Voor mijn kinderen heb ik het zo geprobeerd, de nieuwe spullen die ze krijgen heb ik niet ingepakt gelaten maar heb ik alvast uitgestald in het oude huis, nieuwe lampen worden gewoon in het oude huis nog even aangesloten en meubels kunnen worden uitgeprobeerd (hangen, zitten, liggen).
Zo is de overgang wellicht minder moeilijk want veel van de nieuwe spullen zijn dan al oud nieuws en hoeven niet meer vertrouwd te worden gemaakt door de kinderen.
Wellicht kan iemand er iets mee
Ook heb ik besloten de kinderen hun eigen school af te laten maken en ze niet naar een andere school over te zetten, ten eerste raken ze dan hun vriendjes niet kwijt, vooral mijn jongste zou hier veel moeite mee hebben en ik heb met moeders afgesproken om de kinderen af en toe een middag te wisselen, zodat ze toch nog af en toe in hun oude buurt kunnen neuzen en ze hun nieuwe omgeving aan hun vriendjes kunnen laten zien, delen dus.
Het is voor mij maar drie jaar een half uurtje eerder opstaan en zo voorkom ik veel verdriet en in zichzelf gekeerde mensjes denk ik. Ze zijn immers het hele jaar praktisch elke dag op deze school geweest, ik denk dat het vooral voor autistische kinderen erg zwaar is om van school te moeten wisselen. Ze moeten ineens anderen gaan vertrouwen die waarschijnlijk nog geen inzicht in mijn kinderen hebben en daardoor (zonder dit bewust te willen doen) toch heel veel beginnend vertrouwen kunnen beschadigen. Ik heb drie autistische kinderen en alle drie een andere gebruiksaanwijzing die gelukkig op de oude school bekend zijn.
Kun je er iets mee, mooi!
Zo niet leg het lekker naast je neer.
Liefs,
Karin
