De echte levensvraag.

Tja, het blijft een fascinerende vraag hè Harbringer?

Ik vind het steeds weer bijzonder om op te merken dat zowel ´sceptici´ als ´gelovigen´ steeds proberen om te bewijzen dat er niets of juist meer is tussen hemel en aarde.

Het mooie is, dat daar juist de waarheid al in geborgen ligt, omdat de waarheid zich in ieder van ons bevind. Dat is niet te bewijzen, alleen wijzelf kunnen dat van binnen ervaren. Wat we zijn, wie we zijn, wat we voelen, wat we kunnen en wat we weten, ons daar bewust van te zijn. En we kunnen ogenschijnlijk onmogelijke dingen.Zoals een topsporter net een tandje harder gaat, zoals een doodziek mens geneest, zoals het ene mens de andere aan kan voelen of dingen weet die niet te weten zouden zijn. Het is een kracht die niet te bevatten is, enkel haar waar te nemen en te gebruiken.

Hoewel ik kan begrijpen dat dát nogal vaag of zweverig klinkt.

Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe je die vraag het beste zou kunnen stellen..

Waarom???, zijn wij hier??? = is ook, om wat zijn wij hier.......
Waardoor??? zijn wij hier??? = is ook, door wat zijn wij hier.......
Wat kunnen we met ons leven?, is een eenvoudiger standpunt. Toch is het dan ook even accepteren dat het antwoord op de vraag, wat is 'het goddelijk plan' niet altijd even meer helder zal worden dan dat harmonie en innerlijke stilte voldoende is om een schitterende wereld te scheppen.

Waarom heeft alles een begin en een eindpunt nodig? Ik zelf zie in niets een einde, gewoon de overgang van iets in iets anders. Dat is het eeuwige van energie. Energie is eeuwig veranderend.

- *We doen alsof wij het belangrijkste zijn in het multiversum maar misschien zijn wij net zo onderdeel met dezelfde waarde als iedere ander stukje atoom.*

Daar heb je gelijk volgens mij. Wij zijn evenveel als eender welke God en evenveel als eender welk dier. Wij beleven het leven gewoon met één ander of meerdere energieniveaus/bewustzijn. Wij zijn immers allen een ander deel van hetzelfde geheel.

Wat zie ik dan als bewustzijn?
Het verbinden van je eigenlijke zelf met één of meerdere energieniveaus/bewustzijnsniveaus.
Zoals;
1. jezelf, 2. je naaste, 3. andere gelijke wezens, 4. alle levende wezens in je bewustzijnsniveau (bij ons nu de aarde), 5. alle aanwezige dingen, 6. alle onzichtbare dingen, ....

Je kan er bijvoorbeeld voor kiezen om je bewust te zijn van enkel jezelf en je naaste. Of van enkel je naaste en alle gelijksoortige wezens waarbij je jezelf vergeet.

Hoe meer van die niveaus je bij jezelf kan integreren op het moment zelf, en vast te houden, zoveel te bewuster word je je van alles.

- *Ik zie er geen waarde in of enige voortgang.*

Er is volgens mij geen vooruitgang te zien.
1. Omdat wij niet stilstaan achteromkijken en de vooruitgang zien. We leven teveel in het verleden of de toekomst.
2. omdat alles toch van eenzelfde naar eenzelfde punt leid (van buitenaf naar creatie bekeken dan). Er is alleen mogelijkheid. De mogelijkheid om dat punt op een andere manier te bereiken.
En omdat er oneidig veel manieren zijn is dit ook eeuwig bezig.

Ik weet zeker niet alles ik geef mijn voorlopige visie maar.
Waarom voorlopig; omdat ik weet dat mijn visie op de dingen zal blijven veranderen naargelang ik verander. (totdat ik weer een "hogere" waarheid tegenkom )

het is de enige vraag die zin heeft pacho;) al het andere is overbodig
Daarom heb ik ook geen enige ambitie meer dan alleen het voortbestaan zolang ik kan.

Als er geen hogere zin of doel is, vind ik het ook niet nuttig om mijn bestaan voort te zetten, ik zie nergens plezier/zin in.
Ik ben een erg akelig persoon voormezelf te leven zo bewust. Ik haat praten en andere vorm van onnodigheid, dingen zoals hallo hoe is het(small talk) heb ik een hekel aan eigenlijk alles wat niet met de essentie te maken heeft.

Als we toch weer naar de bron gaan waarom versnellen we dat process dan niet? Misschien kom je wel op een punt dat je niet meer zelfbewust bent. Nu weet ik wat mijn probleem is :het bewustzijn van ons zelf.. Ik kan slecht tegen herhalingen, elke dag dezelfde handelingen doen.. slapen eten werken..Alsof een film elke dag hetzelfde word afgespeeld voor een eeuwigheid, die ik gewoon op stop wil zetten maar de afstandsbediening doet het niet, als ik nou daarniet bewust van was, tada probleem opgelost? Ook ben ik erg nieuwsgierig naar de "dood", vroeger was ik altijd bang voor de dood, nu kijk ik er naar uit is dat vreemd? (de enige reden dat ik het niet doe is omdat de actie naar de dood mij tegen houd)
Er zijn trouwens ook nog vele andere factoren anders dan dit in mijn filisofie en leven die dit ondersteunen.

Dus de meeste antwoorden die mensen geven op de meest gestelde levensvragen, zie ik ook geen punt in zeg maar. De meeste zeggen gewoon je kan het niet weten, word gelukkig maak het er beste van bla bla bla, tja daar wil ik wel genoegen mee nemen maar dat lukt gewoon niet(je komt toch bij dood vroeg of laat dus kan net zo goed laat as vroeg)Het punt is alleen ik kan er gewoon niet mee leven. Het is een gevoel, iets wat je niet goed kan omschrijven. Gevoel van insignificantie, wat je ook mag zeggen ik weet dat dit gevoel klopt zeg maar. De zon komt op de zon gaat neer, wat je ook doet, wat je ook denkt. zonder jou, met jou. All is, All shall be.
Dit is iets wat je niet met therapie of medicatie wegt krijgt, dit zit tot de core.

Sorry als ik veel neer zet in een rare volgorde maar ik typ dit verhaaltje helemaal doorelkaar want er komen steeds nieuwe dingen in me op. En volgens mij heb ik wel een vrij unieke view op alles, ik ben wel benieuwd of iemand ook zo denkt of het tenminste begrijpt.

Nja ik stop nu maar ffies, ik kan waarschijnlijk wel nog 10x zoveel gaan typen maar niemand leest dat toch ^^

Ik vrees ze ook niet hoor dus vreemd zal dat wel niet zijn .
(mij maakt het niet uit of mijn einde nu komt of later, ik heb geen haast).
Het is niet omdat jij het nut niet ziet dat er geen nut is.
Als alle energie teruggaat naar de bron is er geen verandering meer he. Volgens mij is er nooit één enkele bron geweest of één enkel punt van samenkomst. Het is niet omdat we naar eenzelfde punt gaan wil niet zeggen dat het daar afgelopen is he niets loopt af. Het is gewoon weer iets anders dat vanaf daar verder gaat eeuwig veranderend.

Wat zou je er dan aan hebben als het sneller gaat?
En elke dag een herhaling? Elke dag is een mogelijkheid om die herhaling te doorbreken (en ik spreek niet over zelfmoord he).
Om iets geheel nieuws te proberen. Waarom zouden we de tijd niet vertragen en elke dag proberen de beste mogelijkheden voor onszelf en naar zoveel mogelijk personen waar te maken. Wij zijn hier nu toch (waarschijnlijk met een reden) waarom zouden wij de tijd dat we toch hier zijn niet zo positief mogelijk gebruiken in plaats van negatief te zijn? Leer zoveel mogelijk over jezelf, doe (of probeer dit in mate van het mogelijke) zoveel mogelijk waar je jezelf goed bij/door voelt.

Wat is de zin van een tekening te maken als je ze later toch maar wegsmijt? (je zou je creativiteit niet geuit hebben)
Wat is de zin om een huis te bouwen als je dood bent breken ze het terug af. (je zou geen huis hebben)
Als iedereen zo zou denken zou er weinig verandering komen in het energieveld nietwaar? En zou iedereen constant met dezelfde energie zitten.

Wat als het hoger doel gewoon de verandering zelf is? Met daaruit volgend het verkennen van de mogelijkheden van die verandering?

Deze komt niet van mij; Wees zelf de verandering die je in de wereld wil zien. (Gandhi denk ik)

Vroeger was ik ook een doemdenker maar heb toen over Jezus, Gandhi, Boedha, ... geleerd en heb mezelf afgevraagd als die personen dat kunnen moet ik dat toch ook kunnen? En ja hoor stukje bij beetje gaat het.

Wat vooral belangrijk is Leef in het nu en niet in de toekomst of het verleden.
Het eerste komt toch en het laatste kun je niet meer veranderen.

Ik heb dit bovenste gedeelte getypt als reactie voor jou wijziging dus met sommige dingen ga je niet veel meer zijn. Sorry daarvoor.

- *Gevoel van insignificantie, wat je ook mag zeggen ik weet dat dit gevoel klopt zeg maar. De zon komt op de zon gaat neer, wat je ook doet, wat je ook denkt. zonder jou, met jou. All is, All shall be.*

Sorry voor de beeldspraak maar; Als je een steen verlegd in een rivier verleg je een deel van de bedding.
De zon daar kan jij alleen niets aan veranderen dat klopt. (alhoewel ik er zeker van ben, als je de mensheid laat doen dat ze deze wel kan vernietigen) -> de atoombom is ook begonnen door één enkel persoon he. Maar probeer te veranderen wat je wel kan. Elke verandering begint bij iets klein.

ja de wereld draait ook zonder ons verder en wat nu met je bestaan.
als ik je lees zie ik dat je het maar allemaal oppervlakkig vind op vele fronten.
geluk en plezier zitten in jou, het leven zit in jou.leven is een kunst op zich dus waarom alles zo zwart zien? en wat maakt het dat jou leven niet van belang is?
de ultieme waarheid ja waar is die te vinden? (en wat betekenen je naasten dan voor jou?)bewust zijn van alles zoals je zegt ik denk dat je van heel veel dingen nog niet bewust bent

de dood is slechts het einde of een nieuw begin(dit is maar hoe iemand dit ziet)

Vanuit het grote geheel bekeken zijn we ook maar een tienie wienie klein onderdeeltje van die totale essentie. Wel een bijzonder en essentieel onderdeeltje.

Vraag jij je soms af Harbringer wat jouw plaats, bestemming of vorm is in dit geheel?

Ik ben het iig met je eens als je bedoelt dat veel mensen (juist in het spirituele wereldje) iets buiten zichzelf zoeken en zichzelf soms graag belangrijker maken dan ze zijn, zeggen de incarnatie van weet ik veel wie te zijn, of alleen zij iets bijzonders kunnen, alsof dat ook maar iets verandert aan onze essentie en eigen uniekheid en schoonheid die we in oorsprong allemaal al zijn.

Inderdaad zoals Lena schrijft, de kunst van het leven verstaan.

Harbringer wat me ook bezig houdt ben je hoogbegaafd?(ik weet het is een stempeltje)
maar heb wel een begrepen als dit bent, je daarom zo diep gaat over de echte levensvraag.

Er was als kind een IQ gemeten van 125 met een test, en kon 2 groepen overslaan van 4 naar 6 maar hebben we niet gedaan, ivm met sociale redenen. Alleen de puberteit, gebeurtenissen in het leven, begin van deze filisofie, heeft mij doen afdalen, want ik begon niets meer te geven om gewone studie of ambitie of kennis, ook het falen van "de beste zijn" in de 1ste klas. Ik behoorde tot de 3 slimste kinderen van de basisschool.
Ik begon in brugklas havo/vwo toen haalde ik 9ens 8ens meestal behalve voor frans aan het einde. Ik kon inprincipe ook naar vwo maar was 3 maanden ziek geweest voor het einde van het jaar, dus ging naar havo ivm achterstand.
Toen ging ik naar de havo, had ik ook goede cijfers 8en 7ens enz behalve voor handvaardigheid een 4, en voor frans een 5. Ik ben iemand die van het denken is niet van het handenwerk, dit is een andere intelligentie, dus ging ik naar het vmbo.
Ik stopte met school in mn 2de examen periode en ik had cijfers tussen 7 en 9ens voor de PTa's zonder echt te leren(2x doorlezen ofzo) maar boeide me niet)


Ik dacht dat 130 het minimum was voor hoofdbegaafheid. Alhoewel ik nooit echt begrepen word in mijn manier van denken, eigenlijk heb ik altijd een andere menning dan mijn zus en moeder bijv, of ook andere mensen.

Ik merk ook dat ik op een computerachtige manier denk, voor alle dingen die mensen vaak simplistisch of juist heel moeilijk achten beredeneer ik motivaties, en dit levert nodige conflicten op, dit gaat vaak over de dingen die mensen doorgaans normaal vinden in de maatschappij of vanzelfsprekend.

Eigenlijk ben ik een wetenschappertje maar geef er niet aan toe zeg maar, heb geen zin in om uberhaupt iets te doen dus de makkelijkste weg, trouwens heb ik niet perse de behoefte om dat te worden, maar er blijft natuurlijk altijd wat over van deze ongebruikte ambitie.

Dus ik denk het niet dat ik echt hoogbegaafd ben maar ik zal er wel dicht tegen aanliggen. Het is ook niet echt bevorderend voor je intelligentie als je nihilistisch bent en daardoor groei uitsluit, dus er is potentie verloren en schade.
Trouwens geloof ik in verschillende soorten intelligentie, en dat iemand die vwo doet niet per definitie slimmer is dan iemand die havo doet bijv.

Dus zeg het maar ben ik hoogbegaafd of gewoon slim.
Niet dat iemand dit boeit denk ik ik lul teveel

Ja ik vraag me af wat onze plaats of vorm is dit geheel en mogelijke bestemming. Maar niet perse "ik" en het gaat meer om de betekenis hiervan, dan wat er uitkomt.

Hoi Harbringer,

Het hangt een beetje van je leeftijd af, maar de kans is groot dat alleen je IQ getest is. Ik geloof dat men inmiddels op 8 soorten intelligenties kan testen. Waarschijnlijk zou de uitkomst nu ook anders uitvallen, want het blijkt vaak moeilijk kinderen al goed te testen op hun hoogbegaafdheid.

Er wordt vaak wat opgekeken naar mensen die hoogbegaafd zijn, toch is dat in een maatschappij als deze nog lang niet altijd gemakkelijk. Voor mensen die onder het gemiddelde zitten is al meer maatschappelijk begrip gekweekt. Maar van mensen die hoogbegaafd zijn lijkt men toch min of meer te verwachten dat zij het zelf wel kunnen. Deze kinderen krijgen gelukkig wel steeds vaker specifieke begeleiding, juist om te voorkomen dat zij hun interesse verliezen en daarbij oefeningen die het EQ versterken. Dat is belangrijk want veel hoogbegaafden lopen tegen teleurstellingen aan en daardoor ontstaan nog wel eens depressies.

Lijkt me lang niet altijd gemakkelijk voor je, als ik je zo lees. Heb je er wel eens aan gedacht je opnieuw te laten testen of gelijkgestemden op te zoeken? Er zijn wel verenigingen waar je met vragen terecht kunt.

http://www.praktijkvanverbinding.be/hoogbegaafd.htm

Als "ik" er nu alleen maar ben om van A naar B te komen, is dat leven dan niet nuttig geweest? Of is het nut om van A naar B te komen genoeg om te leven?

Je moet acceptatie met het leven hebben, ik erger, schaam me of kan er gewoon niet tegen, aan zoveel "normale" dingen die de mensen achten van je in een maatschappij+ bagage+filisofie waardoor dit een werkelijk gevecht is.

"
Als "ik" er nu alleen maar ben om van A naar B te komen, is dat leven dan niet nuttig geweest? Of is het nut om van A naar B te komen genoeg om te leven?
"

Nee van a naar b gaan is niet nuttig.
("nuttig" is een grootdeel van het vraagstuk eigenlijk wat is :nuttig? of wat is het nut van waarde)
Als er geen reden voor is, waarom uberhaupt de MOEITE nemen om naar B gaan is de vraag als het geen directe waarde heeft terwijl je ook een "shortcut" kunt nemen;)
Het gaat niet om naar punt b te komen, daar komen we allemaal,wat we ook denken, het gaat om de "tussenstuk."
Tevens geloof ik dat "goed en kwaad" niet meer waarde hebben als je op punt b bent. Er is alleen, To Coexcist in the universe. To linger..

Ik geloof dat het er geen doel is, of geen waardig "doel" (religie, evolutie of wat dan ook het is nog steeds the "smaller picture" in mijn ogen) of ook mogelijk het is nog niet defined, en langzamerweg probeert het een doel te ontdekken? concept boven ons begrip.

De hele wereld draait om "Wil" wat als je deze uit de equatie haalt wat houd je over? ik heb geen behoeftens of behoefte aan behoeftens. Er is alleen mogelijkheid voor mij. Ik heb er niet voor gekozen om te bestaan.

ff tussendoor een andere filisofie er tussendoor, Alles wat is zal gebeuren en is al gebeurd omdat wij complexheid zelfde zijn en oneindigheid zelfe zijn gebeurd alles, een leven waar geen tv bestaat, een wereld waar we 10 meter zijn, een wereld waar " vul maar in science fiction of fantasy film" waar is. Door deze complexheid is het ook moeilijk om waarde te houden aan deze werkelijkheid zeg maar.


Foutjes voorbehouden ik formuleer niet altijd denk ik zoals ik het werkelijk bedoel, komt ook o.a omdat ik meer met gedachtevormen en losse woorden werk dan met duidelijk lopende zinnen.


Ik zal even op die site kijken pacho;)

Ja, dat dacht ik inderdaad te lezen. Ik geloof dat ook die betekenis voor iedereen anders is en ik denk zelfs dat niemand anders die vraag kan beantwoorden dan jij zelf.

Ik stel me zo voor dat we een ziel zijn die hier op aarde een lichaam heeft om te kunnen delen en evolueren. Binnen die chemie hebben we een steeds een mate van bewustzijn van wie we zijn en waar we ons begeven.

Ik stel me zo voor (symbolisch) dat we ons in dat bewustzijn in een eigen zeepbel door de ruimte begeven. In die ruimte zijn anderen in hun zeepbellen en zij begeven zich boven, naast, achter en onder ons. Al die zeepbellen veranderen voortdurend van positie, waardoor onze situatie er steeds weer verschillend uitziet.

Soms trekken we bepaalde zeepbellen aan, omdat we er langer naar willen kijken of zitten we zelfs een poosje aan elkaar vast.Het blijven echter twee zeepbellen.

Ieder heeft zijn eigen ervaringen, gevoelens, gedachten en gedragingen binnen die zeepbel. Voor onszelf weten we precies hoe het er in die zeepbel uitziet en dát is ook wat bepaald hoe we ons voelen, wat we denken en wat we doen. De ander ziet slechts een deel daarvan, afhankelijk van waar diegene zich tov ons bevind. Maar ook zien we alléén dát deel dat de ander met ons wil delen of laat zien. Het zou ook onmogelijk zijn de ander volledig te kunnen zien, want dan zouden we de ander zijn. De zeepbellen die aan elkaar vast zitten zien het meeste van elkaar, maar hebben ook nauwelijks zicht op het stuk aan de andere zijde.

Gezamelijk zijn we een stof, een samenstelling, een energie daar in die ruimte vol zeepbellen, we maken er allen deel van uit. We staan dus met elkaar in verbinding. Dat is het allesoverkoepelende bewustzijn of eenheidsbezuwtzijn.

Ik geloof dan ook dat dát de reden is dat we anderen kunnen aanvoelen (mediums, trance-mediums, paragnosten etc.) We zijn daardoor in staat ons bewust te zijn van onszelf en elkaar. We voelen het grote geheel dat we samen zijn, we worden ons dat in mindere of meerdere mate gewaar.

Soms vang ik een glimp van die allesomvattende liefde en dat eenheidsbewustzijn op, dat is een gevoel dat onbeschrijflijk groot is en soms voel ik me groot in mijn eigen bewustzijn daarvan. Dan zou ik zomaar 100 m omhoog kunnen springen, al laat mijn lichaam dat niet toe.

Maar weet je, dit is mijn zeepbel, voor jou of iemand anders kan die er totaal anders uitzien, dus de enige betekenis die voor jou van belang is, is wat jij er van binnen zelf bij ervaart, voelt en denkt. Oók gebeurd het in onze innerlijke groei vaker dat die betekenis verandert. Naarmate we ons ontwikkelen, door de ervaringen die we opdoen door de (vrije) keuzes die we maken.

Ik kan me dan ook heel goed voorstellen dat zoveel vrijheid soms beangstigend is en dat antwoorden ons wat meer houvast zouden kunnen geven.

Ik denk dat Nims ook wel raad met deze vraag weet?




Beetje een kinderlijk plaatje misschien, maar het geeft het wel weer..

Goeie vergelijking Pacho, die zeepbel!

Heeft het zaadje de keus om uit te groeien tot een plant? Het worden van een plant in nuttig voor het voortbestaan van deze soort. Als het plantje de keus had om wel of niet nuttig te zijn dan koos die misschien ervoor om niet nuttig te zijn omdat hij daar het nut niet van in ziet.
Als aards kinderloos mens heb ik de keuze gemaakt om het nut van de mensheid (voortplanting om de soort in stand te houden) niet te benutten. Het houd dus gewoon op als ik bij B gekomen ben, of niet, want wat weten wij nu helemaal.

Ik denk zelf dat "ik" helemaal geen wil of keus heb. Wel een wens/verlangen wat mij in staat steld dit leven te ervaren zoals het IS.

zag een mooie uitspraak: de reis is belangrijker dan de bestemming

verder staan er 2 dingen vast je geboorte en je dood en je bent een mens

alles wat daar tussen gebeurt, dat is wat jij bent en wie jij bent in dit leven
in het grote geheel dit universum ?geen flauw idee
wie weet maken we het in ons hoofd wel heel groot en heel belangrijk
en wat dan met de bestemming van je leven in een oorlog of honger en alle ellende in deze wereld? wat doet het er dan nog toe wat onze plaats is in dit grote geheel.

Onze plaats in dit grote geheel is voor mijn gevoel wel heel belangrijk.
Geboorte hoeft geen begin te zijn, het kan een vervolg zijn net als de dood niet het einde hoeft te zijn.
Iedere ziel op deze aarde, of het nu een kleintje is of een grote is superbelangrijk om het geheel heel te maken.
Leven in oorlog of honger is misschien geen leuk leven maar kan wel onderdeel van je reis zijn, het ligt er maar aan wat je bestemming is.

Thomas heeft ooit een mooi stuk geplaatst over Parcival:
De mythe van Parcival gaat over de zoektocht naar de graal, de innerlijke bron die ons zo veel kan vertellen. In zijn boek Midas en Parcival over de betekenis van die mythe verwoordt de filosoof Hein Stufkens het mooi: Jij en ik, we zijn zelf Parcival: mensen die het schouwtoneel van de wereld zijn opgeduwd, en maar moeten zien hoe we het hier redden, de een kwetsbaar in een hansop, en de ander geharnast en tot
de tanden bewapend, maar daarmee misschien nog verder
van huis … En we moeten maar uitzoeken wat we hier
eigenlijk komen doen.

denk dat Thomas het beter kan uitleggen als ik