Ik heb sinds 1999 angstaanvallen. Ik heb in een jaar verschilldende mensen verloren waaronder de belangrijkste, mijn moeder. Allemaal onverwacht uit het leven gegrepen. Ik geloof wel dat hun taak erop zat en dat toen mijn levensles, omgaan met angst, is begonnen.
Mijn vraag is nu alleen. Als je alles er aan doet zoals, therapie, medicatie, doorzetten, laten komen zoals het komt, praten, spiritueel leeft enz enz wanneer stopt het dan. Wanneer heb je je les gehad. Veel mensen praten over acceptatie maar totale acceptatie krijg je gewoon niet. Ik zit momenteel langdurig in de ziektewet, durf niet te gaan uiteten, verjaardagen enz. Weken lang heb ik overal doorheen gepushed, gewoon gegaan enz. Maar ik werd er alleen maar ziek van. Ik wil gewoon het dagelijks leven kunnen leven. De kleine dingen. Mijn gezin lijdt hier ook onder, want mams kan en durft weer niet mee... Ik word er zo moedeloos van. Ik haat deze levensles!!!
levensles angst
Delen:
Tamara26
dec 2 '06
Hey,
Ik heb ook angstaanvallen gehad.
Door veel rust, therapie en medicatie ben ik er weer bovenop gekomen. Push jezelf niet, maar ga er op een indirecte manier mee aan de slag. Ga hulp zoeken voor je probleem!
Mijn probleem was, dat ik alle indrukken ongefilterd binnen kreeg. Al het geluid, mensen, beweging plus alle overige informatie kreeg ik allemaal even hard binnen. Daarom kreeg ik angstaanvallen.
Vorig jaar toen ik zwanger was, kon ik geen medicatie nemen. Een half jaar ging het goed, totdat ik daarna alles in 1 keer weer terug kreeg. Ben daarom ook na de bevalling meteen weer aan de medicijnen gegaan.
Nu heb ik daar geen last meer van.
Veel sterkte!
Ik heb ook angstaanvallen gehad.
Door veel rust, therapie en medicatie ben ik er weer bovenop gekomen. Push jezelf niet, maar ga er op een indirecte manier mee aan de slag. Ga hulp zoeken voor je probleem!
Mijn probleem was, dat ik alle indrukken ongefilterd binnen kreeg. Al het geluid, mensen, beweging plus alle overige informatie kreeg ik allemaal even hard binnen. Daarom kreeg ik angstaanvallen.
Vorig jaar toen ik zwanger was, kon ik geen medicatie nemen. Een half jaar ging het goed, totdat ik daarna alles in 1 keer weer terug kreeg. Ben daarom ook na de bevalling meteen weer aan de medicijnen gegaan.
Nu heb ik daar geen last meer van.
Veel sterkte!
Mirreke
dec 2 '06
Hey Tamara,
Bedankt voor je reactie.
Mag ik vragen wat voor therapie je hebt gevolgd en medicatie je gebruikt?
Ik heb verschillende gesprekken met psychologen gehad. Ik slik al jaren Paroxetine en het ging op een moment zo goed dat ik ben gaan afbouwen, ik slik nu nog 10mg per dag. Verder heb ik volgende week mijn 2e intakegesprek met het GGZ. Ik heb volgens mij gewoon een probleem met mijn innerlijk kind. Bang voor wat er naar boven komt. Als er een snaar wordt geraakt in gesprekken zit het meteen op mijn strot en heb ik het gevoel dat ik moet overgeven. En dan komt schaamte er weer bij....
Bedankt voor je reactie.
Mag ik vragen wat voor therapie je hebt gevolgd en medicatie je gebruikt?
Ik heb verschillende gesprekken met psychologen gehad. Ik slik al jaren Paroxetine en het ging op een moment zo goed dat ik ben gaan afbouwen, ik slik nu nog 10mg per dag. Verder heb ik volgende week mijn 2e intakegesprek met het GGZ. Ik heb volgens mij gewoon een probleem met mijn innerlijk kind. Bang voor wat er naar boven komt. Als er een snaar wordt geraakt in gesprekken zit het meteen op mijn strot en heb ik het gevoel dat ik moet overgeven. En dan komt schaamte er weer bij....
JulienMoorrees
dec 2 '06
Hoi Mirreke,
Het is heel erg wat je is overkomen. Ik krijg het gevoel dat je deze schokkende gebeurtenis in je leven nog niet hebt losgelaten. Ik gebruik express het woord accepteren niet, want dan blijf je het je hele leven bij je dragen. Loslaten wil zeggen dat je je erzelf hebt bovengeplaatst. Op dit moment ben jij het centrum van je eigen ellende. Toch heeft niet alle ellende die je hebt, jou als oorzaak. Probeer eens alles op een rijtje te zetten om te zien welke ellende nu echt van jou is, en welke niet. Daarbij is het ook handig om te kijken welke ellende de oorzaak is voor andere ellende. Dit heet een root-cause analyse (dus wat is de bron van de ellende). Als je namelijk deze bron van ellende kunt loslaten, kan het heel snel ook de rest van de ellende doen oplossen.
Het is heel erg wat je is overkomen. Ik krijg het gevoel dat je deze schokkende gebeurtenis in je leven nog niet hebt losgelaten. Ik gebruik express het woord accepteren niet, want dan blijf je het je hele leven bij je dragen. Loslaten wil zeggen dat je je erzelf hebt bovengeplaatst. Op dit moment ben jij het centrum van je eigen ellende. Toch heeft niet alle ellende die je hebt, jou als oorzaak. Probeer eens alles op een rijtje te zetten om te zien welke ellende nu echt van jou is, en welke niet. Daarbij is het ook handig om te kijken welke ellende de oorzaak is voor andere ellende. Dit heet een root-cause analyse (dus wat is de bron van de ellende). Als je namelijk deze bron van ellende kunt loslaten, kan het heel snel ook de rest van de ellende doen oplossen.
Thomas A
dec 2 '06
lieve Mirreke
De mooiste ontmoeting die je mag hebben in dit leven is juist de ontmoeting met je eigen zelf. Gek dat het leven zich zo aan ons aandient dat we eerst gebroken moeten worden om dit tot stand te kunnen brengen. Daar ergens zit jij nu. Het GGZ zal je slechts praktisch terzijde kunnen staan, maar aan vaard hun aanwezigheid toch. Wezenlijk gaat de reis van jou veel verder en zal het GGZ je niet kunnen volgen. Daarvoor moet je verder gaan. Je hebt geen probleem met je innerlijk kind, maar je maakt er enkel slecht contact mee, that's all. Hier is overigens veel aan te doen. Wees gewoon wat vaker weer dat onbevangen kind.
Angst voor het leven in het algemeen is niet vreemd na heftige ervaringen met de dood, zeker als er mensen over zijn gegaan die je erg dierbaar zijn. Al onze angst komt ook voort uit het besef dat het aardse leven eindig is en heeft grote invloed op hoe wij zelf voorbij de angst verder gaan.
Ga anders verder dan je voor de traumatische ervaringen leefde; geef een draai aan je bestaan en zoek daarbij een verstaander in je ongeving, bv. een regressie therapeut. Ga je creativiteit meer ontwikkelen, schrijf en zing alles eruit...
liefs
Thomas
De mooiste ontmoeting die je mag hebben in dit leven is juist de ontmoeting met je eigen zelf. Gek dat het leven zich zo aan ons aandient dat we eerst gebroken moeten worden om dit tot stand te kunnen brengen. Daar ergens zit jij nu. Het GGZ zal je slechts praktisch terzijde kunnen staan, maar aan vaard hun aanwezigheid toch. Wezenlijk gaat de reis van jou veel verder en zal het GGZ je niet kunnen volgen. Daarvoor moet je verder gaan. Je hebt geen probleem met je innerlijk kind, maar je maakt er enkel slecht contact mee, that's all. Hier is overigens veel aan te doen. Wees gewoon wat vaker weer dat onbevangen kind.
Angst voor het leven in het algemeen is niet vreemd na heftige ervaringen met de dood, zeker als er mensen over zijn gegaan die je erg dierbaar zijn. Al onze angst komt ook voort uit het besef dat het aardse leven eindig is en heeft grote invloed op hoe wij zelf voorbij de angst verder gaan.
Ga anders verder dan je voor de traumatische ervaringen leefde; geef een draai aan je bestaan en zoek daarbij een verstaander in je ongeving, bv. een regressie therapeut. Ga je creativiteit meer ontwikkelen, schrijf en zing alles eruit...
liefs
Thomas
Thomas A
dec 2 '06
Ik ben de pijn (lees angst)
De Pijn.
Ik ben de pijn.
Ik ben de gewonde liefde.
Ik kom als het donker is en als het nog licht is maak ik het donker.
Ik ben de pijn.
De pijn die niet wordt aanvaard.
Ik ben al afgewezen voor ik mij aandien.
Ik ben een miskend signaal, een ontkende realiteit.
Ik verberg me in allerlei uitingen.
Soms onder woede,
soms onder spot,
soms onder haat,
soms onder onverschilligheid,
soms onder verveling.
Allemaal pantsers om het hart waar ik verblijf.
Ik ben de wond - energie van het hart waar de liefde zetelt.
Het hart is de zetel van de liefde.
Het hart wat die liefde eens vol vertrouwen heeft gegeven aan een gewonde blindgeslagen mensenwereld, die alleen maar kon afwijzen in schrik en pijn; en het daarmee zo verwondde dat het zich ook blind moest maken en ongevoelig, waardoor het van die wereld werd; koud, hard en afgesloten, bang voor de warmte van de liefde die immers als enige het hart bereiken kan en het ontroert en tot beweging brengt.
Maar wanneer dat bewegen haar bezeert, omdat het oude wonden bloeden doet,
is het dan vreemd dat zij zich hard maakt?
Ik ben de pijn, ik ben de teruggekaatste harte - energie.
Om mij te ontwijken, om mij niet te voelen, verdoven de mensen zich
met haat,
met spot,
met kou.
Kortom; met alles wat mij dragelijk schijnt te maken.
Ik ben de pijn.
Om mij ben je in slaap,
om mij wil je niet wakker worden,
om mij verhard je steeds je hart
waardoor je het contact verliest
met je innerlijke liefde,
met de energie van je hart.
De stralende energie die altijd genezend is.
In contact zijn met de energie is:
zijn in vertrouwen,
zijn in overgave,
zijn als een kind,
open en vrijmoedig.
Ik ben de pijn.
Je wilt me niet.
Je lijdt me niet.
Ach..., wilde je mij in liefde verdragen, mij voelen en lijden met open hart, geestelijk en lichamelijk. Ik zou genezend voor je zijn!
In liefde verdragen betekent:
mij willen voelen,
mij willen lijden,
mij aanvaarden zoals ik ben.
Het betekent: je angst voor mij op willen geven en me toelaten waar en hoe ik ook ben.
Het betekent: toe willen geven dat je me verborgen houdt onder je woede of kilte.
Ik ben de pijn.
Mij willen verdragen wil zeggen, dat je mij in mijn schrilheid,
mijn schrijnende waarheid wilt erkennen en lijden.
Ik ben niet zoet.
Ik ben verschrikkelijk.
Ik ben de pijn, niets meer en niets minder.
Wie mij in zichzelf vindt,
voelt,
ervaart!
en geneest!
Ik ben de pijn.
Wanneer je me toelaat dan kom ik en ga ik als het water van de zee in de golven.
Wanneer je me nog niet kent zul je bang voor me zijn.
Bang dat ik je overspoel, dat je zult verdrinken in een zee van verdriet.
Je eigen zee van ongeweende tranen.
Verzamel moed!
Leer me kennen en leer in mij je ”bewuste - zijn' behouden!
Maak contact met je kou waarin je mij gevangen houdt en steeds weer gevangen neemt.
Laat je ontroeren,
laat je beroeren,
kom in beweging,
smelt het ijs,
smelt de gestolde zee van je tranen,
en huil me uit,
traan voor traan,
snik voor snik,
totdat je leeg van me bent,
zoals een lentelucht leeg van
wolken kan zijn na de regen.
En deel mij, oh, deel mij.
Ik ben het waard geopenbaard te worden.
Ik ben het grootste geschenk dat je iemand kunt geven.
ik ben de energie van je hart, de energie die andere harten kan beroeren en tot leven brengen.
Laat me zijn, laat me zien, aan wie van je houdt en wees niet bang voor je gevoelens:
“klein en kwetsbaar”.
Laat mij,
deel mij,
huil mij uit bij iemand die je je vertrouwen durft te geven.
Iemand die je tranen kan verdragen en bij je blijven kan terwijl je lijdt.
Maar!,
Koester mij niet. Dan word ik een dwaalspoor.
Roep mij niet op. Ik zou verstikkend zijn.
Geef je aan me over wanneer ik me aandien,
en ontdek me in de wijze waarop je me afweert in je woede,
je kilte,
je spot,
je haat,
je onverschilligheid,
je verveling!.. .
En dat is: worstelen met je trots.
En dat is: vechten met een draak, telkens weer!
Ik ben de pijn.
Ik ben jouw pijn. Je waar, en hoe dan ook gedaan.
Ik ben je gewonde liefde die op genezing wacht.
Ik ben de enge poort waardoor je gaat en tot leven komt.
En dat betekent: Tot je liefde!
Auteur onbekend.
De Pijn.
Ik ben de pijn.
Ik ben de gewonde liefde.
Ik kom als het donker is en als het nog licht is maak ik het donker.
Ik ben de pijn.
De pijn die niet wordt aanvaard.
Ik ben al afgewezen voor ik mij aandien.
Ik ben een miskend signaal, een ontkende realiteit.
Ik verberg me in allerlei uitingen.
Soms onder woede,
soms onder spot,
soms onder haat,
soms onder onverschilligheid,
soms onder verveling.
Allemaal pantsers om het hart waar ik verblijf.
Ik ben de wond - energie van het hart waar de liefde zetelt.
Het hart is de zetel van de liefde.
Het hart wat die liefde eens vol vertrouwen heeft gegeven aan een gewonde blindgeslagen mensenwereld, die alleen maar kon afwijzen in schrik en pijn; en het daarmee zo verwondde dat het zich ook blind moest maken en ongevoelig, waardoor het van die wereld werd; koud, hard en afgesloten, bang voor de warmte van de liefde die immers als enige het hart bereiken kan en het ontroert en tot beweging brengt.
Maar wanneer dat bewegen haar bezeert, omdat het oude wonden bloeden doet,
is het dan vreemd dat zij zich hard maakt?
Ik ben de pijn, ik ben de teruggekaatste harte - energie.
Om mij te ontwijken, om mij niet te voelen, verdoven de mensen zich
met haat,
met spot,
met kou.
Kortom; met alles wat mij dragelijk schijnt te maken.
Ik ben de pijn.
Om mij ben je in slaap,
om mij wil je niet wakker worden,
om mij verhard je steeds je hart
waardoor je het contact verliest
met je innerlijke liefde,
met de energie van je hart.
De stralende energie die altijd genezend is.
In contact zijn met de energie is:
zijn in vertrouwen,
zijn in overgave,
zijn als een kind,
open en vrijmoedig.
Ik ben de pijn.
Je wilt me niet.
Je lijdt me niet.
Ach..., wilde je mij in liefde verdragen, mij voelen en lijden met open hart, geestelijk en lichamelijk. Ik zou genezend voor je zijn!
In liefde verdragen betekent:
mij willen voelen,
mij willen lijden,
mij aanvaarden zoals ik ben.
Het betekent: je angst voor mij op willen geven en me toelaten waar en hoe ik ook ben.
Het betekent: toe willen geven dat je me verborgen houdt onder je woede of kilte.
Ik ben de pijn.
Mij willen verdragen wil zeggen, dat je mij in mijn schrilheid,
mijn schrijnende waarheid wilt erkennen en lijden.
Ik ben niet zoet.
Ik ben verschrikkelijk.
Ik ben de pijn, niets meer en niets minder.
Wie mij in zichzelf vindt,
voelt,
ervaart!
en geneest!
Ik ben de pijn.
Wanneer je me toelaat dan kom ik en ga ik als het water van de zee in de golven.
Wanneer je me nog niet kent zul je bang voor me zijn.
Bang dat ik je overspoel, dat je zult verdrinken in een zee van verdriet.
Je eigen zee van ongeweende tranen.
Verzamel moed!
Leer me kennen en leer in mij je ”bewuste - zijn' behouden!
Maak contact met je kou waarin je mij gevangen houdt en steeds weer gevangen neemt.
Laat je ontroeren,
laat je beroeren,
kom in beweging,
smelt het ijs,
smelt de gestolde zee van je tranen,
en huil me uit,
traan voor traan,
snik voor snik,
totdat je leeg van me bent,
zoals een lentelucht leeg van
wolken kan zijn na de regen.
En deel mij, oh, deel mij.
Ik ben het waard geopenbaard te worden.
Ik ben het grootste geschenk dat je iemand kunt geven.
ik ben de energie van je hart, de energie die andere harten kan beroeren en tot leven brengen.
Laat me zijn, laat me zien, aan wie van je houdt en wees niet bang voor je gevoelens:
“klein en kwetsbaar”.
Laat mij,
deel mij,
huil mij uit bij iemand die je je vertrouwen durft te geven.
Iemand die je tranen kan verdragen en bij je blijven kan terwijl je lijdt.
Maar!,
Koester mij niet. Dan word ik een dwaalspoor.
Roep mij niet op. Ik zou verstikkend zijn.
Geef je aan me over wanneer ik me aandien,
en ontdek me in de wijze waarop je me afweert in je woede,
je kilte,
je spot,
je haat,
je onverschilligheid,
je verveling!.. .
En dat is: worstelen met je trots.
En dat is: vechten met een draak, telkens weer!
Ik ben de pijn.
Ik ben jouw pijn. Je waar, en hoe dan ook gedaan.
Ik ben je gewonde liefde die op genezing wacht.
Ik ben de enge poort waardoor je gaat en tot leven komt.
En dat betekent: Tot je liefde!
Auteur onbekend.
Mirreke
dec 2 '06
Bedankt voor de reacties.. Ik ben er ondersteboven van, zoveel waarheid, ik moet het even tot me laten dringen en dan kom ik er op terug. Ik wilde alleen laten weten dat ik het gelezen heb. Ga het nog een paar keer lezen. Bedankt voor het gedicht, zo waar, zo mooi, zo....mij.
paula39
dec 2 '06
Hoi Mirreke
Ik herken heel veel van jou in dit verhaal
Ook zelf heb ik vanaf mn 18e angstaanvallen
Ik weet niet of jij dat ook had maar als ik zwanger was had ik er bijna geen last van
heb seroxat geslikt en paroxetine,nu gaat het wel weer iig stukken beter en dat is (klinkt misschien raar) sinds ik ben gescheiden van mijn ex-man
Niet dat jij dat moet doen hoor,maar ik had waarschijnlijk echt last van hem (nu af en toe nog )
Sterkte verder
Liefs Paula
Ik herken heel veel van jou in dit verhaal
Ook zelf heb ik vanaf mn 18e angstaanvallen
Ik weet niet of jij dat ook had maar als ik zwanger was had ik er bijna geen last van
heb seroxat geslikt en paroxetine,nu gaat het wel weer iig stukken beter en dat is (klinkt misschien raar) sinds ik ben gescheiden van mijn ex-man
Niet dat jij dat moet doen hoor,maar ik had waarschijnlijk echt last van hem (nu af en toe nog )
Sterkte verder
Liefs Paula
paula39
dec 2 '06
Was ze weer ;-)
ook heb ik veel gehad aan het boek
"De angst de baas" van F.Winter (ISBN: 9055132233)zou het zeker eens lenen bij de bibliotheek
Ook heb ik regressietherapie gedaan,daar is ook veel angst mee weggegaan
Nogmaals sterkte
ook heb ik veel gehad aan het boek
"De angst de baas" van F.Winter (ISBN: 9055132233)zou het zeker eens lenen bij de bibliotheek
Ook heb ik regressietherapie gedaan,daar is ook veel angst mee weggegaan
Nogmaals sterkte
Tamara26
dec 2 '06
Hey!
Ik heb de twaalf stappen therapie gevolgd, waarbij je 12 vragen krijgt die je voor jezelf duidelijk moet beantwoorden en moet voorlezen bij je begeleider, psychiater whatever moet voorlezen. Dan ga je erover praten en kom je zelf tot nieuwe inzichten.
Ikzelf heb echt moeten leren praten. Ik kon absoluut niet praten (wel schrijven), maar om alles (vooral gevoel en mening) ook echt uit te spreken, dat was een heel ander verhaal.
Verder had ik een begeleider die, als ik even op iets vast liep, daar met hem over kon praten en dan ook daarna een praktische oplossing ervoor kon vinden.
En ja, begeleiding is fijn, maar je moet het wel echt allemaal zelf doen. Maar het altijd fijn als je op iemand kunt terug vallen en bv. kunt bellen als het niet gaat.
Voor mijn angstaanvallen heb ik het medicijn 'clomipramine', dat is een soort antidepressiva. Daarnaast gebruik ik lithium voor mijn manisch depressiviteit.
Als ik een angstaanval kreeg in een winkel ging ik meteen weer de winkel uit. Bij verjaardagen ging ik meteen naar huis. Maar dit is praktisch misschien op dat moment een goede oplossing, maar zo kom je er niet vanaf. Daarom is het fijn om begeleiding te hebben om je daarin verder op weg te helpen. Je loopt in je hoofd vast op bepaalde punten en hun kunnen je misschien net dat kleine zetje geven en je nieuwe dingen laten inzien. En nee, ze kauwen het je niet voor. Ze laten je zelf denken!
Heb jij ook dat alle indrukken heel hard op je af komen? En allemaal tegelijk evenveel?
Ik hoop dat je tijd hebt om rust voor jezelf te nemen en met jezelf aan de gang te gaan.
Uiteindelijk zul je blij zijn met jezelf en je ware ik waarderen. Misschien ook t verleden meer kunnen laten rusten.
Veel liefs,
Ik heb de twaalf stappen therapie gevolgd, waarbij je 12 vragen krijgt die je voor jezelf duidelijk moet beantwoorden en moet voorlezen bij je begeleider, psychiater whatever moet voorlezen. Dan ga je erover praten en kom je zelf tot nieuwe inzichten.
Ikzelf heb echt moeten leren praten. Ik kon absoluut niet praten (wel schrijven), maar om alles (vooral gevoel en mening) ook echt uit te spreken, dat was een heel ander verhaal.
Verder had ik een begeleider die, als ik even op iets vast liep, daar met hem over kon praten en dan ook daarna een praktische oplossing ervoor kon vinden.
En ja, begeleiding is fijn, maar je moet het wel echt allemaal zelf doen. Maar het altijd fijn als je op iemand kunt terug vallen en bv. kunt bellen als het niet gaat.
Voor mijn angstaanvallen heb ik het medicijn 'clomipramine', dat is een soort antidepressiva. Daarnaast gebruik ik lithium voor mijn manisch depressiviteit.
Als ik een angstaanval kreeg in een winkel ging ik meteen weer de winkel uit. Bij verjaardagen ging ik meteen naar huis. Maar dit is praktisch misschien op dat moment een goede oplossing, maar zo kom je er niet vanaf. Daarom is het fijn om begeleiding te hebben om je daarin verder op weg te helpen. Je loopt in je hoofd vast op bepaalde punten en hun kunnen je misschien net dat kleine zetje geven en je nieuwe dingen laten inzien. En nee, ze kauwen het je niet voor. Ze laten je zelf denken!
Heb jij ook dat alle indrukken heel hard op je af komen? En allemaal tegelijk evenveel?
Ik hoop dat je tijd hebt om rust voor jezelf te nemen en met jezelf aan de gang te gaan.
Uiteindelijk zul je blij zijn met jezelf en je ware ik waarderen. Misschien ook t verleden meer kunnen laten rusten.
Veel liefs,
paula39
dec 3 '06
Hoi Tamara
Ik heb ook een tijdje bij een psychologe gelopen maar dat was echt niks voor mij,ik hield haar gewoon voor de gek met mn antwoorden enzo
ze zei me dan ook dat ik bij het toneel moest gaan
bij mij heeft de regressietherapie het beste geholpen,
ps durf zelfs de ikea weer in !! (ooit geweest??)
Ik heb ook een tijdje bij een psychologe gelopen maar dat was echt niks voor mij,ik hield haar gewoon voor de gek met mn antwoorden enzo
ze zei me dan ook dat ik bij het toneel moest gaan
bij mij heeft de regressietherapie het beste geholpen,
ps durf zelfs de ikea weer in !! (ooit geweest??)
Tamara26
dec 3 '06
Jammer om te horen dat je de verkeerde begeleider getroffen hebt toen. Ook ik heb een masker die moeilijk af te zetten is. Een goeie prikt daar zo doorheen.
Ja IKEA is supergroot!! T is net een doolhof.
En kun je ook niet 123 uit.
Goed hoor!!
Als t goed gaat, wees blij, maar als t niet lukt, straf jezelf dan niet zo hard.
Ben ik ook goed in. hahaha.
Je hebt ook een kindje he?
Hoe oud?
Ik heb een zoontje van anderhalf.
Liefs,
Ja IKEA is supergroot!! T is net een doolhof.
En kun je ook niet 123 uit.
Goed hoor!!
Als t goed gaat, wees blij, maar als t niet lukt, straf jezelf dan niet zo hard.
Ben ik ook goed in. hahaha.
Je hebt ook een kindje he?
Hoe oud?
Ik heb een zoontje van anderhalf.
Liefs,
Mirreke
dec 3 '06
Raakvlak nummer 1 Paula! Ik heb bij een psychologe gelopen van het GGZ, een jaar geleden ongeveer. Ik kon haar vragen zo ontwijken, ik hoefde niet in mijn gevoel te gaan zitten. En het slechte eraan was, dat had ze niet eens door! Ik wist het gesprek zo om te keren dat ik geen ellende hoefde te voelen. Ik weet dat dat niet de weg is, maar dat gebeurd gewoon automatisch. Als ze wat vroeg waar ik eng van werd, een dikke strot van kreeg a.h.w. dan kon ik gewoon ontwijken. Ik heb nu 2 weken geleden weer een intake bij het GGZ gehad en haar kon ik niet ontwijken. Zij had het wel door! Ik zat bijna te kokhalzen toen ze doordramde op bepaalde onderwerpen. En dat is vooral over waarom ik angst krijg als ik me ziek voel. En andersom, als ik angst heb ik weer ziek wordt. Ik hoop dat ik nog duidelijk ben. Maar ik ben gewoon nog een kind wat geholpen moet worden op zo'n moment. Mijn vader doet erg zijn best om mij te helpen. Maar mijn moeder hoefde maar aanwezig te zijn en ik voelde me al goed. Maar die is er dus niet meer.
Tenminste niet zichtbaar voor mij. Ik weet dat ze me in de gaten houdt tesamen met mijn oma.
Ik was 25 toen mijn moeder overleed. En ze had geen ziektebed, dus haar dood kwam als donderslag bij heldere hemel. Dat is mijn grootste angst geworden denk ik, dat ik ook ergens neerkletter en nooit meer wakker wordt.
Ikea???? Voor geen geld ga ik daar nu in. Veel te groot voordat ik er weer uit ben. Dan erbij, de dichtsbijzijnde Ikea is in Eindhoven, pfffff. Ik ben blij dat ik in mijn eigen woonplaats me kan verplaatsen. Komt wel weer....ooit.
Als ik grijs, rimpelig en tandloos ben hihihihi.
Maar ik merk wel dat ik een terugval heb, ik heb sinds woensdag buikgriep. En ziek zijn is niet erg bevordelijk voor de angst.
Ik probeer het lijntje (visualiserend) strak te houden naar boven. Ik heb het idee dat mijn oma me veel helpt. Ik ruik haar af en toe....
Tenminste niet zichtbaar voor mij. Ik weet dat ze me in de gaten houdt tesamen met mijn oma.
Ik was 25 toen mijn moeder overleed. En ze had geen ziektebed, dus haar dood kwam als donderslag bij heldere hemel. Dat is mijn grootste angst geworden denk ik, dat ik ook ergens neerkletter en nooit meer wakker wordt.
Ikea???? Voor geen geld ga ik daar nu in. Veel te groot voordat ik er weer uit ben. Dan erbij, de dichtsbijzijnde Ikea is in Eindhoven, pfffff. Ik ben blij dat ik in mijn eigen woonplaats me kan verplaatsen. Komt wel weer....ooit.
Als ik grijs, rimpelig en tandloos ben hihihihi.
Maar ik merk wel dat ik een terugval heb, ik heb sinds woensdag buikgriep. En ziek zijn is niet erg bevordelijk voor de angst.
Ik probeer het lijntje (visualiserend) strak te houden naar boven. Ik heb het idee dat mijn oma me veel helpt. Ik ruik haar af en toe....
Tamara26
dec 3 '06
Ja, geur kan een teken zijn dat ze er is!
Ik heb het ook gehad hoor, dat ik ze om de tuin kon leiden. Totdat je de goeie treft....
Dan hang je, bij wijze van spreken.
Bij mij is t ook goed gekomen en ja, ik heb ook weleens mijn terugvallen, maar over het algemeen zijn de pieken en dalen wat minder sterk geworden.
Voor jou hoop ik Mirreke (de rest ook hoor) dat het straks weer allemaal wat makkelijker gaat en dat je gewoon je dingetjes weer kan doen.
Ik denk aan je. Hoe meer positieve energie, hoe beter.
Beterschap!
Liefs,
Ik heb het ook gehad hoor, dat ik ze om de tuin kon leiden. Totdat je de goeie treft....
Dan hang je, bij wijze van spreken.
Bij mij is t ook goed gekomen en ja, ik heb ook weleens mijn terugvallen, maar over het algemeen zijn de pieken en dalen wat minder sterk geworden.
Voor jou hoop ik Mirreke (de rest ook hoor) dat het straks weer allemaal wat makkelijker gaat en dat je gewoon je dingetjes weer kan doen.
Ik denk aan je. Hoe meer positieve energie, hoe beter.
Beterschap!
Liefs,
Mirreke
dec 3 '06
Ik heb weer eens een stuk tekst gevonden waar ik ook al over na kan gaan denken. Hoe ik het in mijn leven kan zetten en eigen kan maken.
10 regels om een mens te zijn!
1 : Je krijgt een lichaam!
*Je kunt je lichaam niet ruilen. Vindt je je lichaam niet fijn, luister dan wat je lichaam je wil vertellen. Sluit je ogen
en wat komt er dan als eerst op in je gedachten en ga daar mee/aan werken!
2): Je krijgt levenslessen voor je kiezen!
* Ga je hierin het slachtoffer spelen of juist de held?
* Vraag aan je "geest" wat je moet leren, wat heb je dus nog niet geleerd? Werk daar aan
3): Er bestaan geen fouten, alleen maar lessen!
* Je maakt fouten om van te leren, dus zijn het geen fouten meer.
4): Lessen blijven terug komen totdat je ze begrijpt en er iets mee doet!
* Je moet je zelf vragen: "Welke les moet ik hiervan en in dit leven leren?"
* Je wordt voorbereid op iets, daar mag je best je gevoelens/emoties bij tonen!
5): Het leren zal nooit stoppen!
* Je zult altijd lessen bijven leren in je leven! Accepteer deze lessen en doe er zelf iets mee.
6): "Daar" is het niet beter dan "hier"!
* "Als ik maar.......", dit maakt je leven echt niet mooier als je je nu al niet lekker voelt met hoe je nu bent. Je moet blij zijn met wat je nu (hier) hebt en niet pas blij worden als je "dat ene" (daar) heb bereikt. Zonde van die kostbare tijd!
Het gras is "daar" niet groener!
7): Andere zijn slechts afspiegelingen van jezelf!
* Mensen kijken negatief naar andere mensen omdat ze niet tevreden zijn met wat zij zelf hebben
8): Jij bepaalt zelf wat je van je leven maakt!
* Wil je hier het slachtoffer spelen of juist de held? Laat niet iemand anders jouw probleem oplossen
* Zul je dingen kunnen accepteren zoals ze zijn? Eis niet het onmogelijke van jezelf
9): Alle oplossingen liggen in jezelf!
* Luister naar je "geest"! Wat voel je in het diepste van binnen? Doe er dan iets mee
* Soms zeg je achteraf:" Eigenlijk wist ik dit al!" Daar had je dus naar moeten luisteren!
* Neem zo nu en dan een momentje (bijv. 5 min.) voor jezelf!
10):Je vergeet al deze wijsheden vlak na je geboorte!
Eigenlijk leer je het af omdat er mensen in je omgeving zijn die je vertellen hoe je moet zijn, reageren en wat je moet doen.
Zij leren jou keuzes te maken wat waarschijnlijk niet jouw keuzes zijn.
Dit gebeurt omdat jij twijfelt en jij dus iemand anders
vraagt om jou te helpen.
Leer jezelf dus weer te vinden.
* Het lijkt eng en moeilijk, totdat je merkt dat het eng en moeilijk was zoals je daarvoor met dingen en jezelf omging!
En als ik dit dan op mezelf baseer, dan vraag ik me af wanneer je echt de angst hebt geaccepteerd. Of wanneer je echt de juiste weg bewandeld. Ik wil zoals ik nu leef geen 80 worden en ik word oud, dat weet ik gewoon. Ik doe er echt alles aan, therapie, medicatie en ik heb zelfs 2 mensen op mijn pad gekregen die ontzettende oude zielen zijn en mij vaak uit een dal trekken. Alleen dat gevoel en die energie kan ik niet vasthouden. Maar ik ga er komen, dan maar met de "stoptrein", want ik wil nu geen station meer missen...
Ben ik nog duidelijk???
10 regels om een mens te zijn!
1 : Je krijgt een lichaam!
*Je kunt je lichaam niet ruilen. Vindt je je lichaam niet fijn, luister dan wat je lichaam je wil vertellen. Sluit je ogen
en wat komt er dan als eerst op in je gedachten en ga daar mee/aan werken!
2): Je krijgt levenslessen voor je kiezen!
* Ga je hierin het slachtoffer spelen of juist de held?
* Vraag aan je "geest" wat je moet leren, wat heb je dus nog niet geleerd? Werk daar aan
3): Er bestaan geen fouten, alleen maar lessen!
* Je maakt fouten om van te leren, dus zijn het geen fouten meer.
4): Lessen blijven terug komen totdat je ze begrijpt en er iets mee doet!
* Je moet je zelf vragen: "Welke les moet ik hiervan en in dit leven leren?"
* Je wordt voorbereid op iets, daar mag je best je gevoelens/emoties bij tonen!
5): Het leren zal nooit stoppen!
* Je zult altijd lessen bijven leren in je leven! Accepteer deze lessen en doe er zelf iets mee.
6): "Daar" is het niet beter dan "hier"!
* "Als ik maar.......", dit maakt je leven echt niet mooier als je je nu al niet lekker voelt met hoe je nu bent. Je moet blij zijn met wat je nu (hier) hebt en niet pas blij worden als je "dat ene" (daar) heb bereikt. Zonde van die kostbare tijd!
Het gras is "daar" niet groener!
7): Andere zijn slechts afspiegelingen van jezelf!
* Mensen kijken negatief naar andere mensen omdat ze niet tevreden zijn met wat zij zelf hebben
8): Jij bepaalt zelf wat je van je leven maakt!
* Wil je hier het slachtoffer spelen of juist de held? Laat niet iemand anders jouw probleem oplossen
* Zul je dingen kunnen accepteren zoals ze zijn? Eis niet het onmogelijke van jezelf
9): Alle oplossingen liggen in jezelf!
* Luister naar je "geest"! Wat voel je in het diepste van binnen? Doe er dan iets mee
* Soms zeg je achteraf:" Eigenlijk wist ik dit al!" Daar had je dus naar moeten luisteren!
* Neem zo nu en dan een momentje (bijv. 5 min.) voor jezelf!
10):Je vergeet al deze wijsheden vlak na je geboorte!
Eigenlijk leer je het af omdat er mensen in je omgeving zijn die je vertellen hoe je moet zijn, reageren en wat je moet doen.
Zij leren jou keuzes te maken wat waarschijnlijk niet jouw keuzes zijn.
Dit gebeurt omdat jij twijfelt en jij dus iemand anders
vraagt om jou te helpen.
Leer jezelf dus weer te vinden.
* Het lijkt eng en moeilijk, totdat je merkt dat het eng en moeilijk was zoals je daarvoor met dingen en jezelf omging!
En als ik dit dan op mezelf baseer, dan vraag ik me af wanneer je echt de angst hebt geaccepteerd. Of wanneer je echt de juiste weg bewandeld. Ik wil zoals ik nu leef geen 80 worden en ik word oud, dat weet ik gewoon. Ik doe er echt alles aan, therapie, medicatie en ik heb zelfs 2 mensen op mijn pad gekregen die ontzettende oude zielen zijn en mij vaak uit een dal trekken. Alleen dat gevoel en die energie kan ik niet vasthouden. Maar ik ga er komen, dan maar met de "stoptrein", want ik wil nu geen station meer missen...
Ben ik nog duidelijk???
Mirreke
dec 3 '06
Wat je trouwens schreef Thomas, zing en schrijf het eruit...
Dat zou ik het liefste doen. Schrijven!!! Maar ik weet niet waar ik moet beginnen en hoe. Ik heb zoveel wat ik kwijt wil, ik heb zoveel te schrijven dat ik niet meer weet wat het is...
Ik heb vanaf maart geen aanval meer gehad, ik heb nu nog angst voor de angst en de normale dingen doe ik wel maar wel met ontzettend veel zenuwen. Het ontwijken is wel stukken minder geworden maar echt genieten van de dingen lukt gewoon niet. Ik weet ook niet goed hoe je wel contact maakt met je innerlijke kind. Dat het GGZ me niet echt gaat helpen weet ik. Maar het zal moeten, want het is wel weer een goeie training om daar gewoon te zijn. En het moet van de bedrijfsarts aangezien ik normaal 20 uur in de week werk.
Sorry dat ik zoveel schrijf...
Dat zou ik het liefste doen. Schrijven!!! Maar ik weet niet waar ik moet beginnen en hoe. Ik heb zoveel wat ik kwijt wil, ik heb zoveel te schrijven dat ik niet meer weet wat het is...
Ik heb vanaf maart geen aanval meer gehad, ik heb nu nog angst voor de angst en de normale dingen doe ik wel maar wel met ontzettend veel zenuwen. Het ontwijken is wel stukken minder geworden maar echt genieten van de dingen lukt gewoon niet. Ik weet ook niet goed hoe je wel contact maakt met je innerlijke kind. Dat het GGZ me niet echt gaat helpen weet ik. Maar het zal moeten, want het is wel weer een goeie training om daar gewoon te zijn. En het moet van de bedrijfsarts aangezien ik normaal 20 uur in de week werk.
Sorry dat ik zoveel schrijf...
Tamara26
dec 3 '06
Ik zal de vragen van het twaalf stappen plan eens voor je opzoeken. Dan kan je een heleboel schrijven!!!
Liefs,
Liefs,
Mirreke
dec 3 '06
Quote:
Origineel van NiMS:
Hoi Mirreke,
Het is heel erg wat je is overkomen. Ik krijg het gevoel dat je deze schokkende gebeurtenis in je leven nog niet hebt losgelaten. Ik gebruik express het woord accepteren niet, want dan blijf je het je hele leven bij je dragen. Loslaten wil zeggen dat je je erzelf hebt bovengeplaatst. Op dit moment ben jij het centrum van je eigen ellende. Toch heeft niet alle ellende die je hebt, jou als oorzaak. Probeer eens alles op een rijtje te zetten om te zien welke ellende nu echt van jou is, en welke niet. Daarbij is het ook handig om te kijken welke ellende de oorzaak is voor andere ellende. Dit heet een root-cause analyse (dus wat is de bron van de ellende). Als je namelijk deze bron van ellende kunt loslaten, kan het heel snel ook de rest van de ellende doen oplossen.
Hoi Mirreke,
Het is heel erg wat je is overkomen. Ik krijg het gevoel dat je deze schokkende gebeurtenis in je leven nog niet hebt losgelaten. Ik gebruik express het woord accepteren niet, want dan blijf je het je hele leven bij je dragen. Loslaten wil zeggen dat je je erzelf hebt bovengeplaatst. Op dit moment ben jij het centrum van je eigen ellende. Toch heeft niet alle ellende die je hebt, jou als oorzaak. Probeer eens alles op een rijtje te zetten om te zien welke ellende nu echt van jou is, en welke niet. Daarbij is het ook handig om te kijken welke ellende de oorzaak is voor andere ellende. Dit heet een root-cause analyse (dus wat is de bron van de ellende). Als je namelijk deze bron van ellende kunt loslaten, kan het heel snel ook de rest van de ellende doen oplossen.
Dat stukje van ellende wat weer een oorzaak is voor andere ellende is een hele goeie.
Ik weet wel dat veel vanuit de angst gegeneraliseerd wordt. Irreele angst, maar als ik daar doorheen prik en dus toch doe wat ik van plan was word ik weleens goed ziek of de dag erna.
Thomas A
dec 3 '06
Lieve Mirreke
Met schrijven begin je gewoon met het eerste wat er in je opkomt, zonder kop en staart dus. Schieten je tussendoor andere onderwerpen/punten te binnen, maak je daar een notitie van en ga je gewoon verder waar je aan bezig was. De andere notities komen later.
De diverse stukken kun je later samen voegen maar kun je ook als losse stukken zien.
Dus gewoon midden in beginnen.
lieve groet
Thomas
Met schrijven begin je gewoon met het eerste wat er in je opkomt, zonder kop en staart dus. Schieten je tussendoor andere onderwerpen/punten te binnen, maak je daar een notitie van en ga je gewoon verder waar je aan bezig was. De andere notities komen later.
De diverse stukken kun je later samen voegen maar kun je ook als losse stukken zien.
Dus gewoon midden in beginnen.
lieve groet
Thomas
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
