uiten gevoelens

Hey,

Ik vind zelf dat het uiten van boosheid er gewoon bij hoort, het is een deel van de emoties die iemand heeft. Nee ik zit niet heen en weer te schuifelen over mijn stoel heen. Het enige waar ik me druk om ken maken soms is waarom dat iemand boos word, dat het gewoon nergen op slaat.

Renco

Ik vind eerder dat verdrietig zijn meer opgekropt zit (bij de meeste mensen die ik tot nu toe in mijn leven ben tegengekomen) dan boosheid.

Alle emoties horen bij het mens-zijn (ook boosheid) en er is opzich niks mis mee, alleen opletten dat je er niet opzettelijk iemand mee kwetst.

Ik schrik er meestal wel van als iemand in mijn buurt boos is, maar die persoon gewoon ff laten uitrasen tot hij/zij bedaart is is meestal het beste. Daarna kan praten een oplossing zijn.

Maar als je zelf óók gekwetst bent? Zoals al eerder gezegd, alles bedekken met de mantel der liefde? Altijd maar de rechter wang toekeren, als je links al geslagen bent?

Hey

Hoe bedoel je dan phoenix?

Renco

Ik snap je vraag niet helemaal, Renco: ik bedoel, gewoon, boos zijn, hoort toch ook bij het leven? Ja, misschien inderdaad opgekropt verdriet, ja. Hadden ze dan die boosheid niet weg kunnen laten, dat je gelijk uit komt bij je verdriet, bij waar het om draait? De adrenaline laat ons besluiten om óf verdrietig, óf boos te worden, en natuurlijk ons temperament. Waarom niet gelijk tot de kern?

Hey

Pfff das een moeilijke vraag vind ik, zoals je zegt, ik denk dat dat aan ieder zich zelf ligt. Ene persoon wordt snel om iets boos waar een ander juist verdrietig om wordt. Denk dat het ook met het zicht op leven te maken heeft. Hoe kijk jij naar dingen waar een ander totaal verschillend naar kijkt.

En dat andere, ik brijp niet helemaal wat je bedoelde met het laten zien van je rechter wang als je links geslagen bent.

Renco.

Wat denk je zelf? Het ongemakkelijk worden van boze mensen heeft vaak te maken met onze eigen onderdrukte boosheid. Veel vrouwen hebben de neiging om te gaan huilen/verdrietig te worden terwijl ze eigenlijk boos zijn. Het wordt vaak meer geaccepteerd. Zeker in spirituele kringen is boosheid vaak iets 'vies'. Is misschien een erfenis van het christendom?
Maar ach, dit is allemaal al ergens gezegd op dit forum de laatste weken. en nog meer zinnige dingen ook

Ik vind dat je boosheid juist moet uitten als het er is, want opgekropte woede is juist veel vervelender. Wel is het handig om na de boosheid even kijken of je wel redelijk bent gebleven.

Wel kun je boosheid op vele manieren uitten, dus kies de voor jou prettigste manier. Ga je huilen / schreeuwen / onverschillig doen / ...? Bedenk je hoe je erbij voelt.

onverschillig doen is het tegengestelde van je boosheid rechtstreeks uiten he. en huilen is veelal het jezelf onmachtig maken ipv de kracht van de boosheid eruit te laten.
huilen is veelal imlosie, boosheid explosie

altijd even uitzoomen helpt ook

nadien wel ja, eerst de emotie toelaten ipv vastzetten.

of voordien hoor

Boosheid is oké!

Als iemand vet over je grenzen gaat mag je steigeren.

Jij bepaalt, niet de ander, wel zijn er verschillende manieren je boosheid te uiten.

De beste manier zijn velen verleerd, zeg het als je niet boos meer bent.

Reageer niet vanuit het rode licht, maar ga rustig zitten en luisteren, reageer als het licht groen is.

Ja, misschien een goed idee om als ik boos ben, eerst mijn mond te houden. Maar ja, dan krop ik het op, en komt het driedubbel zo hard terug.

Of bedoel je, dat ik eerst mijn boosheid eruit moet gooien en dan pas tegen die persoon praten? Want dat zou betekenen dat je de boosheid eerst op moet ruimen als je alleen bent...

Nee je hoeft het niet op te kroppen.
Ga eerst tot tien tellen voordat je iets zegt of schrijft.
Nims schreef het deze week, ga van een afstand even naar die woede kijken, ga voor jezelf na waar die woede vandaan komt en ga desnoods eerst de confrontatie met de ander in je hoofd aan.

Als je eerst rustig wordt kun je beter vertellen waarom je boos bent. Als je in woede spreekt ben je soms onredelijk en zeg je wellicht dingen die je niet meent.
Je hoeft het niet op te kroppen, dat is niet goed voor je, bewaar het even, neem even een time-out en bespreek het dan later.

Nee je hoeft je boosheid niet op te ruimen, laat het lekker daar zijn. Praat eerst met jezelf voordat je die boosheid naar de ander uit.

Ik weet niet of dat altijd, in ieder geval, hoeft Karin.Het is het ideale scenario en als je afschuwelijk opvliegend en destructief bent noodzakelijk. Als de relatie die je met de ander hebt tegen een stootje kan, dan kan het echt geen kwaad gewoon boos te worden. Boosheid is per defenitie niet redelijk.Het redelijke inzicht en gesprek kan ook achteraf komen, na de ventilatie. Dan is de druk van de ketel enkan het terug stromen.

Maar het belangrijkste is dat je je boosheid kunt uiten, zonder allerlei rationalisaties- vanuit je gevoel.

Denk ik ook niet Inneke, ik ben mij ervan bewust dat dit mijn manier is,en dat is natuurlijk niet zoals een ander het "moet"doen. Maar soms gaat het inderdaad anders, ik bedoel als iemand in het verkeer een blunder slaat ga ik echt niet wachten tot ik thuis ben en foeter ik echt wel wat af, ik ben ook wel eens boven op de trem gaan staan en afgestapt. Niet de goede manier maar wel een menselijke reactie soms. ha ha.

Een aanvulling en mooie synthese lijkt me: Sommige mensen zijn zo opvliegend, vurig, worden overspoeld door hun gevoel dat het 'tot 10 tellen' heel heel waardevol is- anders worden er brokken gemaakt.
Andere mensen hebben zo'n moeite met het nog maar 'mogen boos zijn' en het uiten hiervan, dat ze het gevoel gaan verdringen, wegdrukken of vertalen in een andere emotie. Dan is tot 10 tellen geen goed idee, maar het rechtstreeks durven uiten van de boosheid net een grote overwinning. En heel puur...

Het toestaan van die woede is m.i. wel een tweerichting weg. Dus zouden we ook de woede van een ander jegens ons "moeten" toestaan.
Wat we vaak zien is dat de ander waar we boos op zijn of als iemand ander boos op ons is, we direct in de verdediging schieten en het dus niet toestaan.
We maken gewoon liever geen fouten en als een ander boos wordt op ons voor onze gemaakte fouten dan weerleggen we die liever bij de ander of geven iets anders de schuld ervan. Dus is het ook belangrijk onze eigen fouten in te zien en te accepteren en te laten zijn wat ze zijn zonder ze bij iets of iemand anders neer te leggen.
Wel moeilijk als je nooit geleerd hebt dat je fouten mag maken om zo te kunnen leren.