IQ en spiritualiteit

Ik denk dat je je SQ (spirituele quotient) moet ontwikkelen. Je EQ, en IQ spelen voor je SQ volgens mij geen rol.

Ik denk wel dat het handig is om een hoog IQ te hebben, om sommige discussie over spiritualiteit te kunnen volgen, en uit te kunnen leggen. Als je namelijk alleen maar zegt: "Ik voel het zo", maar er wordt geen uitleg gegeven, dan nemen andere mensen het toch niet zo snel aan.

Jezus zegt:"Zalig de armen van geest, want hunner is het koninkrijk der hemelen."
Of dat op hun IQ slaat weet ik niet, maar iemand met het syndroom van Asperge heeft een hoog IQ als compensatie voor een laag EQ. Dr. Asperge noemde hen "professortjes" op de scholen, waar hij met hen in aanraking kwam.
Een evenwichtig IQ en EQ is belangrijk voor elk karakter ter correctie van elkaar.

Volgens mij mag je de armen van geest wel heel breed zien: want wanneer ben je rijk van geest, en wanneer ben je arm van geest? wat is het criteria?

alles te weten maakt niet gelukkig

en ik denk dat dat zo is,als je alles zou begrijpen of doorgronden wat dan?

Ik denk dat met "arm van geest" hier bedoeld worden de geest van mens is die "leeft" en zich niet afvraagt "waarom" en niet hun eigen redenatie erop afvuren in de vorm van "daarom".
Jezes zei ook: wordt voorbijganger.
Die voorbijganger is ook iemand die arm van geest is, die dat wat hij/zij ervaart/ ziet in het voorbijgaan niet beredeneerd hoeft te hebben maar het neemt en ervaart zoals het IS. En vooral; gaat verder met leven ipv stilstaan bij wat geweest is.

Met een hoog I.Q. maak je het juist ingewikkeld en niet ontwikkeld. Aan de andere kant kan je met je denkvermogen ook onderzoeken en verhelderen, het hangt er dus maar vanaf hoe je dat I.Q. gebruikt.

Ik heb in het verleden vaak gedacht 'was ik maar onnozel', want al die gedachten maakten mijn leven extra zwaar, maar nu ben ik er toch wel blij mee. Ik moest de hindernis van mijn eigen gedachten overwinnen, terwijl de onnozele gewoon doorliep

zou je bij een hoog iq je ook ongelukkiger voelen?

Een mooie stelling die ik wel eens gehoord heb:
"Hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niet weet."

dus nooit uitgeleerd

Ja maar: als je eens kijkt naar mensen die 'simpel' leven, zeg maar, die dus onbewust in het leven staan, en alleen maar bezig zijn met werken, ramen lappen en boodschappen doen; ook al hebben ze daarbij een hoog iq: is hun oppervlakkige leventje dan niet veel eenvoudiger dan dat van denkers en voelers, zoals wij? Halen wij onszelf niet veel te veel moeilijkheden op de hals door zoveel te willen snappen, en altijd maar te graven? Ik merk bij mezelf dat het me hier soms boven mijn pet groeit: het komt soms niet meer binnen zeg maar. Dat is toch veel makkelijker om zo te leven?

Maar je weet van diegene die een simpel leven leiden ook niet of ze dit altijd gedaan hebben. Misschien zijn zij eerder in hun leven het pad al gegaan en hoeven niet zo nodig meer te "weten".

Wat in jouw ogen oppervlakkig is, hoeft dat voor hun helemaal niet te zijn. Misschien zijn ze tijdens het ramenlappen wel energetisch bezig met het verfijnen van de nieuwe-wereld rasters, en hoeven ze helemaal fysiek niet aanwezig te zijn.

Daarbij geldt het ook dat wat jij oppervlakkig vind, voor hen helemaal niet opervlakkig hoeft te zijn. Iemand die bijvoorbeeld net een paar jaar ziek is geweest, kan enorm blij zijn dat hij weer in staat is om buiten zoiets "simpels" te kunnen doen als ramen lappen.

Ik denk niet dat wij het ons moeilijk maken door zoveel te willen snappen. Ik zeg zelf altijd: "Alles begint met willen, en alles wat je echt wilt, dat kan.". Wees dus realistisch met wat je wilt, want voor je het weet komt het uit .

En dat is toch juist een heel mooi besef? Je weet dan, dat je je grens bereikt hebt, en dat je deze kan respecteren zonder daarbij jezelf te verliezen. Ik heb anderen hier gezien die maar doorgaan en alles willen begrijpen en lezen, en uiteindelijk zelf door de bomen het bos niet meer zien.
Wat erop allemaal hier gezegd wordt, en gebeurt dat valt gewoon niet altijd te bevatten. En dat juist accepteren, maakt het merudiaanse leven een stuk aangenamer en makkelijker .

Dank, gast en nims! Weer een goeie om te onthouden.

pak datgene eruit waar jij wat mee kunt,en je bent de enige niet hoor,soms laat ik dingen los,omdat het denken dan teveel word, en eigenlijk voor mij niets toevoegd op dat moment

Ja precies, dat is beter omschreven Lena! Zo bedoel ik het eigenlijk ook.

Het denken is een gereedschap, net zoals het voelen. Maar als je een tijd lang met een hamer nagels in de muur hebt geslagen, betekent dat niet dat je met die hamer ook wel een eitje kan bakken. Mensen hebben vaak het een of het ander ontwikkeld, en denken dat ze daar alles mee op kunnen lossen. Het gereedschap dat wij hebben gekregen, is eigenlijk maar heel beperkt. Maar het beste gereedschap vind ik tot nu toe nog wel geduld en mededogen (met jezelf)

Haha, dat vind ik wel een goeie. Misschien moeten we dan toch maar afleren om met die hamer eieren te willen bakken, het blijft anders zo'n chaotisch zooitje.

Met een hamer, past alles .