Wanneer krijgt een lichaam een ziel?

De ziel is vaak al voor de geboorte, en zelfs vaak al voor de bevruchting aanwezing. Zodra de samensmelting tussen de zaadcel en eicel plaatsvind zal de ziel ook direct de verbinding tussen de cellen maken. Op dat moment is er dus al een verbinding.

Hey,

Zelf denk ik dat al, zoals nims zegt, al bij de bevruchting het kindje een ziel krijgt. Waarom?, daar heb ik een reden voor. Als je soms wel eens tweelingen heb en ze worden na de geborte gescheiden en groeien appart op. Als je ze na een bepaalde tijd weer bij elkaar zet krijgen ze het gevoel dat deze elkaar ergens van kennen. Alsof ze elkaar al jaren kennen, dat hebben ze nog van toen ze in de buik zaten.
Als zou ik dit niet gaan uitproberen, ik zou nooit broers of zussen uit elkaar halen om zo iets uit te testen.

Een andere reden voor mijn mening is vaak zullen kinderen nog dingen doen die ze in de buik ook al deden. Weer naar die 2 lingen of meerdere. Die speelde al met elkaar in de buik op een bepaalde manier. Dit zullen ze de eerste jaren ook nog blijven doen.

En dan mijn laatste reden. Als men meerdere kinderen verwacht in 1 worp, weer tweelingen of drielingen. En is er 1tje bij de geborte dood, zal de ene toch die andere gaan missen al heeft hij of zij die nooit gezien.

Hopelijk heb je hier wat aan

Renco

Aha!!

Hier is mijn vraag dus gebleven, ik was em al kwijt.

Welke *boef* heeft dit op zijn/haar geweten??

Persoonlijk dacht ik ook dat we allemaal een ziel hebben vanaf t moment dat het hartje gaat kloppen en tot die tijd al ruim van te voren om ons moederke heenzweeft maar ik begreep min of meer uit het herrinner geboorte verhaal van Soulmate dat de ziel kort voor de geboorte pas in het lichaam vaart.

Soulmate schreef nl:

op het moment dat ik definitief zei dat ik terug wilde, werd ik in een soort zwart wormgat gezogen. dit ging heel snel. daarna kwam ik in een zwarte ruimte. na een tijdje werd het langzaam wat lichter. Toen kreeg ik het benauwd en een strak gevoel rond mij hoofd en daarna zag ik een heel sterk licht en hoorde ik stemmen. de herinnering die daarop volgt is dat ik in een ziekenhuis lag,

Wellicht is mijn interpetatie verkeerd en bedoelde Soulmate met dat tijdje wel 9 maanden...

Mooie vraag Nin

hier is mijn mening:

ik denk dat de ziel al aanwezig is voor de 9 maanden en al voor de bevruchting, hij/zij maakt een keuze waar hij/zij opnieuw gaat geboren worden (welke lessen hij/zij wil enz.) In het nachtbewust zijn maken de ouders ook kennis met deze ziel, ze hebben als het ware al contact.

In die 9 maanden dat de moeder zwanger is, kan de ziel nog vrij in en uit het lichaam gaan.
Vanaf de geboorte zit de ziel definitief in het lichaam (de tempel van dit leven).

Ja Nikskeuh, mijn gevoel zegt mij precies hetzelfde.
Ik denk ook dat wij al voor de conceptie beslissen.

Hey,

Eigelijk als ik dit lees, zou het ook al kunnen dat de zielen al lang weten dat ze "geboren" gaan worden voordat er maar ook 1 futus aanwezig is. Dus dat ze al lang van te voren weten dat ze jou kind zullen zijn voordat jij het zelf weet dat jij later kinderen zal krijgen.

Beet je raar als ik het zelf lees, maar tis maar een gedachten, wie weet.

Renco

hoi Allemaal,

ik zal mijn eigen verhaal even toelichten. we gaan als ziel vanuit de lichtdimensie terug naar de aarde. door middel van het wormgat gaan we door de dimensielagen naar een lichaam dat op dat moment onze bestemming is. het tijdje zwart dat steeds lichter wordt is de 9 maanden van groei. ik zat vast en kon er niet uit. ik herinner me niet dat ik via mijn geest kon uittreden, wat ik later wel kon (na de geboorte). het zal wel een bezinningsperiode zijn dat we vast zitten in de baarmoeder en deze tijd ook bewust meemaken. ik herinner me wel dat ik toen al geluiden en emoties kon waarnemen en dat ik dat op zekere hoogte ook begreep, niet snapte maar begreep. ik verwachtte dat iedereen zich gelukkig zou voelen op aarde want met dat gevoel gaan we naar de aarde.

nog even toevoegen. we weten onze missie als we gaan, we weten niet waar we uit komen. we kiezen niet voor onze eigen ouders. we circuleren wel steeds in een bepaalde zielengroep die allen effect hebben op elkaar. dus vanuit vorige levens hebben we elkaar al meegemaakt in positieve of negatieve zin en daar in dit leven iets van te leren. het feit dat niet iedereen deze reis herinnert komt door het bewustzijn. de mate van groei in het algemeen bepaald hoe sterk ons geheugen is ofwel we kunnen worden vertroebeld door onuitgewerkte emoties (diamantmodel met facetten, ieder facet dient uiteindelijk licht door te laten, het licht is onze ziel)

Iedereen bedankt voor hun visie op mijn vraag!

Soulmate bedankt voor de uitleg.

Zoals ik zelf ook al typte geloof ik ook dat de ziel ruim voor de geboorte aanwezig is in het lichaam en ik koppel dat aan het moment van het gaan kloppen van het hartje.

de geboorte is een cyclus. in het leven en ook daarvoor draaien we steeds in een cyclus. een cyclus kent een begin, groei en afronding. de geboorte is dus het eerste begin hier op aarde, maar eigenlijk begint die geboorte al op het moment dat je ziel in een baarmoeder komt. deze cyclus ga je in en beleven, groeien en afronden door letterlijk ter wereld te komen. maar van baby, kleuter, kind tot en met volwassenheid (en dan gaat het ook nog verder), blijven cyclussen zich herhalen, dit is groei in bewustzijn en dat vraagt ook eindelijk om de cyclus af te ronden en weer naar de volgende cyclus. in principe vernieuwen we ons in elke cyclus, mits we de cyclus begrijpen, ervan gegroeid zijn en kunnen afronden, maar ook het verleden, gedane hiermee loslaten. het leuke is dat je bij iedere nieuwe cyclus een nieuwe zielsnaam krijgt. zolang je in de oude cyclus blijft hangen, zul je niet verder komen. het leven vraagt om groei, regeneratie. we komen uit de oneindigheid (het al) en via de tunnel (beperking) gaan we weer langzaam terug naar het oneindige (het al). ik krijg steeds meer doorgaves van God om dit ook steeds beter vorm te geven. Ik ga ze allemaal opschrijven in een boek, zo kan ik mijn harde schijf ook leeg maken.