen schreef. Ik ging daarbij soms over grenzen, maar werd nimmer teruggefloten door moderators, wat ik eigenlijk wel verwacht had. Ik was focking pissed, en liet me erg gaan hier. Gelukkig werden mij goede dingen gezegd door velen hier, zowel in priveberichten als in publieke topics. Ik ben nog steeds erg blij en dankbaar met de ondersteuning die ik ontving.
Mijn vraag aan die 'ouderen' hier is of ik te ver ging.
En bovendien, aan iedereen: hoe ver mag je gaan op een forum? Rationeel reageren, bot, of juist alleen maar zoete koekjes bakken? Het echte leven bestaat ook niet uit roze wolkjes, suikergoed en marsepein, maar kan keihard zijn. Snappen jullie wat ik bedoel? Met woorden kun je zoveel stuk maken, zoveel vernielen, maar ook de echte waarheid juist weergeven.
Wat ik zo fijn vond was dat telkens verschillende kanten werden belicht, en dat er met alles/iedereen rekenschap gehouden werd. Dat is iets wat je soms in je eentje niet zo goed op kunt brengen. Soms heb je je naaste nodig om de juiste beslissingen te nemen, of juist helemaal geen beslissingen.
Als iemand bijv. op een fototopic heel kort en bondig reageert door bijv. te zeggen: 'sorry, hier kan ik niks mee', dan kan dat heel bot overkomen. De ander heeft er energie in gestoken, zijn best gedaan, en dan wordt de lezing afgedaan als zijnde niet de juiste. Dit is maar zo een voorbeeld, maar geschreven tekst kan zo... rationeel overkomen soms, terwijl de ander niet gezien heeft dat die persoon er misschien echt wel een tijdje over nagedacht heeft.
Op een ander forum uit 2007 hadden we wel eens mensen die erg zoet en liefdevol omgingen met elkaar, en als daar dan iemand was die wat kort door de bocht reageerde, dan viel dat soms verkeerd, en dit leidde dan tot enorme discussies, waar op zich niks mis mee is.
Maar zoals ik vorig jaar schreef hier, past eigenlijk helemaal niet bij me. Tenminste, dat dacht ik altijd. Terwijl ik toch best wel onbeschoft ben geweest. Maar, ik handelde toen volledig vanuit mijn gevoel, en de ratio was weg.
Ik heb nog veel te leren.
Ben wel benieuwd of jullie hier iets over willen zeggen.(en als jullie vinden: heb je haar ook weer, dan mag je dat ook zeggen)