Zoals een aantal van jullie kunnen zien heb ik mijn nick even op niets staan. Omdat ik me even wilde terugtrekken van het forum. Dit had een aantal redenen maar de voornaamste was toch wel de reden die ik hieronder wat ga uitzetten.
Ik lees hier de laatste tijd zoveel topics. Kinderen die het moeilijk hebben op school, psychische ziektes die gelinkt worden aan gaven enz enz.
Wat ik me dan af vraag is of jullie nog wel realistisch kunnen denken? Kan een psyschische ziekte niet gewoon een psychische ziekte zijn zonder meer? Zonder tal van paranormale gaven die daarin kunnen meespelen?
Kinderen die minder goed mee kunnen in lessen enz worden automatisch bestempelt als nieuwetijds kinderen met gaven waardoor ze zich niet kunnen concentreren en de wereld al willen veranderen enz. Kortom, grof gezegd, worden "minder slimme" kinderen de hemel in geprezen terwijl het zoveel beter zou zijn om hen op een daar voor ingestelde school of instelling te sturen waar zij hun eventuele achterstand nog kunnen bijbenen.
Maar neen, omdat ouders willen geloven dat hun kind perfect is en gewoon te slim is, moet het kind maar meer en meer achterstand op lopen. Lieve schatten jullie kinderen zijn onze toekomst...En die worden "verprutst" omdat ouders maar niet willen geloven dat zij wat trager zijn.
Ook merk ik hier nog weinig realisme. Alles wat fout gaat is de schuld van de huidige maatschappij, de wereld zit slecht in elkaar en noem maar op. Maar waarom kan de oorzaak van zo iets nooit bij jezelf liggen?
Kijk, die maatschappij is tóch zo. En je gaat die echt niet veranderen door te zeggen dat het allemaal k*t in elkaar zit en je geen kansen krijgt. Kansen maak je, die krijg je niet!
Dat is nog maar een ding...Maar dat realisme is ook ver weg op gebied van dingen die gebeuren. Een opgelicht stofje wordt een orb, een beetje rook wordt al snel een entiteit die contact met je wil enz enz. Asjeblieft mensen...Het paranormale is een prachtige wereld maar geen wereld waar je je door mag laten leiden.
Aan de andere kant merk ik dan weer mensen die er ronduit onverantwoordelijk mee om gaan...Mensen die contact willen met overleden personen enz. Ik snap verdriet, ik snap woede...Maar het dodenreik is een andere wereld, een wereld waar je je als levende niet zou mogen bemoeien...Tenzij zij contact zoeken met jou, blijf er dan ook weg...Ze verdienen hun rust na al hun jaren op deze wereld.
Jullie mogen best reageren van mij. Maar léés mijn bericht eerst. Reacties waarin ik dingen in de mond gelegd krijg of waar ze gewoon over me heen proberen te lopen verwijder ik desnoods simpelweg.
Waarom niet willen aanpassen?
Delen:
JulienMoorrees
jul 1 '08
Helemaal met je eens Kath. Sommige mensen slaan wel heel erg ver door af en toe. Merudi is daar zeker geen uitzondering op.
Ouders kunnen zo slecht tegen kritiek en het ligt nooit aan hun kind. Maar sommige kinderen zijn gewoon echt draken (en de meeste ouders denken dan, maar mijn kind niet hoor, die is gewoon bijzonder, .....). En dan komen ook vanzelf de cliche antwoorden: Wacht maar tot je zelf kinderen hebt....
Waarom is het zo moeilijk voor ouders om gewoon de dingen te benoemen zoals ze zijn? Moet iedereen tegenwoordig een nieuwetijds kind zijn? Vroeger was ADHD de rage, en nu zijn het nieuwetijdsen.
Hoezo etiketjes?
Ouders kunnen zo slecht tegen kritiek en het ligt nooit aan hun kind. Maar sommige kinderen zijn gewoon echt draken (en de meeste ouders denken dan, maar mijn kind niet hoor, die is gewoon bijzonder, .....). En dan komen ook vanzelf de cliche antwoorden: Wacht maar tot je zelf kinderen hebt....
Waarom is het zo moeilijk voor ouders om gewoon de dingen te benoemen zoals ze zijn? Moet iedereen tegenwoordig een nieuwetijds kind zijn? Vroeger was ADHD de rage, en nu zijn het nieuwetijdsen.
Hoezo etiketjes?
admin
jul 1 '08
Sorry Karin, graag ontopic blijven. Als je iets dwarszit dan graag een nieuw topic openen.
-Nims
-Nims
Claire
jul 1 '08
Een beetje zwart-wit denken Kath.
Niet alle ouders zijn zo. Natuurlijk is het slikken als je kind een achterstand heeft, maar er zijn ook ouders die naar het kind kijken.
En voor de ouders die het moeilijk kunnen accepteren in het kort mijn verhaal.
Mijn jongste zoon had op 5 jarige leeftijd een achterstand van 2 jaar in zijn motorische ontwikkeling. Men dacht zelfs dat hij licht spastisch was. Heeft van zijn 5de tot zijn 18de op het speciale onderwijs gezeten. Na 1 jaar MEAO wat hem niet zo lag heeft hij voor de 2de maal toelatingsexamen gedaan voor het SIOS. Hij heeft zijn SIOS diploma gehaald, heeft de zwarte band van judo en is judoleraar en fitnessinstructeur. daarna heeft hij zijn diploma als sportmasseur gehaald. En dat voor een kind met een motorische achterstand en waarvan men dacht dat hij spastisch was.
Niet alle ouders zijn zo. Natuurlijk is het slikken als je kind een achterstand heeft, maar er zijn ook ouders die naar het kind kijken.
En voor de ouders die het moeilijk kunnen accepteren in het kort mijn verhaal.
Mijn jongste zoon had op 5 jarige leeftijd een achterstand van 2 jaar in zijn motorische ontwikkeling. Men dacht zelfs dat hij licht spastisch was. Heeft van zijn 5de tot zijn 18de op het speciale onderwijs gezeten. Na 1 jaar MEAO wat hem niet zo lag heeft hij voor de 2de maal toelatingsexamen gedaan voor het SIOS. Hij heeft zijn SIOS diploma gehaald, heeft de zwarte band van judo en is judoleraar en fitnessinstructeur. daarna heeft hij zijn diploma als sportmasseur gehaald. En dat voor een kind met een motorische achterstand en waarvan men dacht dat hij spastisch was.
myra
jul 1 '08
het SIOS is dat het CIOS voor mensen met een motorische achterstand? ;-) echt gewoon een grapje he! Come on guys lighten up. Voor sommige mensen is het gewoon moeilijk te accepteren als kinderen een achterstand hebben. Het is de eigen interpretatie van het woord die het um doet!
seppe
jul 1 '08
In mijn familie reageerd iemand op juist dezelfde manier, die spreekt al enkele weken niet meer tegen mij en dat doet toch een beetje pijn hoor.
Maar als iedereen op die manier blijft denken wat verander je dan.
Iedereen mag van mij iets anders denken maar geef de mensen die anders denken daartoe dan ook de kans.
Begint een revolutie ook niet omdat enkelen anders denken?
heeft Ghandi met zijn utopische levensstijl ook niet een hele wereld veranderd en dat was maar 1 man.
Stel je dan eens voor als een hele wereld anders gaat denken wat daar uit kan voortkomen.
Ik zeg niet dat iedereen altijd even goed bezig is.
Ik verlies ook wel eens iets uit het oog, een slechte dag, iets dat ik verkeerd doe, ....
Dat zal iedereen wel hebben denk ik.
- Je door iets anders laten leiden dan door jezelf is altijd gevaarlijk. Dit is dan ook al niet voor iedereen gelijk.
Niet iedereen zit op dezelfde golflengte (om het zo maar te zeggen). Ieder zoekt zijn eigen weg en die is niet perse dezelfde als die van jezelf.
Die persoon zou nu zeggen; gij me uwen Ghandi word dan Ghandi he.
Maar als iedereen een beetje zou worden als Ghandi of Budha of je eigen hoogste zelf dan heb je al een hele grote verandering gemaakt in de samenleving, namelijk jezelf. (en als iedereen dit doet veranderd de samenleving zelf)
Dit is mijn mening en ik wil hiermee niet zeggen dat je moet veranderen maar dat anderen mensen wel kunnen veranderen. Het is niet omdat anderen dit doen dat jij dan ook moet volgen(dat zul je op zen tijd wel voor jezelf uitmaken).
Maar sta wel open voor anderen die dat wel doen, zij zijn niet onrealistisch maar kunnen zo misschien wel overkomen. Er zijn natuurlijk zoals bij alles ook weer uitzonderingen he.
daar is een discusie voor uitgevonden denk ik he, om het op een andere wijze dan geweld over iets te hebben wat beide partijen anders zien.
Maar als iedereen op die manier blijft denken wat verander je dan.
Iedereen mag van mij iets anders denken maar geef de mensen die anders denken daartoe dan ook de kans.
Begint een revolutie ook niet omdat enkelen anders denken?
heeft Ghandi met zijn utopische levensstijl ook niet een hele wereld veranderd en dat was maar 1 man.
Stel je dan eens voor als een hele wereld anders gaat denken wat daar uit kan voortkomen.
Ik zeg niet dat iedereen altijd even goed bezig is.
Ik verlies ook wel eens iets uit het oog, een slechte dag, iets dat ik verkeerd doe, ....
Dat zal iedereen wel hebben denk ik.
- Je door iets anders laten leiden dan door jezelf is altijd gevaarlijk. Dit is dan ook al niet voor iedereen gelijk.
Niet iedereen zit op dezelfde golflengte (om het zo maar te zeggen). Ieder zoekt zijn eigen weg en die is niet perse dezelfde als die van jezelf.
Die persoon zou nu zeggen; gij me uwen Ghandi word dan Ghandi he.
Maar als iedereen een beetje zou worden als Ghandi of Budha of je eigen hoogste zelf dan heb je al een hele grote verandering gemaakt in de samenleving, namelijk jezelf. (en als iedereen dit doet veranderd de samenleving zelf)
Dit is mijn mening en ik wil hiermee niet zeggen dat je moet veranderen maar dat anderen mensen wel kunnen veranderen. Het is niet omdat anderen dit doen dat jij dan ook moet volgen(dat zul je op zen tijd wel voor jezelf uitmaken).
Maar sta wel open voor anderen die dat wel doen, zij zijn niet onrealistisch maar kunnen zo misschien wel overkomen. Er zijn natuurlijk zoals bij alles ook weer uitzonderingen he.
daar is een discusie voor uitgevonden denk ik he, om het op een andere wijze dan geweld over iets te hebben wat beide partijen anders zien.
Ayasha
jul 1 '08
seppe, klopt, ik start dit niet enkel voor het forum maar ook wat ik rond mij zie, iemand heeft een kindje van nu 2.5 dat amper praat, en niet in de zin van niet willen praten maar simpelweg heel gebrekkig praten. Zijn nichtje van 6 maanden jonger tettert je de oren van je hoofd. Ook zoekt hij geen enkel contact met andere kinderen in zijn klas. Hij kan absoluut niet tegen veranderingen enz enz. Kind en gezin heeft de moeder in kwestie gezegd dat het niet goed is dat ie geen contact zoekt. Moeder zegt 'je hebt ook volwassene die liever alleen zijn. Het is normaal. Mijn kind is normaal'. No offence, het kind heeft nu eenmaal een paar opstart probleempjes. Maar het loopt alleen maar achterstand op omdat moeders niet wil dat haar kind die probleempjes heeft.
Ik ben niet zo'n kinderfan, dat zal wel geweten zijn. Maar dat betekent niet dat ik vind dat ze allemaal aan hun lot over gelaten moeten worden. Want dat doet een moeder die niet kan toegeven dat het kind meer hulp nodig heeft omdat het simpelweg wat achterstand heeft. Ik kan dus heel goed begrijpen hoe jij je er onder moet voelen. Je krijgt zo'n idee van "ik kan maar beter zwijgen en hopen..."
Claire; en dat vind ik nu mooi. Het kind heeft de achterstand ingehaald enkel en alleen omdat jíj durfde toegeven dat het hulp nodig had...Die heeft het gekregen en kijk waar het staat..Maar te veel ouders vinden het een "schande" als hun kind iets meer hulp nodig heeft dan andere kinderen. En dat is zonde. Overigens staat het er iets zwart witter want ik weet dat er ook moeders zijn die wél de nodige zorgen verschaffen.Ik wilde vooral weten hoe er hier over gedacht word. Excuus dat het wat verkeerd over komt.
Karin ik weet niet wat je reactie was. Maar indien je een probleem hebt met mij zou ik het aprecieren als je dat via PM deed en niet via dit topic. Zou zonde zijn van een boeiende discussie
Ik ben niet zo'n kinderfan, dat zal wel geweten zijn. Maar dat betekent niet dat ik vind dat ze allemaal aan hun lot over gelaten moeten worden. Want dat doet een moeder die niet kan toegeven dat het kind meer hulp nodig heeft omdat het simpelweg wat achterstand heeft. Ik kan dus heel goed begrijpen hoe jij je er onder moet voelen. Je krijgt zo'n idee van "ik kan maar beter zwijgen en hopen..."
Claire; en dat vind ik nu mooi. Het kind heeft de achterstand ingehaald enkel en alleen omdat jíj durfde toegeven dat het hulp nodig had...Die heeft het gekregen en kijk waar het staat..Maar te veel ouders vinden het een "schande" als hun kind iets meer hulp nodig heeft dan andere kinderen. En dat is zonde. Overigens staat het er iets zwart witter want ik weet dat er ook moeders zijn die wél de nodige zorgen verschaffen.
Ik wilde vooral weten hoe er hier over gedacht word. Excuus dat het wat verkeerd over komt. Karin ik weet niet wat je reactie was. Maar indien je een probleem hebt met mij zou ik het aprecieren als je dat via PM deed en niet via dit topic. Zou zonde zijn van een boeiende discussie
Ayasha
jul 1 '08
Ik heb niets tégen kinderen. Ik ben alleen niet het type dat "oooh" en "aaaah" en "wat schattig" gaat schreeuwen als er zo'n ding voorbij komt om vervolgens naar dat ding te grabbelen als een uitgehongerde naar een bord eten. Ik vind er niets schattigs aan.
gast
jul 1 '08
kath; ik ben blij dat ik in een tijd geboren ben dat niet ieder kind met een "probleem" geholpen werd om in het hokje van de maatschappij te kunnen passen.
Claire
jul 1 '08
Origineel bericht van: myra
het SIOS is dat het CIOS voor mensen met een motorische achterstand? ;-) echt gewoon een grapje he!
Hoi Myra, ik zie dat ik vanmorgen nog niet goed wakker was.
Het is het CIOS wat hij gehaald heeft en in 3jaar, waar veel kinderen van het reguliere onderwijs er een jaartje langer over deden. Hij heeft de oude opleiding nog gedaan. Daarna is de hele opleiding veranderd. Ik ben ook trots op hem. Daar is het nodige aan vooraf gegaan. En het is zijn drive en doorzettigsvermogen geweest om zijn droom waar te maken. Het is zijn verdienste geweest en niet omdat het moest van mij of dat ik hem over gestimuleerd heeft, wel gesteund en hem het vertrouwen gegeven dat hij het kon.
gast
jul 1 '08
Quote:
wel gesteund en hem het vertrouwen gegeven dat hij het kon.
Kwou dat iedereen er zo over dacht!
Meer is ook absoluut niet nodig.
Lena
jul 1 '08
nee maar dat inzicht moet je wel eerst verkrijgen,
moederschap of vaderschap is nou eenmaal niet te leren.
moederschap of vaderschap is nou eenmaal niet te leren.
gast
jul 1 '08
Dat is zo Lena. Het is ook meestal niet dat we zelf ook zo groot geworden zijn. Je moet er door schade en schande zelf achter komen.
Bij veel mensen komt dat besef ook pas als de eigen kinderen inmiddels groot zijn en zullen daardoor anders met hun kleinkinderen omgaan.
Sommige mensen blijven in de aangeleerde patronen hangen. Maar ook dat zal zijn reden hebben
Bij veel mensen komt dat besef ook pas als de eigen kinderen inmiddels groot zijn en zullen daardoor anders met hun kleinkinderen omgaan.
Sommige mensen blijven in de aangeleerde patronen hangen. Maar ook dat zal zijn reden hebben
inneke
jul 1 '08
Dat Vind ik mooi gezegd N@nn! Ik ben ook tegen het medicaliseren, problimatiseren etc...Maar er kan wel echt iets 'mis' zijn, de ontwikkeling kan problematisch verlopen. Je kunt kinderen echt wel in hun waarde laten, zijns-recht geven én ze helpen in hun ontwikkeling. Contact, sociaal functioneren zijn basisbehoeften.
Claire
jul 1 '08
Origineel bericht van: inneke
Maar er kan wel echt iets 'mis' zijn, de ontwikkeling kan problematisch verlopen. Je kunt kinderen echt wel in hun waarde laten, zijns-recht geven én ze helpen in hun ontwikkeling. Contact, sociaal functioneren zijn basisbehoeften.
Dus kun je jezelf, als ouder, afvragen of het voortkomt uit egoïstisch gedrag om er niets mee doen en/of help ik mijn kind ermee of doe ik hem juist tekort. Het is zeker zo hoe eerder je als ouder erbij bent, hoe meer eraan de problemen (als deze er zijn) gedaan kan worden. Tot op zekere hoogte natuurlijk.
Je laat je kind ook niet zonder bril lopen als hij/zij deze nodig heeft.
JulienMoorrees
jul 1 '08
Heel mooi gezegd N@nn!, je kinderen zullen wel blij zijn met jou als mama (of misschien juist niet).
JulienMoorrees
jul 1 '08
Omdat kinderen vaak liever doen wat god verboden heeft, dus dan is een kritische moeder vaak wat minder geliefd. Maar doe je dat niet dan krijg je van die ontspoorde tieners zoals Kath in haar eerste post al aangaf.
myra
jul 2 '08
Origineel bericht van: Claire
Origineel bericht van: myra
het SIOS is dat het CIOS voor mensen met een motorische achterstand? ;-) echt gewoon een grapje he!
Hoi Myra, ik zie dat ik vanmorgen nog niet goed wakker was.
Het is het CIOS wat hij gehaald heeft en in 3jaar, waar veel kinderen van het reguliere onderwijs er een jaartje langer over deden. Hij heeft de oude opleiding nog gedaan. Daarna is de hele opleiding veranderd. Ik ben ook trots op hem. Daar is het nodige aan vooraf gegaan. En het is zijn drive en doorzettigsvermogen geweest om zijn droom waar te maken. Het is zijn verdienste geweest en niet omdat het moest van mij of dat ik hem over gestimuleerd heeft, wel gesteund en hem het vertrouwen gegeven dat hij het kon.
He Claire,
Nogmaals een maakte een grapje he ok?!
Ik snap dat je trots op hem bent, zou ik ook zijn in jouw geval!
Ayasha
jul 2 '08
Origineel bericht van: n@nn!
ach zo haha, las het op de verkeerde manier.
over het algemeen zijn kinderen veel gelukkiger met consequente duidelijk ouders. tegewoordig heb je die stijl van alles wordt overlegd, kinderen hebben overal inspraak in enz enz. ouders zijn anders bang om te kort te doen en dat kinderen ongelukkig worden.
ik denk dat een kind veel beter opgroeid met duidelijke grenzen dat dat ze alle vrijheid maar hebben.
zeker kleintjes, die kunnen dat gewoon niet aan.
ouders moeten gewoon ouders zijn,geen vriendjes ofzo.
idd niet altijd wat een kind graag ziet, maar kinderen zijn niet kant en klaar geboren met alle normen, waarden en regeltjes in hun systeem dus is het onze taak om hun te leren waar de grens ligt.
over het algemeen zijn kinderen veel gelukkiger met consequente duidelijk ouders. tegewoordig heb je die stijl van alles wordt overlegd, kinderen hebben overal inspraak in enz enz. ouders zijn anders bang om te kort te doen en dat kinderen ongelukkig worden.
ik denk dat een kind veel beter opgroeid met duidelijke grenzen dat dat ze alle vrijheid maar hebben.
zeker kleintjes, die kunnen dat gewoon niet aan.
ouders moeten gewoon ouders zijn,geen vriendjes ofzo.
idd niet altijd wat een kind graag ziet, maar kinderen zijn niet kant en klaar geboren met alle normen, waarden en regeltjes in hun systeem dus is het onze taak om hun te leren waar de grens ligt.
veel ouders maken gebruik van zo'n opvoeding omdat het kind dan beter zou ontwikkelen enz. Wij leren dat op school ook. Dat het kind inspraak moet hebben in straffen enz. Toen ik in de les vroeg hoeveel hij van zijn eigen les geloofde antwoordde hij me dood rustig dat als het aan hem lag, hij die bladeren er al lang had uitgescheurd. We hebben er toen een uur over gediscusieerd en uiteindelijk werd de klas het eens dat een kind wel enige inspraak moet hebben maar dat je het niet mag laten beslissen waar de grenzen liggen. Die moet een kind krijgen.
Ouders durven volgens mij niet meer echt streng zijn want van het moment dat het kind een tik op de vingers krijgt (bij wijze van spreken) wordt moeders aangekeken alsof ze haar kind mishandeld. Die soft-methodes werken niet bij alle kinderen helaas en ik heb het gevoel dat sommige moeders niet meer durven te straffen. Waardoor je dus de grootste etterbakjes krijgt die je je maar kan voorstellen.
Claire
jul 2 '08
Ben met het bovenstaande niet helemaal eens. Wel zoals n@nni zeg durf je grenzen te stellen. Maar ik denk ook dat je als ouders ook naar de behoeften van een kind moet kijken. En want nog belangrijker is van hoe breng je het naar je kind toe. Duidelijkheid in de communicatie is belangrijk. Hoe communiceer je naar een kind toe?
Toen mijn kinderen klein waren heb ik het boek van Thomas Gorden gekocht, luisteren naar kinderen. Een boek dat na zo'n kleine 40 jaar nog altijd actueel is.
En niet alleen naar kinderen toe. Ik meen dat ook in het bedrijfsleven cursussen gegeven worden waarbij deze methode gebruik worden. Ook in de zorg als men het heeft over belevinggerichte zorg word deze methode gebruikt. Zeker doeltreffend als je, zoals ik met dementerende bewoners werkt. Het benoemen van het gevoel is belangrijk. Er wordt erkenning gegeven aan het gevoel en daardoor voelen zij zich serieus genomen en schept vertrouwen. Het help de bewoner verder in hun verhaal wat voor hun niet meer duidelijk is. Ook bij jezelf erkennen dat je even onmachtig bent als de bewoner. Bv. als deze bewoner naar huis wilt en voor de gesloten deur staat en in het moment niet beseft dat zij thuis is.
Toen mijn kinderen klein waren heb ik het boek van Thomas Gorden gekocht, luisteren naar kinderen. Een boek dat na zo'n kleine 40 jaar nog altijd actueel is.
En niet alleen naar kinderen toe. Ik meen dat ook in het bedrijfsleven cursussen gegeven worden waarbij deze methode gebruik worden. Ook in de zorg als men het heeft over belevinggerichte zorg word deze methode gebruikt. Zeker doeltreffend als je, zoals ik met dementerende bewoners werkt. Het benoemen van het gevoel is belangrijk. Er wordt erkenning gegeven aan het gevoel en daardoor voelen zij zich serieus genomen en schept vertrouwen. Het help de bewoner verder in hun verhaal wat voor hun niet meer duidelijk is. Ook bij jezelf erkennen dat je even onmachtig bent als de bewoner. Bv. als deze bewoner naar huis wilt en voor de gesloten deur staat en in het moment niet beseft dat zij thuis is.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
