Hsp mensen om je heen herkenne...

Ik heb hier wel ervaring mee. En eigenlijk is het niet zo heel moeilijk. Als ik iemand zie waarvan ik het vermoeden heb dan probeer ik wel een gesprekje aan te knopen met die persoon. Ik stel dan vaak gewoon de vraag: "Hoe gaat het eigenlijk met je?". Als dan een heel verhaal eruit komt met wat jij hierboven schetst dan luister ik aandachtig en zeg dan: "Maar joh, heb jij ooit wel eens aan HSP gedacht?".

Als ze dan antwoorden dat ze geen idee hebben wat het is, dan geef ik ze een merudi kaartje en zeg dat ze dan maar eens daar moeten gaan kijken en dat het daar op wordt uitgelegd.

Ik ben benieuwd of je hier iets aan hebt.

Natuurlijk kan een zeer gevoelig persoon ook bloedarmoede hebben of een allergie of...Maar idd, je gezondheid is iets van lichaam en geest. Wanneer je geest je lichaam steeds tegenwerkt word je ziek. En als je zeer gevoelig bent en hier niet mee weet om te gaan dan ga je gauw compleet over je grenzen.

In principe kun je elke lichamelijke klacht wegnemen door naar de geestelijke oorzaak te zoeken. Je lichaam is enkel een representatie van je geest.

Ja buiten dat hebben ze heel veel gelijkenissen wat betreft hsp zijn. En die lichaamelijke klachten waar naar word gezocht zijn nog niet eens waar als ze worden onderzocht. Ik ben het verder met je eens dat psychische klachten kunnen lijden tot lichaamelijke, omdat je niet hebt geluisterd naar je psyche en ze daarom als nog worden geuit door lichaamelijk.

Ik vind het alleen heel erg moeilijk, omdat mijn gevoel op ''hol'' slaat als het ware, als ik ze hoor praten over de dingen die ze meemaken, dat ze vaak moe zijn, in de stad heel schigtig om zich heen kijken, dat ze geen vriendjes en vriendinnetjes willen op school en liever alleen willen zijn en zo nog meer dingen. Mijn gevoel slaat op ''hol'' omdat ik dit allemaal heel erg herken omdat ik dit ook heb meegemaakt toen ik nog niet wist dat ik hsp had. Ik weet heel goed dat je je voelt dat er iets mis met je is en niet weet wat. Dus je voelt je hopeloos om het zo te zegen, en dat gun ik niemand.

Alleen mijn gevoel zegt ook dat ik ze het nog niet kan vertellen wat ik denk dat ze hebben. En dat maakt het heel moeilijk voor me want eregens in mij voel ik dan een soort verscheuring. Als jullie begrijpen wat ik bedoel

Ze gaan nu naar een psycholoog en psychiater toe, dus ik hoop dat ze een goede vinden die dat ook constateert en geen andere etiket opplakt, want dan ben je nog verder van huis.

Het is alleen moeilijk om te voelen dat je weet wat er aan de hand is, maar het niet kan vertelle omdat het nog niet de tijd is om het te kunnen vertelle, omdat je dan niet begrepen zou worden.

Dat begrijp ik niet precies Anne. Want blijkbaar praten ze er wel over met je. Je zou dan een hele simpele vraag kunnen stellen "Heb je ooit wel eens aan HSP gedacht?" als ze dan meer willen weten gaan ze vanzelf vragen en kan jij gewoon uit je eigen ervaring antwoorden. Mag ik je vragen waarom jij dit zo moeilijk vindt?

Ze praten erover wel soort problemen ze hebben, en dat ze naar dokters gaan en dan dit dan dat weer laten onderzoeken.
Ik bedoel ermee te zegen dat als ik zou beginnen over hsp, dat ze dat dan niet zouden begrijpen en als ik het beter heb uitgelegd, dat ze het dan raar zouden vinden. Omdat hun meningen worden gevormd, door wat de dokter zegt. Dat zien ze als de waarheid en daar kan ik niet tegen op.

Dat weet je helemaal niet want tenslotte kun je niet weten wat je niet weet. En dat geldt ook voor hun.

Dat ze het niet kennen betekend niet direct dat ze het ook raar zouden vinden. En daarbij, waarom trek jij het persoonlijk aan als ze zoiets raar vinden? Ben je bang dat ze jou dan raar gaan vinden? Je hoeft toch niet meteen te zeggen dat jij hetzelfde hebt, maar je kan best zeggen, ik heb gehoord van HSP en het kan bij een aantal mensen goed helpen .... etc. Het enige wat je eigenlijk wilt bereiken is een beetje bewustwording bij deze mensen door ze een andere optie te laten zien. Het is altijd aan degene om door de open deur te stappen. Je hoeft niet te gaan duwen.

Hsp is ook een etiket hé. Het kan ook worden misbruikt hoor om alles in het hokje 'hsp' te stoppen.

Anne,ik weet dat je heel zorgvuldig te werk gaat, dat je mensen verder wil helpen.
Zelf hou ik ook niet van etiketjes,je komt er zo moeiljk vanaf
Als iemand echt er voor open staat wil hij of zij je verhaal echt aanhoren,maar er zijn er ook genoeg die er niets van willen weten,vinden het gezweef enz enz.
Blijf bij jezelf maar zoals Nims het eigenlijk ook al aangeeft, je hebt niets te verliezen, gewoon jezelf zijn, en als je het brengt als een doodnormale boodschap kan het weleens heel goed uitpakken.
Je zult toch een keer die stap moeten zetten.Voor alles is er die eerste keer.Feit is echt waar, ik had er nog nooit over nagedacht, maar ben wel blij dat ik er hier over gelezen heb.

Dat bedoel ik ook ik wil niet iemand een etiket laten oplakken, terwijl het misschien wel zo kan zijn dat wat ik denk de waarheid kan zijn.
Maar voor mij voelt het om het niet te moeten vertellen, omdat het misschien de tijd er nog niet voor is, omdat die persoon er nog niet voor open staat. Misschien dat dat later pas komt en als het dan goed voelt zal ik het zeker vertellen, eerder niet.

maar daarom is het moeilijk omdat het een soort 2 strijd is, ik weet zelf heel goed tegen wie ik wat kan vertellen en tegen wie niet. Maar soms lijkt het dat ik meer weet wat die ander zou moeten doen om zich beter te voelen, maar kan het niet vertelt worden omdat het ''begrip'' ontbreekt.

Maar anne, op het moment dat je iemand verteld dat er zoiets als HSP bestaat, plak je helemaal geen etiket op! Zie het alsof je iemand verteld dat ze ook openhaard hout in de supermarkt verkopen. Daarmee verplicht je mij niet ineens om dit hout te gaan kopen. Het is gewoon een mededeling van iets.

Bij het opplakken van een etiket zijn altijd 2 partijen. De plakker en de accepteerder. Als jij iets verteld, ben je nog geen plakker. De ander bepaald tenslotte wat deze ermee doet.

Er komt een keer dat je dit overwint,zorgvuldig ben je al.
Ook als het begrip bij die ander er nog niet is, is er geen reden mee voor jou om terughoudend te zijn.Mensen kunnen advies of raad aanemen erover nadenken of niet!
Dit staat los van wie jij bent als persoon.

Ja nims dat weet ik dat je geen etiket gelijkt opplakt, Maar je plakt misschien wel voor jezelf een etiket op..omdat het onderwerp niet zomaar een onderwerp is dat dagelijks word besproken.

Maar lieve anne, als jij voor jezelf geen etiket op een ander wilt plakken, dan doe je dat toch gewoon niet? Het openhouden van de deur voor iemand anders is niets anders dan het openhouden van de deur. Waar deze deur ook naartoe leidt.

Jouw conclusie dat "omdat het onderwerp niet dagelijks wordt besproken", je direct een etiket opplakt is natuurlijk helemaal niet realistisch. Er wordt over zoveel onderwerpen niet dagelijks gesproken, maar daarmee plak je niet direct een etiket op iemand.

Het is echt jouw onzekerheid waarmee je op dit moment worsteld. En dat begrijp ik goed hoor, maar ik leg liever even de vinger op de zere plek, als je dat goed vindt.

haha, het klopt ook wel dat ik wat voor zichtiger ben geworden om dingen aan andere mensen te vertellen die in me omgaan.
Dit heeft meerdere redenen. Zowiezo ook om niet raar gevonde te worden..maar aan de andere kant kan ik ook best wel goed inschatten wanneer het de tijd is om iemand dat te vertellen wat in mij omgaat. Maar daardoor word alles er niet makkelijker op, het blijft gewoon moeilijk.

Ik had dit vroeger ook, ik heb lang veel voor mij gehouden omdat ik wist/of dacht te weten wat mensen zouden vinden. Met veel blijschap heb ik dit hoofdstuk afgesloten, ik ben wie ik ben, ik geloof wat ik geloof en dat doet niks af aan mijn persoon. Nu vertel ik gewoon over mijn overtuigingen ook in het spirituele, denken mensen dat ik gek ben, dan doen ze dat maar, ik verlies daar niks bij want ik blijf bij mezelf. Wel denk ik er per persoon om hoe ik iets breng, zweverig is een veelgehoord begrip, ik probeer dan ook altijd in duidelijke taal dingen uit te leggen. Inmiddels merk ik dat veel mensen er open voor staan en zelfs vragen aan mij stellen, de interesse is er dus wel alleen zitten erg veel mensen vast in oordelen van de wereld. Ik denk Anne dat als jij er klaar voor bent het je wel gaat lukken, net zoals de anderen zeggen blijf jezelf en leg je hart erin. Spreek je gevoelens uit met de juiste intentie, dan zul je zien dat er weinig verkeerd kan gaan.

Oke dankje debiorah, als het goed voor me voelt zal ik ook zeker het vertellen aan de mensen

Zeker doen!

Gelukkig heb ik mij hoofd boven water gekregen.
En ik wist dat ik erg gevoelig ben, maar sins kort weet ik dat het hooggevoeligheid is.
Dit verklaart een hoop doen en laten van mij.
Nu nog beter mee leren omgaan.

Die mensen die jij het vertelt, zullen je dankbaar zijn.

Ik hsp, jij hsp, wij allemaal hsp