ervaring als leerbron?

Hi Ilse,

Ik ben hier zelf ook mee bezig.
Vind 't moeilijk uit te leggen hoe ik 't zelf ervaar, maar ik probeer 't Hoe ik 't zie is dat we er zelf voor kiezen inderdaad, we komen hier op aarde voor de ervaring, het ervaren vh stoffelijke. Alles wat je zaait, zal je oogsten. Elke negatieve/positieve gedachten die je hebt creeer je je toekomst mee. Je creeert (onbewust) situaties voor jezelf waar je in kan helen.
Ik verbaas me ook heel vaak over hoe mensen soms zo wreed kunnen zijn voor elkaar, maar dan vind ik 't voor mezelf ook gelijk een uitdaging om toch niet te oordelen over mensen met hun wrede acties, probeer 't om te draaien naar 't positieve en te accepteren dat alles is zoals 't is. Ik heb ook af en toe periodes dat ik met diezelfde gedachtes rondloop als die van jou, waarom moet 't zo wreed? Maar alles heeft een reden, dat geloof ik echt.

ik kan er wel in komen, en ik geloof ook dat alles een reden heeft, toeval bestaat niet, maar zou het niet mooier zijn moesten we allemaal ons hart volgen en doen wat we denken dat het beste is, een voorbeeldje: mensen drinken vaak veel alcohol, je moet natuurlijk je grenzen leggen, sommige mensen liggen vaak hun grenzen pas nudat ze uitgetest hebben hoever ze kunnen gaan en meestal overschrijden ze hierbij een paar keer de grens, welja misshien heb je wel gelijk en moet ik een beetje positiever beginnen kijken maar ik vind dat soms zo moeilijk, voel me soms echt alleen, en men ouders accepeteren ook niet wie ik werkelijk ben en dat leid nogal vaak tot discussies waarin ik ze gelijk moet geven terwijl ik sosm echt het gevoel heb dat ikjuist zit enja kwil dan zo graag dat het goede overwint en wil dan soms zo graag men hart volgen maar kben soms verplicht in de tijd da we nu leven om het verborgn te houden, en kweet dat dat niet hoort je moeten leren je emoties uiten en zeggen hoe je je werkelijk diep vanbinnen voelt, maar tis soms echt nie makkelijk enja dat botst ook vaak ik en mijn ouders

Hoe bedoel je dit? Bedoel je dat hun visie over 't leven verschilt met die van jou? Denk dat veel (zoniet iedereen) mensen daar moeite mee hebben, vooral als 't je eigen ouders betreft maar het is goed dat je beseft dat je je hart moet volgen



Alles wat mensen doen, doen ze omdat ze op dat moment denken dat dat 't beste is...ja zelfs mensen die wrede dingen doen. Het ligt ook aan je omgeving, hoe je bent opgegroeid, iedereen heeft een eigen geschiedenis die hun vorm heeft gegeven tot wat ze vandaag de dag zijn.

ja, hun visie verschilt maar ook hun zijn, wat ze doen, hoe ze reageren op bepaalde dingen, ligt idd aan de visie

ik denk dat mensen die wrede dingen doen ergens wel diep vanbinnen weten van oeie, wat doe ik nu, moet ik dat echt doen? en achteraf hebben ze dan toch ook vaak het gevoel van oeps, wat heb ik nu gedaan en bartsen ze vaak uit in tranen, dnek je niet dat ze het ergens voelen? misschien ligt het dan te diep om er rekening mee te houden, wat ik ook weer erg vind

sorry dat ik in stukjes begin te typen nu, er schiet me net iets te binnen, inderdaad mensen hebben invloed op je, je omgeving, en inderdaad elke persoon heeft een geschiedenis, maar de mensen die dan hun hart blijven volgens ondanks hetgene dat ze soms meegemaakt hebben, zijn dit dan uitzonderingen, elk mens zou dit moeten doen, dit is in principe geen plicht, het ligt gewoon in je, ik denk dat iedereen wel gelukkig wil zijn en ergens zichzelf wil worden

Hmm, ik zal eerlijk zeggen dat ik vroeger ook dingen heb gedaan waarvan ik WIST dat 't fout was maar toch deed, voor m'n eigen ego. Ik geef 't niet graag toe maar ik weet dus wel hoe 't voelt.

Sommigen mensen zien ook geen uitweg, daarom kiezen ze voor 't 'slechte' pad omdat ze 't 'verlichte' pad onbekend terrein is, om 't zo maar te zeggen, het is vaak angst. Misschien dat alle negatieve dingen wel voortkomen uit angst...

Oh ik denk dat ieder mens hier ooit aan toe komt, ik geloof van wel. Maar de een leert sneller dan de ander ofzo?

denk niet dat het een leren is, denk dat het een durven geloven is, de meeste mensen geven vaak niet toe dat er meer is dan wat we zien, gewoon omdat ze niet durfen luisteren naar wat diep vanbinnen roept, maar toch weten ze het ergens hoor, je zal ook wel mensen hebben die erg ver van hun ware gevoel verwijdert liggen, maar het grote deel heeft wel het besef maar durft niet geloven dat er meer is

en inderdaad angst en onbegrip vormen de basis waaruit negatieve dingen voortvloeien, daarom is het ook zo belangrijk dat ze luisteren naar kinderen en ze gewoon proberen te begrijpen en dat ze ze ook geen angst inboezemmen van kleinsaf aan

Ik ben 't helemaal met je eens
Maar dat is juist 't leren denk ik dan, je krijgt net zo vaak dezelfde negatieve ervaringen voorgeschotelt totdat je ervan leert.

Toch is 't een mooi iets, dat iedereen al die kracht bezit om zichzelf en de omgeving gelukkig te maken, en dat is iets wat iedereen voor zichzelf moet ontdekken. Ik weet hoe frusterend 't kan zijn, maar je bent uiteindelijk niet verantwoordelijk voor de (spirituele) ontwikkeling van andere mensen, hoe hard dit ook klinkt. Je kan er echter wel altijd voor ze zijn en ze 'licht' sturen

denkt dat het me daarom soms ook zo'n pijn doet dat mensen gwn de weg naar hun gevoel terug moeten zoeken, snap je wat ik wil zeggen, kweet niet precies hoe ik het moet uitleggen, traakt me gewoon dat ze hun gevoel in principe negeren of sommigen voelen het amper niet, en da maakt under toch zo mooi vanbinnen dat gevoel, in principe zijn we allemaal hetzelfde, we zijn gewoon anders gevormd door andere ervaringen, en daardoor je gevoel verliezen vind ik echt erg, maar ergens kan ik er wel inkomen als je echt geborken bent, moeten we misschien letterlijk leren door ervaring dat het goede uiteindelijk witn welke erge dingen er ook gebeuren, dat iedereen zijn gevoel zat terug vinden, eigenlijk vinden ze het niet terug maar ontdekken ze het gewoon opnieuw hetgene ze al altijd in zichzelf hadden, hun eigen kracht, denk dak et gevonden heb, dnek dat het om te bewijzen was dat het geoede altijd overwint hoe eg je ook gekwetst bent, ergens ontdek je terug de kracht van gevoel diep vanbinnen in jezelf

Haha we typen door elkaar heen!



Dat vind ik een hele mooie gedachte, zo denk ik er ook over

wat eigenlijk wel mooi is, misschien bseffen we dan meer de kracht ervan, iets datal altijd in ons heet gezeten maar dat we opnieuw moeten ontdekken

heb nog een vraagje, denk jij dat alles rondom ons leeft en gevoelens geeft en dan spreek ik over dieren, mensen, het gras, de bloemen, voorwerpen, zouden die ook dingen aanvoelen en wrm hebben we het rech om dingen op te eten zoals furit en groenten enzo en dieren dan, denk niet dathethet recht is om hen op te eten, wrm kunnen we gewoon niet leven van vriendschap en liefde? vraag me dat veel af, zouden er andere werelden bestaan waar ze enkel leven van liefde en vriendschap, dat zou prachtig zijn

als we niet hoefde te eten hadden we ook geen spijsverteringskanaal. er zijn mensen die beweren van licht te leven. in de andere dimensie hoeven we niet meer te eten en leven we inderdaad alleen van liefde en licht. misschien is dat alvast een geruststelling.

Jouw originel vraag is een interesante vraag:



Mijn mening is dat het niet alleen gaat om te leren, maar ook om te groeien. Wij leven zodat onze ziel kan groeien. Vergeet niet dat onze ziel ook groeit in het hiernamaals, dus op de momenten dat we niet leven.

Het antwoord op je vraag is volgens mij dus ja, wij hebben als mens gekozen om te groeien door ervaring.

een spreekwoord: door schade en schande wijs worden