Ik zat met dit onlangs af te vragen en het werd een interessante gedachtenspinsel die ik wel even wil delen. Ik dacht na over het welbekende placebo effect.
Voor de mensen die dat nog niet kennen gaat het over het effect van mensen die ziek zijn, en dan een nep-pilletje krijgen waarvan ze denken dat het een medicijn is. Wonderbaarlijk worden die mensen ook echt beter omdat ze alleen maar denken dat het echt helpt.
Ik heb deze eigenschap in dit onderwerp even de kracht van perceptie gedoopt. Namelijk het feit dat je denkt dat iets zo is, daadwerkelijk ook zo is.
Hiermee kwam ik tot een gedachten spinsel. Wat nou als engelen, god en geesten helemaal niet bestaan. Maar omdat er ooit één iemand is geweest die dit verzonnen heeft, en de perceptie bij andere mensen heeft gewekt, dat dit ineens realiteit is geworden. Dat ze allemaal bestaan, omdat wij denken dat ze bestaan en daardoor ook echt bestaan.
Dat 2012 ook echt gebeurd omdat we er met zijn allen in gebeuren.
"Ik vroeg me dus ook af, hoe zit het met de scheidslijn tussen perceptie en realiteit, of is de realiteit alleen maar perceptie en niets anders?"
Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien.