Hij was 2 jaar "samen" met haar, maar ze maakten elkaar kapot, ze sleurden elkaar naar de afgrond, mijn broer heeft een aantal zelfmoordpogingen ondernomen waar zij eens is bij geweest.
Het was geen gezonde relatie en ze had ook altijd andere relaties tijdens hem, en hij pikte alles totdat hij deze maand het licht zag en haar op afstand hield...halleluja dachten wij, maar zijn gevoel was nog steeds bij haar.
Maar hij was op de goede weg.
Maandag ook nogeens te horen gekregen dat zij als enige in het bedrijf (ze waren ook collega's) de zak had gekregen en weg moest.
Reden voor een feestje, mijn moeder klaarde helemaal op.
S'avonds is ze gestorven.
Mijn broer voelt zich schuldig en is helemaal kapot van verdriet, hij hoeft maar een klein klapje te hebben en hij zit aan de afgrond weer. We maken ons dan ook altijd zorgen om hem, maar nu heeft hij dus te horen gekregen dat onze moeder ongeneeslijk ziek is en zijn grote liefde is dood.
Wat kan ik doen of zeggen om hem hierbij te steunen?
Hij is een binnenvetter en praat met niemand, hij kropt alles op.
Dit is ook teveel voor hem om te bevatten. Voor wie niet.
Liefs Maris
