Channellen?

Dan ben je een kanaal voor geesten, die tot je of door je spreken.
Het verschilt van een medium bij spiritisten doordat een channeler niet gedesoriënteerd is in plaats, tijd en persoon, wat bij een medium wel kan voorkomen.
Een channeler kan een boodschap ontvangen en direct doorgeven, maar de meesten denken er eerst zelf over na en doovoelen de boodschap eerst goed voordat ze die doorgeven.
Het is belangrijk de afzender van een boodschap te weten.

Hoe weet je of het echt een boodschap is of je eigen gedachten/fantasie?

Dat vind ik een hele mooie vraag!

Ik denk dat we zelf tot meer in staat zijn dan we soms kunnen geloven. Ik geloof dat de meeste channels vanuit ons zelf komen, wat iets moois en waardevol is! Het is om die reden dat ik een gewoon gesprek waarin we dingen aanvoelen en uitspreken zo mooi! Je zou dat een channel kunnen noemen, maar in feite is het een diep contact in en vanuit jezelf.
En daar ligt veel wijsheid en liefde van waar uit je de dingen kunt benaderen!

De reden dat veel channels op elkaar lijken heeft te maken met het allesomvattend bewustzijn waar we allemaal deel van uit maken.

Ook zijn er gesprekken met energieen buiten jezelf mogelijk en dan ben je een medium, een instrument die een energie aanvoelt in de vorm van een beeld, gevoel, geluid of weten omzet in gesproken woorden.

Tenminste, zo voelt dat voor mij dan he

Ik vind 't mooi als je zo goed naar jezelf kunt luisteren.
Ik kan dat (nog) niet zo goed, maar heb af en toe zo m'n momenten...

Ik heb ooit 's gelezen ergens dat het helemaal niet goed is om overledenen 'aan te roepen' (om te channelen) omdat je dan niet 100% zeker weet met wie je communiceert. Als er iets belangrijks te vertellen valt, komen ze vanzelf naar voren. Klopt dat? Ik ben geen helderziende dus kan me totaal geen voorstelling maken hoe je dat onderscheid kunt maken. Weet je uberhaupt wel zeker of je de juiste persoon voor je hebt of voel je dat aan wanneer je met negatieve energieeen te maken hebt?
Hoe gaat dat?

Hoi Sephora, of het echt niet goed is weet ik niet, je mag altijd een vraag stellen vanuit je hart en dan merk je vanzelf of daar gehoor aan wordt gegeven of niet.

Ik heb nog niet zo heel veel ervaring maar wel al een aantal keren gedaan en ervaren dat wanneer het nodig is, ze er ook plotsklaps staan. We mogen daar zeker wel om vragen, waarom niet?

Ik denk dat het belangrijkste is, dat je zélf in evenwicht bent en kunt onderscheiden wat van jezelf is en wat van de ander is.

Oók is het héél belangrijk dat je ook ´nee´ kunt zeggen als er niets komt en dus niet bang bent iemand teleur te stellen, maar erop vertrouwd dat dit het juiste moment (nog) niet is óf dat je zelf de boodschap niet door kunt geven, bijvoorbeeld omdat die voor jou als medium niet te bevatten is.

Ik heb wel eens de vraag gehad van een vrouw die graag wilde weten hoe het met haar pleegvader was. Echter ik moest haar teleurstellen want ik voelde dat het goed met hem was, maar verder kon ik niets voor haar doen. Drie maanden later sprak ik haar weer, dat hadden we afgesproken en tjoep daar was ie, met zijn favoriete jenevertje, bretels (waar hij met zijn rechterduim altijd ´in hing´), zwarte hoed, gezellige dikke buik en boodschap aan haar moeder, aan haar. O.a. over waar ze mee bezig was. Ze twijfelde erg over haar werk en dat kwam naar voren.

Technisch gezien, stel je je open en vervolgens ga ik beschrijven wat ik zie of voel, dus dat beschrijven en verwoorden. Ik zie niet letterlijk een energie voor me, hoewel ik soms wel een soort waterdamp voor me zie.
Hoe bewuster je je van jezelf bent, hoe beter je aansluiting op het geheel is. Hoe dieper je eigen lagen zijn, hoe dieper je in andere lagen kunt zien. In wezen zo logisch allemaal!

Wat ik erg mooi vind is als een overledene heel specifieke dingen laat zien, dus bepaalde gedragingen, karaktertrekken of dingen die van betekenis zijn (geweest) waardoor de ontvanger begrijpt dat het niet zomaar een boodschap is, want universele liefde is toegankelijk voor iedereen maar ook een sterk tegenargument voor mensen die daar aan twijfelen. Want vaak gaat de boodschap over troost, inzicht en begrip, iets dat we zonder channel ook aan kunnen reiken. Met name op Stansfort in Engeland trainen ze je om met ´bewijs´ naar voren te komen.

Voor mezelf weet ik nog steeds niet goed hoe het precies werkt, dus aan de andere kant zeg maar, en hoe de overledenen zich precies manifesteren. Zijn we allemaal aangesloten op de energie aan de andere kant en kunnen we hen dan vanuit onszelf waarnemen of zijn er lagen en sferen? Dat laatste gevoel heb ik het meest, al begrijp ik het niet precies. Je kunt in bepaalde lagen tasten en bepaalde lagen niet. Klinkt zo vaag en is zo moeilijk uit te leggen! Ook zou ik daar nu graag een stapje verder in willen groeien.

Ik kan wel zeggen dat de energie en de grote liefde die daar vanuit gaat, onbeschrijflijk intens is. Daar zijn geeneens woorden voor, gaat door hart en ziel, is een heel mooie ervaring.

Tenslotte is het een verschil of je channelt of dat je vanuit je (hogere of liever gezegt innerlijke) Zelf reageert. Vanuit je Zelf spreken is en diepere communicatie dan de dagelijkse communicatie die we kennen. het verschil zit in dat je je helemaal leegmaakt, je gedachten uitzet en je onvoorwaardelijk openstelt voor de vraag van de ontvanger.

In een channel is het belangrijk voor me dat ik iemand aan de telefoon heb of voor iemand zit. Ik kan dat niet zo op schrift, maar eigenlijk heb ik gewoon liefst contact met iemand dan kan ik toch meer aangeven. Tja ook dat is door sceptici weer een tegenargument, want het schijnt dat er dan communicatietechnieken terug te halen zijn door het gesprek. Tja, heeft het idd niet alles met communicatie te maken en zijn we zelf niet onze grootste scepticus? Het ligt soms ook zo naast elkaar, het is enkel een diepere ervaring!

Voor mij voelt het i.i.g. alsof de energie van de vrager en de energie van de brenger in contact met elkaar staan, waar ik dan slechts dankbaar getuige van mag zijn.

Sjonge wat een lang antwoord! Zou jij je hier graag in bekwamen Sephora? Niet te bescheiden zijn hoor!

Bedankt voor de uitleg Bezoeker!
Ik ben gewoon erg nieuwsgierig naar andermans ervaringen, hoe 't voelt enzo.
Wat grappig, (klinkt heel gek om te zeggen) maar je voelt je dus gewoon echt letterlijk een medium als je boodschappen mag doorgeven? Sta je dan ook stil bij wat je doorgeeft, op het moment als je 't doorgeeft? Weet je dan wat je zegt of besef je dat later pas?

Haha ben ik te bescheiden??
Ik denk niet dat ik in staat ben om mezelf te bekwamen hiervoor, denk toch dat je van nature een bepaalde gave moet bezitten.
En dat heb ik niet, tenminste...niet dat ik weet. Ik kom wel uit een familie waar 't veel voorkomt, dus ik sta er wel voor open. Mijn moeder is er (nog steeds) van overtuigd dat ik een bepaalde gevoeligheid bezit, vraag me niet hoe of wat haha...ik ben nog jong dus moet nog een hoop uitvogelen over hoe ik in elkaar zit

Ik kan je niet zeggen hoe het in elkaar zit, wel hoe het voor mij is.

Ik voel me zeker geen medium en ik heb niet zo veel met ´gaves´, ik denk ook dat iedereen hier toe in staat is. Het lijkt erg op een normaal gesprek waarbij je goed luistert, alleen stel je je scherper af en open voor andere energieen. De een is gevoeliger en beter in staat om zich af te stemmen dan de ander. Ook gaat daar een proces aan vooraf in je eigen bewustwording, te veel om zo even samen te vatten.

Luisteren, luisteren, luisteren...en onvoorwaardelijk ontvangen en aanvaarden wat in je voelen, zien, weten of horen binnen komt. Volledig door kunnen geven wat er in je komt, zonder dat je daar zelf iets van maakt.

Bij een boodschap vanuit je innerlijke of hogere Zelf is het iets gemakkelijker om terug te halen wat je gezegd hebt, omdat het vanuit je essentie komt. Maar vaak weet ik niet precies meer wat ik gezegd heb. Meestal blijft de kern in de vorm van een gevoel hangen en dat is maar goed ook, het op dat moment immers niet om mij.

Bij boodschappen waarbij je de schakel bent tussen twee zielen, een hier op aarde en een in onstoffelijke vorm is dat nog veel lastiger. Het vergt veel concentratie en een absolute aandacht voor de gever en ontvanger, althans voor mij .

Wanneer iemand echt in trance is, dan is er absoluut niets terug te halen, dan lijkt de persoon volledig op de achtergrond te zijn en de boodschappen door te geven. Ook dat kan vanuit het Zelf zijn, maar het kunnen ook andere vormen zijn. Ik heb daar zelf geen ervaring mee, een goede vriend van mij doet op deze manier lezingen.

Ik heb de indruk dat jij hier een ontwikkelde gevoeligheid in hebt (channelen met overledenen, of liever gezegd, de andere sfeer), vandaar dat ik dat vroeg. Maar ook heerlijk om eerst nog even op te gaan in de andere dingen van het leven, je voelt het vanzelf als je er iets mee wilt en je merkt dan gaandeweg wat je kunt, maar je interesse is blijkbaar al wel ´gewekt´.

Bedankt voor je vraag. Op weg naar een lotgenotendag van de stichting Weerklank van mensen, die stemmen horen in hun hoofd, zat een man vlakbij mij in de trein en plotseling hoorde ik "D......" Prompt dook ik in mijn geheugen en herinnerde me één D......, die iets op hem leek. Omdat het dan een te voorschijn gekomen herinnering is, die ik in mijn hoofd hoorde, net zoiets als bij een herinnering aan een overledene kan voorkomen zonder dat dat iets te maken heeft met mediumschap, vroeg ik hem of hij D...... heette. Hij keek verbaasd en vroeg me waarom ik dat vroeg. Ik zei dat ik een op hem lijkende D...... kende en van hem wilde weten of we elkaar kenden. Dat was niet zo, maar D...... was zijn tweede naam, waarbij hij nooit genoemd werd. Omdat het de enige naam was, die ik toen van hem kende noemde ik hem wel zo, maar omdat hij zijn roepnaam niet zei kwam het niet tot een gesprek, want ik zat ook niet vlakbij hem.
Omdat het om een Friese naam gaat en i.v.m. de privacy van D...... noem ik de naam, die ik hoorde niet. Het staat hem vrij dit voorval te vertellen, maar mij niet. Bij channelen moet je vaak om privacyzaken denken, vooral als het om gevoelige zaken gaat.

Zijn stemmen in je hoofd of het oproepen van herinneringen voor jou dan hetzelfde als channelen proost?

Dat loopt soms door elkaar heen.
Ik kan een persoon in mijn herinnering terug roepen of in een droom tegen komen en wat er dan gezegd wordt zijn herinneringen, soms in symboolvorm wat de overledene zelf of onze relatie met elkaar betreft. Bij het opdiepen van herinneringen ga ik naar binnen of wordt er bij mij naar binnen gegaan.
Bij het horen van een stem in mijn hoofd komt dat van buiten en doorkruist mijn gedachten. Ik hoor die stem dan in mijn gedachten en merk 'iets hogers' daar boven.
Eens hoorde ik 'motor' en toen ik vroeg of die persoon een motor had liet hij vol trots zichzelf op een Harley Davidson zien en prompt zat hij op zijn praatstoel en hadden we een vertrouwensband. Toen dat gebeurde twijfelde ik ook of ik dat zelf dacht of dat die gedachte, die stem, mij gegeven was, maar ik merkte een drang om het woord te moeten zeggen en dan moet ik naar een zinsverband zoeken om het te zeggen.

Dank je wel voor je antwoord.

Je schrijft over herinneringen, betekend dat dan ook dat je alleen iets van overledenen die jij gekend hebt kunt voelen omdat je je dat herinnerd? Komen er dan ook boodschappen of herinner je je vooral een gesprek?

Ik probeer te begrijpen hoe dat er voor jou uitziet, vandaar mijn vraag.

De teksten die je hier op deze website kunt terugvinden heb ik doormiddel van chaneling doorgekregen. Toch was ik me bewust van wat ik doorkreeg en dus niet afwezig of niet bij bewustzijn. Dus in dat opzicht is het anders.

Ik dacht eigenlijk dat het enige verschil tussen mediumschap en channeling, de entiteit met wie je communiceert. In het geval van channeling is het altijd een boodschap van een hogere entiteit (bijv een engel) en in het geval van mediumschap is het altijd met een overleden geest.

Het woord is ook een beetje wat mensen er aan geven, mijn goede vriend is volledig in trance. En dat is niet zomaar zijn ogen dicht, hij is compleet van de wereld zeg maar, zijn gezicht en zijn stem veranderen en vervolgens spreekt hij vanuit zijn hogere zelf. Als hij weer bijkomt is het alsof hij in een diepe slaap geweest is.

@Nims, blijkbaar kun jij dat zonder deze techniek, het zal te maken hebben met wie jij bent en wat je kunt en wat je kunt hebben aan intensiteit. Ik heb ook wel eens een engel of lichtwezen ervaren en toen was ik niet in trance, het was ook niet iets in mijn geest, het was letterlijk aanwezig, maar ik kon mijn ogen niet openhouden, dat was té veel energie.

Het belangrijkste vind ik dat een medium of diegene die channelt de boodschap doorgeeft voor ogen houdt dat het om de boodschap gaat die op de juiste plek terecht komt..

Beelden van overledenen kan ik oproepen, maar dat zijn herinneringsbeelden. In een droom kan van één voorval of eigenschap van de overledene iets symbolisch mij duidelijk worden. Iets wat die persoon me bij leven had willen zeggen komt dan zo bij mij binnen. Ik ervaar dat als een 'gedenken' als het gevolg van 'herdenken' om dat nieuwe denken van die overledene dan in mijn leven te integreren.

Wat betreft het horen van een stem in mijn hoofd probeer ik uit wat het gevolg is als ik daarnaar luister. Ik kan er ook niet naar luisteren of bij mezelf denken "wat gek" als ik iets geks hoor, waarvan ik de reikwijdte niet kan overzien als ik goed luister. Dan moet ik leren mijn gevoel op die stem en de omstandigheden af te stemmen. Vorige week ben ik op dit 'onbegrepen fenomeen in de psychiatrie' onderzocht in het AZU, Academisch Ziekenhuis Utrecht, waar prof. Kahn dit fenomeen laat onderzoeken.

Ik vind dit eigenlijk best interessant. Zou jij misschien een nieuw topic willen openen waarin je je verhaal hierover uit de doeken doet? Ik ben vooral nieuwschierig naar het hoe en waarom dit onderzoek is geweest, en vooral ook de resultaten van dit onderzoek. Als je wilt, uiteraard .

Op de universiteit van Utrecht zijn meerderen bezig met wetenschappelijk onderzoek. Eén vanuit de stichting Weerklank, waar de proefpersonen vandaan komen en de ander vanuit een enquête, die ik toegemailed kreeg, waarna ik telefonisch werd bevraagd. Vanuit www.stemmenhoren.nl gebeurt er heel wat, maar ik heb daar geen overzicht over, ook niet in de geldstromen voor deze onderzoeken.
Ik zal proberen dat na te pluizen.

Ik las op Starmanproductions een tekstje over contact met de natuur. Onderstaande trof me omdat ik het ook zo ervaar.

Ik moest bij Blossom Goodchild ook direct hieraan denken. Mij lijkt het heel waarschijnlijk dat ze haar eigen verlangen naar waarheid, liefde en redding, haar eigen innerlijke stem heeft geprojecteerd op buitenaardsen. Is dat niet heel vaak het geval bij channellaars?

Zou best eens kunnen, Inneke. Dit zie je heel vaak gebeuren, vooral bij mensen die nog door filters heen kijken/luisteren.

"De wens is de vader van de gedachte," en dan naar buiten geprojecteerd. Dan wordt het een "selffullfilling prophecy," na een aliëngewaarwording, die uitvergroot kan gaan worden omdat je weet bijzonder of paranormaal te zijn. Dat je liever paranormaal dan abnormaal bent kan ik me voorstellen, maar paranormaal ben je altijd abnormaal, maar niet altijd gek.